Blackout
An emotional retard
- Член од
- 14 мај 2009
- Мислења
- 1.690
- Поени од реакции
- 451
Ја читам темава веќе некое време и не е прв пат да се судрам со изјавата во воведниот дел од постот. Ме интересира поточно, што мислиш ти, колку поразлично се чуствува верникот од атеистот? Без разлика на тоа што не верувам во Господ, ја почитувам религијата како дел од нашата култура и традиција, но не можам да не забележам дека кај верниците владее мислењето дека атеистите се осиромашени со нешто. И јас се чуствувам духовно исполнето и среќно. Исто така има периоди во кои се чуствувам мизерно, но сето тоа е нормален дел од животот и без разлика дали веруваш во Господ, во наука или во марсовци се случува и заминува исто така како што доаѓа.Девојче драго,
Тоа што ти не го „гледаш“ Бог и Неговото присуство, е резултат на тоа што не си ја гледаш ни душата и нејзиното просветление. Бог не се гледа, туку се чувствува. Дали ГЛЕДАШ кога си среќна? Или чувствуваш? Е така верниците го чувствуваат Бог, како што го чувствуваат и немирот без него. Нив не им треба логаритмирана равенка на точност, ни вага на праведноста на Бог, тие и онака се просветлени со тоа што го имаат во нивниот живот. Прашањево од првиот воведен пост на темава, е: Која си ти да ми го сквернавиш мојот Бог, кога не знаеш што е??
Што се однесува до прашањето, исто и мене ме интересира како се осмелуваш ти да ја сквернавиш мојата духовна состојба кога не знаеш што и како чуствувам?