Добро бе ботови убила вас романтика,дај малце логика употребете можно ли е бог кој е семоќен кој знае се ,за кој непосоти простор и време или било каков друг лимит ке дозволи да направи грешка (луцифер) која подоцна ке се сврти против него,бог е изворот на постоењето татко на сите души но тој не е личност повеке може да се каже дека е процес,тој е апсолутна безвременска љубов од која е создадено се што постои,не постојат грешки не постојат случајности,ова материјално лимитирано постоење е само школо на вистината,тука се учи вистината и душата ја добива својата крајна форма односно преку страдањето и животните препреки таа станува свесна за своето постоење,го напушта материјалното ограничено постоење и се врака во апсолутната безвременска и постојана лјубов односно бог, апстракното значење на сатаната или луцифер е демонот кој го има во сите луге на нивниот пат кон бога,тој демон често не става во искушение да заборавиме на нашата вистинска цел односно на вракањето кон бог,и да се посветиме на некој минливи работи кој кај нас првенствено будат задоволство но потоа страдање бидејки нивната природа е минлива,но демонот во никој случај не треба да се свати како лош,тој е само учител кој преку страдањето не наведува да почнеме да го одиме патот кој ке не спаси од истото тоа страдање,во библијата и учењето на исус тој е преставен како личност која не искушува како паднат ангел но сето тоа е направено така за да може да биде разберено од тогашниот прост и неук народ,и да го потсети на правиот пат на љубовта која води кон вракање кон изворот на постоњето.Дај престанете да се понашате ко неукиот народ од пред 2000 години и престанете да ги перцепирате стварите како што се напишани,свртете се кон откривање и осознавање на вистинската природа на човековата душа, преку љубовта,не преку љубовта кон лугето туку преку љубовта за вистината за вистинското постоење без лимити и страдања во безусловна љубов,бидејки тоа е и првиот божји заповед возлјуби го својот бог како што се сакаш самиот себе односно возлјуби ја лјубовта како што се сакаш самиот себе,бидејки тоа е единствениот начин да се практикува здрава љубов кон самиот себе и кон својот спас.Како последна точка од мојот пост ке го зеам прашањето за пеколот, општо прифатената слика за пеколот е место во кое има страдање и болка,малку радост која подоцна го прави страдањето уште поголемо,истата таа слика може да ја приметиме во нашето секојдневно постоење пеколот е тука,додека рајот е постоењето во љубов и потполно задоволство,тоа се достигнува овде на земјата и во моментот кога ке биде почуствувана радоста од тоа постоење исчезнуваат сите страдања и душата е повторно слободна.Бидејки просторот и времето се само лимити кој ги поставуваат нашите ограничени перцепции гледајте на животите (бидејки сите од нас имаат веке неколку претходни животи),како на филмови преку кој се учи вистината за нашето посотење.