Дома имаме неколку јамболии. Имаме и големи и мали. Тие ни се поклони од двете баби. Едната баба не сум ја запознала никогаш, односно умрела кога сум имала 7 месеци. Таа баба многу го сакала моето име. Таа и рекла на мајка ми едната голема јамболија да ми ја дадела кога ќе ми се родело првото бебенце, а со другите нека прави што сака. За сестра ми таксала друга јамболија, амам ако сакала таа да ја земе ок, за мене да ми кажела дека е поздрав од баба

Другата баба пак ни подари по една јамболија на мене и на сестра ми, оти адетот бил невестата да однесе голем чеиз. Иако беше свесна дека времето од чеизи е поминато, ни рече дека секогаш кога ќе ги видиме бар на момент ќе помислиме на неа. Јамболиите воопшто не ги користиме, си стојат нови во плакар, мајка ми не знам што им прави за да се заштитат од молци. Бидејќи двете баби ни се починати јамболиите ни се навистина многу драг поклон на мене и на сестра ми, имаат посебно значење. Има нешто по што ќе ги паметам, покрај спомените (сеедно дали моите ми ги кажувале некои работи или пак јас сум ги проживеала со баба ми). Патем, покрај јамболиите имам поклон и златници, а од едната баба имам и многу, многу стар накит. Јамболиите се само бели, не се фарбани, значи би требало колку толку да се полесни за перење, оти на целата мака не пуштаат боја
п.с. немам поим зш го споделив сето ова со толку многу луѓе. Темава ме потсети на мојата баба и навистина ме растажи и во исто време ме потсети на многу убави спомени работи.