Сеа пред малку го гледав Rabbit hole со Никол Кидман и Арон Екхарт во главна улога...Сите што се љубители на добрата драма ви препорачувам да го погледате филмот...Сниман е во 2010 година...
Станува збор за млад брачен пар, кои пред 8 месеци го загубиле нивниот 4-годишен син во несреќа пред вратата на нивната куќа...Навидум изгледаат како да се вратиле во колосек, но не е ни приближно така...
Нивниот социјален живот е сведен на нула, прекинати им се контактите со сите пријатели, во домот сите предмети на нивниот син стојат на своето место, нивните меѓусебни односи се ладат постепено...
Дури и седиштето на нивниот син сеуште им стои во колата...
Останува на нив што ќе одберат... Дали ќе продолжат понатаму со животот и ќе сфатат дека минатото не можат да го променат или ќе трагаат залудно по една бесконечна и безнадежна патека која ги води единствено до пропаст...?
Филмот има прекрасна порака за сите кои во животот загубиле некоја драга личност и не можат да се помират со тоа...
Станува збор за млад брачен пар, кои пред 8 месеци го загубиле нивниот 4-годишен син во несреќа пред вратата на нивната куќа...Навидум изгледаат како да се вратиле во колосек, но не е ни приближно така...
Нивниот социјален живот е сведен на нула, прекинати им се контактите со сите пријатели, во домот сите предмети на нивниот син стојат на своето место, нивните меѓусебни односи се ладат постепено...
Дури и седиштето на нивниот син сеуште им стои во колата...
Останува на нив што ќе одберат... Дали ќе продолжат понатаму со животот и ќе сфатат дека минатото не можат да го променат или ќе трагаат залудно по една бесконечна и безнадежна патека која ги води единствено до пропаст...?
Филмот има прекрасна порака за сите кои во животот загубиле некоја драга личност и не можат да се помират со тоа...
). Дејството се случува во сонот на главниот лик. Но не обичен сон, туку луциден, односно сон кој може да се контролира од сонувачот. Во тој сон, главниот лик се сретнува со карактери кои го “просветлуваат“ за некои длабоко филозовски теми. Всушност, целиот филм е составен од повеќе филозовски дијалози/монолози за прашања кои верувам дека и вие сте си ги поставувале. Контрола на сонот; сон vs реалност; задгробен живот; поставеноста на човекот кон системот...општо за смислата на животот (deeeeeeep, isn't it!?
) Баш поради ова, би сакал да им го препорачам филмов на сите “филозофи“ на форумов, но не и на оние кои од филмовите очекуваат ексползии, убиства, пресврти, секс, романтиќи... Не за друго, не верувам дека ќе успеат да издржат подолго од неколку минути со филмов.
Jonathan Rhys Meyers