Страв ми е да не ме одбие.
Значи вака има едно дете (бивш ми е ) секојдневно се гледаме, одиме во исто училиште и знам дека сеуште ме сака се чувствува кога некој е заљубен во тебе, а и јас во него иако пред сите велам дека не е така, се лажам и самата себе, мислев ќе го заборавам ама не можам сакам повторно да го почувствувам , таа негова прегратка , тој негов допир ако ме разбирате ... Во последно време утеха барам само кога ќе седнам и ќе напишам некоја песна ама секој стих секој збор е посветен за него... Дали да му пишам да се видиме може ќе попушти ама некако не сакам да се понижам да не ме одбие .. ?? ... се плашам, разочарана сум, не знам што да правам.
Не ме прашувајте ѕошто сме раскинале само кажете ми дали вие би го изгубиле достоинството ако некој НАВИСТИНА САКАТЕ __ ????