Ај да не ве цитирам сите по ред.
Значи - детето уво не го боли за Исус, Мухамед, Адам, Ева, Ное, Авраам итн. Освен ако ние не го натераме да му биде гајле. Исто е и со соѕвездија, животни, вода, медицина, образование итн. Детето го учи тоа што му го пласираме да го научи. И ако не пласирам религија, нема да го интересира, до оној момент кога во школо прв пат некој ќе донесе јајце за Велигден.
И затоа, јас велам, треба во тој период да се воведе Историја на религии, зошто многу објективно се ќе им се објаснува на децата, притоа нема да им се наметнува никаков став.
Детето за репер си ги зема родителите, па ако јас не сум религиозна големи се шансите и тоа да не биде религиозно, што мене ми се допаѓа. Но сигурно нема да му трубам против истите. Можам да му објаснам од каков аспект тргнува другарката на училиште, дека сме настанале од Адам и Ева, и од каков аспект тргнувам јас, дека сме настанале од мајмуни, но, никогаш нема да му кажам ,,јас сум во право,,.
Воспитувањето е преголема тема, и има 1001 начин како нешто треба и може да се изведе, и да не заборавиме, секое дете е различно и има своја личност, свој ум и нашиот ум нема толку да му влијае, да може да искорени или да всади нешто во него, ако тоа дете одлучило нешто друго.
Можам јас колку сакам да зборувам за религија, и пак подоцна да не му е гајле за истата, и обратно.
Објективно објаснување - само тоа прифаќам, никакво заземање на ставови, што се однесува до религија.