Еве, и јас се надоврзувам, со неколку прашања, на кои очекувам саглам одговори:
1. Како атеистите разликуваат добро од зло?
2. Како атеистите разликуваат праведно од неправедно?
3. како атеистите ја толкуваат вродената човекова религиозност?
4. Како атеистите ја толкуваат човековата љубопитност за барање на „...нешто повеќе...„, како што е смислата и целта од нашето/човековото постоење на Земјава?
5. Како атеистите ја толкуваат идејата за Бога, која на човекот му е „фабрички„ вградена?
6. Како атеистите за разбираат способноста на човековиот дух за тежнее кон бесмртност и кон безмерни категории?
Доста е за почеток...
1 и 2. Контра прашање, како верниците разликуваат добро од зло односно праведно од неправедно?
3 и 5. Екстремно глупа идеја. Ако е ова точно тогаш нема потреба ниту од книги ниту од проповеди.
4. Ова е прашање за филозофи. Дава неизмерни можности за вртење во круг. Всушност кому му е гајле. А и би биле луѓето само на Земјата?
6. Повеќето од луѓето имаат страв од смртта и не се помируваат со неизбежносто. Верниците во стравот од смртта се лажат сами себе дека ќе одат во рајот. Секој за себе мисли дека е многу повеќе отколку храна за црвите.
Всушност бесмртноста и безмерната категорија се достигнува на други начини. Никола Тесла е одамна умрен а ќе биде вечно жив заради неговите откритија. Кирил и Методиј се мртви 1000 години а ќе живеат вечно преку сите оние што го користат нивното писмо. Александар Флеминг. Алан Тјуринг да спомнам само неколку, сите тие се бесмртни и вечни.