Една недела по исчезнувањето на шестгодишната Ангела Георгиеска од мариовското село Дуње, полицијата и противпожарните екипи почнаа да ги празнат бунарите во селото, надевајќи се дека можеби ќе го најдат девојчето. Којзнае кој пат се испитуваат истите места и истите луѓе.
Екипа на „Дневник“ вчера беше во Дуње, каде што полицијата и го пребаруваше реонот околу селото. Полициските џипови беа пар кирани кај селската црква, од каде што селото и околината се гледаат како на дланка и каде кучињата-трагачи ја изгубиле трагата на малата Ангела. Завчера во Дуње дошло и второ куче-трагач, кое ги пребарувало истите места, селската чешма каде што девојчето било оставено да си дојде дома и повторно до црквата, каде што и' се губела трагата. Кај црквата поминува земјен пат, единствен пат низ селото што продолжува кон соседното село Пештани, оддалечено околу 4 километри.
Тргнавме кон Пештани по патот по кој поминуваат само автомобилите на жителите на напуштеното село во кое живеат само четири семејства. Од страните на патот има висока трева, трње и диви круши низ кои доминираат карпи и по некоја непроодна длабока јама зарасната во дрвја и грмушки. А во селото нема никој, тука и завршува земјениот пат. Понатаму може да се оди само пеш и во планината. Се враќаме назад во Дуње. По пат среќаваме старец на магаре. Застанавме да поразговараме со него. Вели дека утрово дошле петмина полицајци во маскирни униформи, кои му ја пребарале куќата и разговарале со него, по што си заминале. Седумдесетгодишниот старец вели дека по патот се движат само мештаните и соседите од Дуње, кои меѓусебно се познаваат, не знае што се случило со девојчето, но не' испрати со зборовите „што е од Бога ќе се најде, што е од човечка рака не“, велејќи ни дека залудно трагаме по девојчето.
Освен со автомобили патот меѓу двете села е доста тежок и невозможно е мало девојче само да помине повеќе од 50-ина метри. Се вративме во Дуње и од селскиот пат во близина на куќата на Ангела се приклучивме на земјениот пат кој води кон блискиот рудник за мермер и гранит оддалечен 8-9 километри од Дуње. Патот е пуст и преовладува истиот терен, пат по кој што се движат само возилата на рудникот. Рударите, меѓу кои и таткото и чичкото на Ангела, со возило на рудникот одат и се враќаат на работа исто како и другите вработени. Никој не доаѓа во рудникот со приватно возило. Работат една дневна смена и се враќаат дома.
Мештаните потврдуваат дека освен нив, никој не поминува низ селото. Тие не изнајмуваат овчари бидејќи сами си ги чуваат овците што ги поседуваат. Дојдовме до рудникот, каде што ни ја разјаснија и мистеријата на автомобилот со тетовски таблички, кој го виделе селаните. Станува збор за возило на ЕВН чии екипи го истражуваат теренот во близина на рудникот за да монтираат далновод. Возилото било во четвртокот во рудникот и излегло од рудникот по истиот пат, бидејќи патот завршува во рудникот. Возилото го забележал и чуварот, кој го пријавил во полиција, која наредниот ден исто така дошла да истражува во рудникот.
Екипи на противпожарната единица, на Дирекцијата за заштита и спасување и полиција и вчера ги проверуваа бунарите во селото Дуње, Мариово, додека дел од полициските единици ја тресеа околината на соседното село Пештани, месноста Јамите до напуштените Вепрчани во близина на рудникот за мермер. Со пумпи се вадеше водата од повеќето бунари во селото со над сто бунари.
Полицајците и пожарникарите велат дека ја вадат водата од бунарите да не е телото на детето фрлено со камен и да не може да се види со поглед. Забележавме и неколку лешинари, кои летаа над нашите глави. Роднините на Георгиески, седум дена од исчезнувањето се во очај. Во семејството дошло и до расправија меѓу мајката на Ангела и внуката со која детето било последен пат. Георгиески, потврдуваат дека биле испитувани двајца нивни членови -внуката Соња, со која била Ангела, и тетката на Ангела. Испрашувано било и семејството Иваноски, каде што Ангела била на гости пред да исчезне. Додека нижат тутун Костадин Иваноски, родум од Дуње, кој живее во Кавадарци, а лете обработува тутун во селото, вели дека Ангела играла во дворот и заминала дома. Не минале 15 минути и ја снемало. Сите ја барале. Кучето-трагач намирисало дека детето заминало во спротивна насока од домот, кон црквата во селото.
- Ергенот Спасе Илиоски сведочи дека на денот на исчезнувањето бил со овците на соселанецот Душан Ристески.
- Заменував овчар од вторникот и се враќав во четвртокот додека се бараше детето. Ме прашуваше и полицијата. Им кажав дека врват автомобили покрај село. Не знам како може детето да исчезне. Кажуваа дека врвело возило со тетовски таблички. Имало и црвена „застава 128“ со приколка, која се движела за селото Пештани. Во неделата бев во село Крушевица - вели Илиоски.
Дневник.