Во 6-иот век се поjавува етнонимот на Балканот. Преди 6-иот век биле Бугари тие луге.
Етноним = име на народ
Разликуваме 2 вида на етноними:
1.
Ендоетноним - сопствено име употребувано за самоидентификување
2.
Егзоетноним - дадено име од страна на претставници од туѓи народи
Ентитет = збир на карактеристики, целост на некој предмет.
Булгар или Болгард, кралство от Московска Татарија, което се намира по източното течение на река Волга, на север от което е кралството Казан, на југ – това на Астрахан, а на изток – Паскатир и татарите калмуци. В'в всички карти се посочва един главен град с'с с'штото име (Булгар)... Но Одифре ни уверјава, че в цјалото кралство Булгар нјама нито градове, нито села и че обитателите му живејат в шатри от кожи и ги пренасјат к'дето им хареса. Татарите от кралството Булгар се наричали по-рано Заволги... и имали един господар... Те са поданици на Московците... Смјата се, че жителите на тези страни са потомци на старите Оргузи, народи на Скитија, които нахлули заедно с Аланите в земите на империјата и че Б'лгарите – както и Тјурките – произхождат от тази страна, заштото имат един и с'шт език, еднакви нрави и се бијат по един и с'шт начин.”
“Б'лгари – народи от страна, разположена между Дунава, Черно море, Румелија и С'рбија, произхождашти от околностите на голјамата река Волга в азиатска Сарматија. Те преминали Дунава к'м краја на 5 век, установили се в Мизија, след като победили (император) Константин Погонат; после оказали голјама помошт на јустиниан II, когото в'зстановили на трона... Били езичници... През 866 г. кралјат им Богорис се покр'стил и по тоја случај приел името Михаил... Оттогава б'лгарите станали постојанни в христовата си вјара и причастието на г'рците, в'преки че имали војни с императорите на Константинопол; ала император Василиј ги подчинил на империјата. Те не се оставили така впоследствие и в'зстановили царството си и го зад'ржали доста д'лго време.”
Како што и Климентина си кажа, “Бугари“ во вид на
етноним се јавуваат во 6-от век кога војуваат на границите на Римската империја.
Во тоа време Бугарскиот
ентитет бил оној азијатскиот, од Волжански регион,
народ кој говорел на туркски јазик.
До 7 век тие се наоѓаат на границите на Балканот и се разграничуваат од балканските народи.
Потоа нивната империја се проширува на територија на римската провинција Мизија.
Меѓутоа името на империјата “Булгариа“ е политичко и не соодејствува со етничноста на нејзините жители.
Во тој момент странските извори(пр.Византија) го употребуваат политичкото име на империјата кога се однесуваат кон нејзините жители, односно го употребуваат
егзоетнонимот - Бугари.
Иако, во тој момент(8ми-9ти век) името “Бугари“ воопшто не го одразува етничкиот карактер на населението во политичките граници на Болгарското Царство.
Потоа е создадена тема - Бугарија, која повторно е егзоетноним и нема никаква допирна точка со вистинските Бугари.
Во периодот под Отоманската Империја,
терминот Бугар означува христијанин,словен или подоцна селанец/прост/неук човек.
Во тој период почнува да се формира бугарскиот ентитет(целина) на Балканот, односно меѓусебна асимилација на различните етнички групи.
Дури при крајот на 19 век(со формирањето на нациите) населението почнува да го прифаќа името “Бугари“ како свое национално и етничко -
ендоетноним.
Заклучокот е јасен: неможе да говориме за “Бугари“ со еднозначен карактер, во различни хронолошки периоди означувале различни номинации, етнитети, култури, религии, јазици, професии и пропагирањето на национал-шовинистичката бугарска историја самото ќе пропадне во истата онаа бездна која им ја копа на Македонците.
