Зошто живееме? КОја е смислата на тоа ? Несум среќен но тоа не ме прави депресивен. Депресивен сум дур и кога сум среќен. И кога среќата ќе ми се насмевне пак така размислувам,зошто ?Знам и свесен сум дека после дождот иде сонце секогаш! Знам едка во иднина ќе имам живот каков што посакувам, ќе направам се за да го постигнам тоа и сигурен сум во себе. Имам самодоверба. Имам пријатели, имам другари и другарки кои ми се како браќа и сестри, но нешто ми фали.Постојано чувствувам дека нешто ми фали. Секојден има моменти кога ќе се замислам и ќе размислам аз животот? Зошто живееме ? Зошто се трудиме? каде води сето тоа? СЕ БОРИШ за да постигниш нешто, се мачиш во животот, на никого не му е лесно тоа е нормално, ама за што? за да еден ден те нема ? Што кога ќе те нема? каде ќе замини сето тоа? за што си се борел кога еден ден сепак ќе заминеш и во еден миг се претвораш во ништо,и она што си го направил ќе го снема, како никогаш да не си ни постоел. Бев во врска 8 месеци со девојка која многу ја сакав, се ќе направев за незе, но ме изневефри и мене и мојата доверба и моето мислење за неа. Што потоа??? Љубовта се претвори во омраза, и зошто јас го поминав времто со неа? Тоа било само изгубено време......Не му верувам на луѓето, на никого, очекувам да бидам разочаран од секого. Некогаш правам работи и се однесувам како ненормален пред друштовто и пред луѓе, зошто? затоа што мене ми е подобро да молчам и да гледам во една точка но така нема да ме сака никој.Најдобриот другар знае се за мене, и со мене е дури и кога сум во молчеливо издание. Незнам , што да речам, се чувстувам депресивно, збунет сум, се прашувам зошто живеам ?ЗОШТО ВВООПШТО ПОСТОИМЕ? Знам дека има луѓе кои се многу понесреќќни од мене и сеуште се држат , а јас имам страв, да живеам, тоа не го покажувам и никој не го знае.НО се плашам, ми изгледа се БЕСМИСЛЕНО! ПОМОШ затоа што мислам дека ќе се мрднам од умот или веќе сум мрднат!