Прашања за Христијанството II

[Donald Sikert]

Христос ќе беше жртва во секој случај, небитно што токму Јуда Го предаде. Имено, Синот Божји ја има прифатено задачата од Отецот уште во вечноста, кога, после советувањето, Отецот Му одредува на Синот овосветовна задача: да се „симне„ на Земјава, да пострада и со тоа, да го спаси човекот од гревот и од смртта.

Доколку Јуда не Го предадеше Христа, што е само претпоставка, од таа претпоставка, ќе произлезеа сите други заклучоци, вклучувајќи го и тоа дека Христос ќе живеел долг живот...

Јуда не е херојот, туку Јуда е показател за тоа до каде може да оди човековото среброљубие: до продавање на својот Творец, по цена за еден просечен роб од тие времиња...

А Јуда кај е на небесата десно или лево од Христа?

Колку што знам се покајал откако видел што сторил.

 

[vone]

Ех, не се токму 20, ама ај, троа појќе се од 20. А тоа што не интервенирал, е само Твој привид: многу нешта, кои се случуваат токму во нашево време, се знаци Божји за гневот кој Он го праќа до родот човечки. На пример, во раните ‘80-ти, кога се објави СИДА-та, први реагираа монасите од Калифорнија, посочувајќи ја таа се‘уште тешка и заразна болест, како казна Божја за сите забегани, кои се впуштиле во неприроден блуд...слично како и мештаните од Содом и Гомор!

Плус тоа, го имаме и божилакот/виножитото, кое е знак Божји до нас, дена нема да не‘ стрефи некој нов Потоп...освен ако самите не се удавиме-во својата огревовеност.

Микииии.. што ме боли за Калифорнија.... таму негде упм... те прашав за овде доле кај нас ..во Македонија

Христос ќе беше жртва во секој случај, небитно што токму Јуда Го предаде. Имено, Синот Божји ја има прифатено задачата од Отецот уште во вечноста, кога, после советувањето, Отецот Му одредува на Синот овосветовна задача: да се „симне„ на Земјава, да пострада и со тоа, да го спаси човекот од гревот и од смртта.

Доколку Јуда не Го предадеше Христа, што е само претпоставка, од таа претпоставка, ќе произлезеа сите други заклучоци, вклучувајќи го и тоа дека Христос ќе живеел долг живот...

Јуда не е херојот, туку Јуда е показател за тоа до каде може да оди човековото среброљубие: до продавање на својот Творец, по цена за еден просечен роб од тие времиња...

Ова бе... личи на намештаљка... лажирање...

 

[Lord Raven]

Христос ќе беше жртва во секој случај, небитно што токму Јуда Го предаде. Имено, Синот Божји ја има прифатено задачата од Отецот уште во вечноста, кога, после советувањето, Отецот Му одредува на Синот овосветовна задача: да се „симне„ на Земјава, да пострада и со тоа, да го спаси човекот од гревот и од смртта.

Доколку Јуда не Го предадеше Христа, што е само претпоставка, од таа претпоставка, ќе произлезеа сите други заклучоци, вклучувајќи го и тоа дека Христос ќе живеел долг живот...

Јуда не е херојот, туку Јуда е показател за тоа до каде може да оди човековото среброљубие: до продавање на својот Творец, по цена за еден просечен роб од тие времиња...

Аје пак од почеток.
Исус е небитен во тоа што го пишувам. Постот ми беше зошто тој што му овозможил на Исус да биде жртвуван е сметан за предавник кога без него не би постоела жртвата на Исус те Исус немада можел да го зтвори кругот на рагањето-смрт-повторно рагање.

И дај кога реплицираш на нешто прочитај го тоа на што реплицираш а не само тоа што си го научил како стихотворба.

 

[MIKI1]

А Јуда кај е на небесата десно или лево од Христа?

Колку што знам се покајал откако видел што сторил.

Јуда е кај неговиот бог, кај рогатиот, според видението од еден од Светиите (штом го најдам името, ќе го напишам), заедно со сребрениците крај себе.

Јуда воопшто не се покајал: да се покаел, негвото покајание ни оддалеку не би завршило со самоубиство со бесење. Така, гревот кој Јуда го сторил, бил толку тежок, што Јуда, наместо да се покае, си досудил на самиот себе. Самоубиството редовно се врши по тешко демонско влијание.

 

[Donald Sikert]

Јуда е кај неговиот бог, кај рогатиот, според видението од еден од Светиите (штом го најдам името, ќе го напишам), заедно со сребрениците крај себе.

Јуда воопшто не се покајал: да се покаел, негвото покајание ни оддалеку не би завршило со самоубиство со бесење. Така, гревот кој Јуда го сторил, бил толку тежок, што Јуда, наместо да се покае, си досудил на самиот себе. Самоубиството редовно се врши по тешко демонско влијание.

Што е видение? Визија ли е тоа?

И според тоа видение што праи Јуда кај рогатиот?

Едно е да се каже овој е кај Исус, оној е кај рогатиот.
Но што прават едниот и другиот? што вели Христијанството за тоа?

 

[MIKI1]

Аје пак од почеток.
Исус е небитен во тоа што го пишувам. Постот ми беше зошто тој што му овозможил на Исус да биде жртвуван е сметан за предавник кога без него не би постоела жртвата на Исус те Исус немада можел да го зтвори кругот на рагањето-смрт-повторно рагање.

И дај кога реплицираш на нешто прочитај го тоа на што реплицираш а не само тоа што си го научил како стихотворба.

Не е никаква стихотворба, туку одговор на Твојата недоумица: што ќе беше, да беше...

А не беше така што би можело да биде, туку беше токму така како што навистина и бидна: Јуда Го предаде Христа.

Христос бил доволно познат, за да биде лесно препознаен од римските стражари и јудејските свештеници. Токму свештениците се тие кои Го бараа Христа, а истите тие, му платија на Јуда, лукаво криејќи ја својата вина зад Јудината вина.
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:04 ---

Што е видение? Визија ли е тоа?

Да, може и така да се каже, со извесна резерва, оти е тешко за објаснување, а без притоа да се биде субјект/учесник во видението.
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:05 ---

И според тоа видение што праи Јуда кај рогатиот?

Рогатиот ги прибира сите оние кои му се блиски...па така е и со Јуда.
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:08 ---

Едно е да се каже овој е кај Исус, оној е кај рогатиот.
Но што прават едниот и другиот? што вели Христијанството за тоа?

Оние кои се кај Христа, обитуваат во Негова близина, по заслужената награда и го исчекуваат второто Христово доаѓање.

Оние кои се крај лукавиот, го чекаат Судот Божји, надевајќи се дека ќе повлечат што повеќе човекови души во пеколот.
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:13 ---

Микииии.. што ме боли за Калифорнија.... таму негде упм... те прашав за овде доле кај нас ..во Македонија
.

А што е Македонија поарна од Калифорнија? Погледни ги троа поубо меѓучовечките релации овде кај нас, погледни ги и последиците од истите тие релации и самиот ќе видиш на кое дереџе сме паднати како народ...

Секое оддалечување од Бога има поголеми или помали последици, тамам работа ако чекаме Бог да ни‘ испрати некоја поголема несреќа од тековните. Што ќе речеш тогаш, дека пак Бог ни‘ е виновен за се‘?
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:29 ---

Што е видение? Визија ли е тоа?

Го најдов името: се работи за отец Николај Турк, оптински монах, мислам дека е тоа во Украина.

 

[Donald Sikert]

Да, може и така да се каже, со извесна резерва, оти е тешко за објаснување, а без притоа да се биде субјект/учесник во видението.
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:05 ---


Рогатиот ги прибира сите оние кои му се блиски...па така е и со Јуда.
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:08 ---


Оние кои се кај Христа, обитуваат во Негова близина, по заслужената награда и го исчекуваат второто Христово доаѓање.

Оние кои се крај лукавиот, го чекаат Судот Божји, надевајќи се дека ќе повлечат што повеќе човекови души во пеколот.

E добро де јасно е дека Рогатиот ги прибрал своите, Христос своите.

Него што прават, како битисуваат таму?

Ете за Адам и Ева знаеме како битисувале во Рајската градина, ние тука на Земјата как така живуркаме особено во нашава библиска земја МАкедонија.

Што прават таму на небесата, и оние кај Луци и оние кај Исус?

Цело време се зборува за Рај и пекол, како синоними за Исус и доброто, и Луци и злото соодветно, но Христијанството не дава претстава како изгледа битисувањето во тие услови.

 

[MIKI1]

„Што прават таму„ е незгодно прашање, оти и оние кои се удостоиле да го посетат Рајот, остануваат „без текст„; обидувајќи се да го опишат она кое окото не го видело, увото не го слушнало и на човека на ум не би му паднало...

За пеколот, малку е „полесно„ да се каже.

Во секој случај, и Рајот и пеколот, се поими со кои се опишува состојбата од душите од луѓето кои се таму: во Рајот, душите човекови се во состојба на постојна радост и среќа ради Христовата близина, а во пеколот, душите човекови се во постојано измачување и трпење болки, ради неочистените гревови.

И конечно, без личен опит за тоа како е во Рајот а како е во пеколот, можеме само да „теоретизираме„ според туѓите искуства. Личниот опит ќе следува по смртта, после која добиваме или награда или казна.

 

[Lord Raven]

Не е никаква стихотворба, туку одговор на Твојата недоумица: што ќе беше, да беше...

А не беше така што би можело да биде, туку беше токму така како што навистина и бидна: Јуда Го предаде Христа.

Христос бил доволно познат, за да биде лесно препознаен од римските стражари и јудејските свештеници. Токму свештениците се тие кои Го бараа Христа, а истите тие, му платија на Јуда, лукаво криејќи ја својата вина зад Јудината вина.
--- надополнето: 11 април 2012 во 15:04 ---

Јас немам недоумица. Од каде па ова.
Само се обидувам да гледам рационално на работите.
А ти таа за рационалност и логика не сакаш ни да чуеш а замисли си нема врска со верба и религиозност, туку само со тумачењето на нешто што е напишано.
Али то ти е. Гледаш ти не можеш или не сакаш да ја погледнеш целата слика туку само те импресионира еден нејзин дел.
И не е битно тоа што се кажува туку тоа што не се кажува. Второво е секогаш она што побитно она што некој се обидува да го скрие.
И не е битен одговорот туку прашањето тоа е она што те дефинира.

 

[Donald Sikert]

„Што прават таму„ е незгодно прашање, оти и оние кои се удостоиле да го посетат Рајот, остануваат „без текст„; обидувајќи се да го опишат она кое окото не го видело, увото не го слушнало и на човека на ум не би му паднало...

За пеколот, малку е „полесно„ да се каже.

Во секој случај, и Рајот и пеколот, се поими со кои се опишува состојбата од душите од луѓето кои се таму: во Рајот, душите човекови се во состојба на постојна радост и среќа ради Христовата близина, а во пеколот, душите човекови се во постојано измачување и трпење болки, ради неочистените гревови.

И конечно, без личен опит за тоа како е во Рајот а како е во пеколот, можеме само да „теоретизираме„ според туѓите искуства. Личниот опит ќе следува по смртта, после која добиваме или награда или казна.

Какви туѓи искуства пријателе?


Зарем сакаш да кажеш дека некој има искуство како е во рајот, акако е во пеколот, ама ние не го разбираме неговото искуство ли?

 

[MIKI1]

А што мислиш, дека Бог не‘ остаил сирачиња па ние ќе си ја кршиме глата и цел живот ќе нагаѓаме како е „ваму„ а како е „таму„?

Од каде доаѓа убеденоста од Црквата за точноста од нејзиното учење: од просто посочување „..библиски цитати...„, попут протестантите или тука е „вмешано„ и духовното искуство од Црквата?

И сега, „логично„, ќе речеш: а кои се тие поединци, кои биле во Рајот или во пеколот, така?

 

[Donald Sikert]

А што мислиш, дека Бог не‘ остаил сирачиња па ние ќе си ја кршиме глата и цел живот ќе нагаѓаме како е „ваму„ а како е „таму„?

Од каде доаѓа убеденоста од Црквата за точноста од нејзиното учење: од просто посочување „..библиски цитати...„: попут протестантите или тука е „вмешано„ и духовното искуство од Црквата?

И сега, „логично„, ќе речеш: а кои се тие поединци, кои биле во Рајот или во пеколот, така?

Не бараме поединци, едноставно ги бараме искуствата на тие поединци.

Духовното искуство на Црквата е клизав терен.

И некој лудак у Бардовци може да тврди дека општел во Рајот ама нема да биде верно.

Рајот (или пеколот сеедно)- што и да е тоа, состојба на душите или пак просторно временски континуум, треба да биде осознаен од секоја единка на планетава, и предочен на едноставен начин за да може таа единка да одлучи кој пат да го следи.

Но, цело време се зборува за духовно искуство и некои слични параболи кои дозволуваат до бесвест затскривање зад велот на мистеријата, се она што не може да биде објаснето, а не сакаме да признаеме дека е така.

 

[Ipsissimus]

Бог нема да интервенира, исто како за потопот кога Ное сведочел 100 години градејќи ја Aрката дека ќе дојде потоп и ќе го уништи светот поради неговите гревови а народот само му се смееше. Изборот бил нивни да бидат уништени наместо да се покајат. Никој не поставува ултиматиму, тоа е реалноста. Ако веруваш во Бога и живееш секојдневно со Бога, за тебе Рајот е веќе стварност. Ако уште од сега одбиваш да живееш со Бога, значи сам си го одбираш патот да живееш одвоено од Бога и во вечноста. Се е до нас. Изборот е на секој од нас личносно. Ако на некого му даваш слободна воља, значи му даваш да избере помеѓу слободата од гревот во заедница со Бога, или живот под робство на гревот во заедница со лукавиот или со самиот себе, самодоволност (егоизам). Награда не е за човека да биде во Рајот. Награда за човека е да ја има можноста да живее во заедница со својот Бог и Создател. Верувам дека ниеден православен Христијански верник “верува само за да не оди во пекол”. Toa би значело непознавање на Бога, тотално промашување на целта.

Аууу човече! Колку контрадикции има во твојов пост! Како може да не е интервенирање нешто како потопот или суд на кој ќе му се суди на човештвото? Не ме заебавај жити се!!
И како може тоа да не го сметаш за ултиматум?! Потопот и страшниот суд не се ултиматуми?! Па тогаш ако тоа не е, што е?
И како заклучи дека ако неверуваш во христијанскиот концепт за бог, тогаш по автоматизам си одбрал живот со лукавиот или егоизам?!
Некако си ја игнорирал поентата на постот кој го цитираше, но си го изоставил текстот. Таа поента и воедно прашање гласеше:

Ако некому даваш избор и слободна волја, му даваш можност да научи нешто од последиците на неговите постапки. Тие последици ќе бидат "наградата" или "казната", и ќе си имаат функција и смисла - Стекнување искуство. Во спротивно, зошто да дозволиш некој да постапи на одреден начин, да го знаеш тоа, и потоа да го мачиш и казнуваш цела вечност?

 

[MIKI1]

И некој лудак у Бардовци може да тврди дека општел во Рајот ама нема да биде верно.

Хммммм, па и за Црквата и за атеистите, пациентите (не од Бардовци, туку од Злокуќани...) се ликови, кои имаат тешки душевно-телесни дефекти и по дефиниција, не се валидни сведоци, така?

За нив, и Црквата и атеистите, с(м)е согласни!
--- надополнето: 11 април 2012 во 16:31 ---

Но, цело време се зборува за духовно искуство и некои слични параболи кои дозволуваат до бесвест затскривање зад велот на мистеријата, се она што не може да биде објаснето, а не сакаме да признаеме дека е така.

Нема потреба од дополнитело признавање или непризнавање: повеќе пати имам напишано дека живеењето во и според Црквата е (свето)таинско живеење, исто како што повеќе пати имам напишано дека дури и Светиите немаат одговор за одредени прашања, кои остануваат тајна...тајна, се‘ до потребното време, кога ќе бидат откриени.

 

[Ставрогин]

Во секој случај, и Рајот и пеколот, се поими со кои се опишува состојбата од душите од луѓето кои се таму: во Рајот, душите човекови се во состојба на постојна радост и среќа ради Христовата близина, а во пеколот, душите човекови се во постојано измачување и трпење болки, ради неочистените гревови.

Пеколот е логички незамислив. Добро е познато дека болката е самата на себе анестетик. Невозможно е да се замисли вечно страдање.