Како повеќепати до сега, поставуваш (пре)многу прашања во ист пост.
Полека, едно по едно...
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:23 ---
Но, прашањето е што научивме ние од тоа?
Научивме многу: дека животов на Земјава е минлива категорија, која има свој продолжеток во вечниот живот.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:24 ---
Не гледам дека некој осознал нешто повеќе од тогаш наваму.
.
„Нешто повеќе„ има во учењето до Црквата. Но, нели е доволно она кое сам Бог ни‘ го остави како Негов личен пример? Зашто тогаш бараме „нешто повеќе„.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:25 ---
Сеуште е непознаница начинот на кој треба да се победи смртта.
Смртта се победува само со нејзиниот анти-под: со воскресението и преку него, со вечниот живот.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:26 ---
Христос покажал дека е тоа можно, но не и на кој начин.
.
Можно е: кој верува во Христа, ќе има живот вечен. Кој верува во Христа, и да умре, ќе живее.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:27 ---
А, тоа укажува на нешто друго.
.
Тоа „нешто друго„ може да биде саде Твој субјективен заклучок, кој, многу веројатно, не е во склад со учењето од Црквата.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:29 ---
Црвениот болд укажува на горново - покажал што ќе се случи со оние кои ќе го следат неговото учење. И во овие 2000 години, многумина го следеле, но никој не ја добил наградата бесмртност, или останатите не виделе дека некој ја добил наградата.
.
Грешка си: Црквата изобилува со ликови од Светии, кои веќе ја имаат наградата Христова: вечен живот.
А „остнататите„ и тоа како виделе дека Светиите имаат своја награда. Имено, молитвите до Светиите се чудотворни.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:31 ---
Сега сето ова може да се скрие зад велот на мистеријата дека поединци кои го следеле него си ја добиле наградата, ама другите не можат да го видат тоа оти не се достојни нели.
.
Грешка: погледни го претходниот одговор.
Навистина, живеењето во Црквата е светотаинско, но тоа не е „скриено„, оти има свои ефекти во реалното живеење.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:33 ---
И пак ќе се заврти истиот круг - зошто тогаш демонстрирал таква сила и моќ, а не го означил патот по кој треба да се движиме, да биде разбирлив за сите, и да сите можат да ги избегнат замките на рогатиот.
.
Патот по кој треба да се движиме е сам Христос: „...Јас Сум Вистината, Патот и животот...„, вели Он. Види во Јован, 14.6.
Црквата, која Он ја основа, го има учењето за начинот на кој треба да се движиме и кон Христа и кон Царството Небесно.
Рогатиот пак, секогаш ќе (ни‘) поставува сопки на тој пат.
--- надополнето: 5 април 2012 во 10:36 ---
Дали на некој начин Бог поставува селекција кој може, а кој не да ја добие бесмртноста?
Зарем така се прави со најмилата творба, чедата негови?
Зарем не го боли исто за сите чеда?
.
„...Мнозина се повикани, а малкумина се одбрани...„, вели Он во Матеј 20.16.
Христос сите не‘ повикува на спасение и влез во Царството Небесно, но тоа не значи дека сите кои Христа Го исповедаат за Бог, ќе бидат и спасени.
Изборот е личен, а спасението зависи и од Христа но и од личниот подвиг.
Кога Бог кај тебе би полагал испит, тешко дека би поминал. Но проблемот е што ситуацијата е обратна и ќе биде обратна.
