видете...работата не е до толку очајна за да и двата пола незнаат како да се понашаат и да бидат културни а у исто време и опуштени...земи пример само од идење по екскурзии од школо или од факс...поише души собрани на недела две надвор од градот, има луѓе од други школи, други градови, други држави...али има дух, има зезање онакво вистинско неисфорсирано, има пуштања, шмекања,ќаруења, па дури и љубов се раѓа...истите тие се враќаат дома после недела дена, (кој се омрсил, кој не, не е битно) и што се дешава?...недела дена кафиња и муабети -еј како сме си поминале- и после одма имаш враќање у „нормала“ и претварање у она што е својствено денес...фејсбуци, шмизларење, плачипичење, монотони искачања без сврха у кои све правиш освен што се забавуваш-напротив поише се замараш уствари(барем за мене си зборам)...напната атмосфера, све исти луѓе низ град у главном пуфли кои удираат корпи на све живо што им се пушта, па и на тие што не им се пуштаат, дремат со други наџиџани мисирки као нив, нити денсаат нити бутур...и исто така имаш мисири со тоа фризурите пеглани кои ни они незнаат дали се забављаат или не, и чекаат пуфливе да им пријдат или они се ставаат у шема со „предратен фраер“ финти, или пукаат сеир...зборам у глобала, секогаш има и саглам раја ама се помалку и помалку...обично саглам луѓето виделе колку е саат и си шетаат со девојчето под рука низ маало или на кафе лабаво, или со другари се спортува ако се нема женска итн...
...излегува дека животов тука, поготово ноќниот е доста променет и дека се нема воља...се оди според некоја шема со одредени типови и типки што се секаде у секое време...побогу, мислам дека едни исти 300 луѓе искачаат низ градов и ко за беља баш тие 300 се за нигде...другиве трпат ради тоа и се јавува еден нездрав социјален живот...али нема плачење...сами сме си криви за се
)
туку ќе беа МАЖИ и (наместо по форуми, мсн, фејсбук) ќе ебеа на дело, без СТРАВ ДА ПРИЈДАТ НА ДЕВОЈКАТА КОЈА ИМ СЕ ДОПАЃА.
