Со тоа што пробуваме да го следиме другиот свет, со се поголемата слободан во и вон семејството и така натаму...што добивме сега а што имавме порано кога нашите живееле во традиционално уредување на семејството. Се повеќе абортуси, се повеќе разводи, се повеќе убиства, без контрола без ред, се помалку топлина и блискост...стануваме странци во сопственото семејство токму ради наводното ослободување од стегите на традицијата.
Дали нашите баби грешеле кога ги воспитале нивните деца да станат луѓе со почит, со ред и нега на традицијата?
Почит постои, внимание постои, исто така помош постои и во обврските и активностите во домот... но истовремено секој треба да си има соодветна улога и место во и вон семејството.
Топлите и блиски односи се ОСНОВА за едно дете да порасне во здрав, психички стабилен и среќен човек. Но, пред се, економските услови ја оневозможија таа до некаде придобивка, семејството да има повеќе време за семејни работи. Развојот на економијата, и самиот економски поредок бара секој човек активно да се ангажира во професионалното поле, со тоа, и да му се намали времето за семејни обврски. Не можеме да правиме компарација со животот на нашите предци, и мене ми се допаѓаат тие модернистички трендови, но не смееме да ги земеме здраво за готово, и тоа најмногу не ми се допаѓа, зошто мора да е црно и бело? Нели може да има нијанси???
Има повеќе разводи, токму заради тоа што повеќе не е ,,за срамота,, жената да одбие да биде во брак со некој кој едноставно не и одговара. Нашите баби ја немале таа привилегија да го остават мажот ако ги изневерува, тепа, или едноставно ако не го сакаат. Не се чувствувале доволно вредни, како жени. Ниту тогаш бракот не бил идеален, напротив, ЈА ПРЕМОЛЧУВАЛЕ НЕСРЕЌАТА ЗА ДА НЕ БИДАТ ОСУДЕНИ. Да им било толку добро на жените, феминизмот како феномен, движење, филозофија немало да се појави. Во светот одамна веќе постоеле тие ,,трендови на еднаквост,, но нашиот народ имал поважна работа - ослободување од ропство, било чие. Се до 1945 година ние сме биле нечии робови, според тоа, нашите жени, па и мажи, имале попаметна работа од докажување на права, зошто ако немаш држава, немаш свои закони, според тоа немаш и свои права. Исламот има силно влијание врз нашиот менталитет, воспитувањето е категорија која се пренесува од колено на колено, и некои ,,правила,, денес видоизменети, постојат. Самиот факт што сеуште се очекува да е нормално мажот да биде со повеќе жени потекнува од таа традиција, кога жените биле далеку побројни од мажите, зошто мажите нормално умирале во војни, а жените раѓале. Денес сме изедначени бројно, па сепак никој не осудува некој маж ако има повеќе партнерки во животот.
Религијата како правилник за семејни односи НЕ МОЖЕ да биде основа, зошто секој што има познавања од било која монотеистичка религија знае дека улогите се стрикно поделени, а и секаде е жената подредена. Значи МОРАМЕ да пријдеме до нови модернистички правила, ако сакаме да зборуваме за еднаквост. Во спротивно, според христијанството (со исклучок на некои христијански гранки, секти итн), и исламот, како највлијателни религии, жената е како што кажав ,,совозач,, во семејството.
Нашите поблиски предци имале сфаќање за ,,тато носи мама меси,, коешто денес е неприфатливо за повеќето жени. Не за сите, нормално, има и такви на кои им одговара. Сепак, моето сфаќање е дека, семејното уредување во односите меѓу партнерите не треба да подлежи на колективно одобрување, негирање, осуда или пофалба. Тоа треба да си биде работа на партнерите. Кај нас не е така И СВЕСНИ сме дека не е така. Да ти дојде другар (не сфаќај лично, воопштено зборувам) и да ти рече од денес одлучивме со жена ми јас да ги чувам децата зошто за џабе работам, не ја бива работава веќе, таа подобро заработува, пообразована е, па да не плаќаме дополнителна помош, јас ќе останам дома, знаеш што ќе му биде речено??? Прво ќе му се фати сеирот, ќе го испоплукаат сите другари, ќе стане ,,лигуш папучар сељак,, итн итн итн... Никој нема да ја одобри таа постапка и да ја смета за разумна. ЗОШТО? Значи се размислува да се обезбеди подобро воспитание за децата, да се обезбеди подобар економски статус, итн. А сепак е ,,ненормално,, мажот да ја преземе таа ,,домашна,, улога.
Тоа го зборувам. Тоа не значи да не ги воспитуваме децата на почит и љубов. Па јас пораснав без ниту еден родител дома да седи и да ми бдее, ниту бабите не ме чуваа, па пораснав во човек на кој пред се му е важна сечијата благосостојба. Не се познаваме, а и темава не ни е за тоа, јас сепак носам со себе многу ,,старомодни и социјалистички,, сфаќања, во поглед на хуманост спрема луѓе, животни, посебно спрема деца. Значи не е до тоа, кој колку работи и не е до тоа дека мајка ми санки дома седела и ме учела на љубов секој ден. Стабилноста, разбирањето, взаемната поддршка на партнерите Е ОСНОВНА КЛИМА за добар развој на децата. Според тоа, треба да се мафнат сите луѓе на страна од тоа што не е нивна работа - туѓото семејство, и да се остави тоа семејство да се формира БЕЗ предрасуди и осудување. Тоа е барем мојата цел. Можеби и премногу анализирам, но да го сфатиме тоа како професионална деформација.
):
