Еквинокс на Боговите – VIII
Осмо Поглавје
......Во секој случај Еонот не беше созреан за Законот на Слободата. Од сите следбеници само Св. Августин изгледа дека разбрал иако само блесок од она што тој го мислел.
Натамошен обид да се предаде овој закон беше направен преку Сер Едвард Кели на крајот од 16 век. Ограничувањето на црквата го спречила неговиот збор да биде слушнат или разбран. На многу други начини духот на вистината се бореше со човекот, и мали сенки од оваа вистина беа најголемите сојузници на науката и филозофијата. Само сега успехот беше постигнат. Совршеното возило беше најдено и пораката грижливо е затворена во скапоцен ковчег; тоа е да се каже, во книгата со наредбата:”Не менувај ги ниту стилот на буквите”. Оваа книга е репродуцирана во факсимил, за да нема можност за искривување на истата. Овде значи ние имаме апсолутно фиксирани и дефинитивни гледишта за основите на универзална религија....
Никаде не пишува дека законот веќе бил предаван. Што се однесува до "Не менувај го ниту стилот на буквите"
Кажи им на луѓево дека после секоја од трите сесии на примање на поглавјата од книгата, Роуз своеволно допишувала зборови кои сметала дека кроули воопшто не ги чул, или не ги чул добро.
btw битката кај курукшетра се одиграла 3137 п.н.е. така да споменувањето на Едвард Кели во тој контекст е во најмала рака смешно.
--- надополнето: 4 јануари 2012 во 23:03 ---
Не младичу, можеш да се споредуваш со кого имаш желба и на кој начин сакаш. Прави разлика од желба, сакање и волја. Имаме за тоа и овде еден пост напишано, пребарај.
Читај подобро и разбирај подобро... зборувам за човештвото (не за телемитите како гледаат на светот)... се му е игра, се е искуство... Поединецот жеднее за искуство, за повеќе. И така и треба.
Во право си за едно:
Законот не е праведен, како што не е праведна ниту природата.
Но, Законот е точен, како што е точна и природата. И тука не можеш ништо.
Секој го толкува законот за себе, а коментарите на Големиот Ѕвер се само + за да може преку истите хиероглифи и симболи да се разменат мислења со другите телемити.
Ако паднеш заради своето толкување на Законот, ќе бидеш крив самиот бидејќи законот и предупредува да не се забегува, да не се измешаат просторните ознаки, бидејќи од тоа следи болка.
Ако се сопнеш од камен и паднеш, не е крива гравитацијата, крив си ти што не знаеш да одиш по сопствената патека.
Така, немаш право да се сомневаш во способноста на другиот до тебе што ќе те помине.
Штом е така вие не сте ништо поразлични од Индусите со слонот.
SLON U MRAKU
Neki Indusi dolaze da pokažu slona.
U ovom mestu niko nikada nije video slona.
Uvode ga noću u mračnu prostoriju.
Jedan po jedan, ulazimo u mrak, a onda izlazimo
i saopštavamo kako smo doživeli životinju.
Jedan od nas je u pomrčini napipao surlu.
»Taj stvor liči na vodovodnu cev.«
Drugi je opipao uvo. »Vrlo energična životinja,
stalno se mrda napred-nazad, neko lepezasto biće.«
Sledeći je naišao na nogu. »Naprotiv, ja tvrdim
da je nepokretan, kao stub u hramu.«
Neko drugi je rukama ispitao savijena leđa.
»To je jedan kožni presto.«
Sledeći, najbistriji, opipao je kljovu.
»Zaobljeni porcelanski mač.«
Ponosan je na svoj opis.
Svaki od nas dodirnuo je jedno mesto
i tako došao do svog zaključka o celini.
Dlan i prsti koji pipaju po mraku pokazuju
kako čula ispituju prirodu slona.
Da je svaki od nas držao po jednu sveću,
i da smo ušli zajedno,
mogli smo da ga vidimo.
