Секако...
...дека не.
Во тинејџерските години се се врти околу сексот, финтата да имаш женска, да бидеш фраер.
Ако се мисли на нееротска љубов спрема близок, член на семејството, до созревањето и тоа не е љубов. Тоа е чуство водено од потребата за сигурност: да бидеш заштитен од мајката, таткото, постарите браќа и сестри, оти се осеќаме мали и беспомошни.
Љубовта е активност. Тоа е активна грижа за добросостојбата на другите. Љубов е да и направиш кафе на девојката, да и ја испереш колата, да испазаруваш наместо неа, да осеќаш потреба да и се јавиш барем еднаш додека си на работа, онака без мислење да и се јавиш да прашаш како е и да кажеш дека ја сакаш, да и купиш цвеќе оти знаеш дека многу ќе се радува, се до делењето на семејниот буџет и големите обврски.
Значи, денес љубовта скоро и да ја нема и таа погрешно е заменета со јачината на сексуалниот нагон кој го осеќаме спрема некоја.
Кај тинејџерите тоа е нормално, ама кај возрасните не е...