И тоа е тоа крај на натпреварот. Пофалби вечерва само за одбраната која одигра перфектно во секој дел. Друго, се за стрелање.
Каналес со само еден пас кон напаѓачите цел натпревар, ебати таквиот плејмејкер, уште се чудам како може главен плејмејкер да ни биде играч кој минатата сезона одигра 5 добри натпревари во Расинг, а на клупа седи играч кој едноставно ги реши Англија на СП. Ди Мариа незабележителен, Роналдо влева во филмови, испаѓа сам, наместо да си направи простор надоле, тој оди на дриблинг, потоа наместо да му ја спушти на Игуаин, тој сака со финти да го изненади извонредниот голман на Мајорка. Игуаин нема врска, 3 пати испадна сам со голман, од кој 2 пати му беа чисти ситуации но промаши чисти зицери, исто така и беше себичен неколку пати. Бензема имаше одлична шанса на крајот, но ударот му беше ко на мало бебе. Како сеуште да играат пријателски, без никаков мотив.
Ко за прв натпревар создадовме доволно шанси, фалеше само гол, и лани со Депортиво беше вака, но најважното, тогаш победивме. Премногу сме далеку од силен тим, а со ваква незаинтересираност нема да имаме никаков напредок. Мур е вистинскиот човек за да им го сврти вниманието на играчите, и да гинат на терен, а не да изиграваат ѕвезди, и да живеат на стара слава, ко Игуаин.
Јес да е прв натпревар, и има уште 37 кола, но баш на вакви натпревари се губи титула. Идеме даље, се нервирам само што нареден викенд ќе нема лигашки фудбал, па ќе треба да почекаме подолго време за да видиме што ќе ни спреми Мурињо. Јебига, кој чека ќе дочека.