Какви и да се интенциите на разните интереси за прилепување на македонизмот кон словенството, како некаков негов "неоткинлив дел", тие се и попусти и безуспешни. Тоа еднакво важи и за туѓо-пропагандните потреби и за внатрешните македонски сили кои свесно или несвесно во одредени периоди се приближувале кон словенството. И ако првите (туѓите пред се соседски интереси, како и оние на голема сила како Русија) се разбирливи, уште појасни се пак потребите од приближувањето кон словенството на овие внатрешни македонски сили.
Од Уставот на Славјано-македонската дружина во С. Петербург
Така, Славјано-Македонската дружина во С. Петербург - Русија на чело со Мишајков, Мисирков, Чуповски и др., токму со маската на "словенството" успеа да издејствува признавање и официјализирање на македонската национална засебност, и тоа не било од кого но од голема сила како Русија, која во она време е неодминлив креатор во целокупната европска па и светска политика. Навистина тоа признавање е повторно во друштво со други т.н.р "славјански народи", но за разлика од нив тој македонски стремеж за пошироко етаблирање на својата национална засебност само што започна и тоа во ропски услови. Токму затоа ова очигледно двојство е во меѓусебна најдиректна спротивставеност, иако наизглед се прави некакво единство.
Tезата "ем сме Словени, ем Македонци" е спротивна самата по себе, зашто две целини се само тоа - две целини, инаку би биле една во колку би ги немало разликите. Јасен е посилниот стремеж кон одвојувањето од она првото име во називот на дружината, кое е само штит (читај "Славјано") во рацете на војникот ("Македонски"). Штитот е само штит, чиј и да е важно е само да му послужи на нападнатиот, кој во други околности би можел комотно и без него да си биде она што е.
Штитот кај Македонците како и кај другите во различни периоди бил различен, но тој не ја одредува етничката припадност (Словенството како штит)
Но за да се одвои македонизмот од словенството и целосно, битно е да се тргне од почетокот, од коренот на поимот "Словени". Иако разните интриганти се повикуваат на најрани византиски хроничари во спомнувањето на овој поим, битно е дека при ова има и чести импровизации и наклапања со кои всушност многу други поими се ставаат во кошот на словенството само да овој изгледа поголем и помоќен, а како би го оправдал толкавото и во еден миг бришење на македонизмот. Така, со словенството се поистоветуваат и поимите: "Склави", "Спори", "Смољани", "Скити", "Мизи", "Анти", "Пелазги", и.т.н., иако истите не само што не се различни но најчесто се и противници на т.н.р "Словени" кога овие се споменуваат. Но особено интересен е еден историски момент од овој "словенско-македонски" јазол.
Каде се Македонците во востанието на најголемиот „Словен“?
Кој е интересниот историски момент од словенско-македонскиот јазол? Имено, тоа е познатото востание на “најголемиот и најпознат Словен” - Тома Словенот (760 - 823 год.), кое трае околу три години, од 821-823 година и тоа не во “татковината на Словените – Македонија“, но во Мала Азија(?!). Тома Словенот е од “словенско семејство”, заради и што и во историјата си е влезен со именувањето - Словен.
Покрај збунувачката локација, уште повеќе збунуваат востаниците кои најмалку се Словени (или пак Македонски Словени), какви ни се измислуваат од теоретичарите на тезата за словенска Македонија. Што друго е важно за ова востание?
Значи, тоа е најголемото и најмасовно востание против Византија, во кое учествуваат сите други освен некакви “Словени” (или Словено-Македонци), иако водачот им е Тома Словен. Учествуваат: Арапи, Персијанци, Ерменци, Ѓурдијанци и др. народности кои ја населувале Мала Азија. Тома Словенот, ги користи и незадоволствата на иконопоклониците и другите незадоволни народи на Мала Азија, па успева во 821 год., да одцепи дури 4 теми од вкупноте 6 под тогашниот византиски царски трон. На царот Михаил II му остануваат верни само 2 теми.
Сега, зачудува, како од единствените 2 останати теми, верни на царот Михаил II, да се токму териториите во кои е распространета Македонија и во кои живеат Македонците. Имено едната тема во која спаѓале Македонија и Тракија од 813 година е именувана како тема – Македонија, а другата тема е – Солунската тема (иако во вторава тема Тома успеал и да навлезе)?! Нели беше најнормално, токму Македонија, како “најсловенска и најгазена од Византија”, прва да се крене или барем да му се приклучи помасовно на новиот “словенски цар” - Тома Словенот?
Делегација на бугарскиот хан Омуртаг и византискиот цар Михаил II преговараат за помош против востанието на Тома Словенот
Имено, тој, образувајќи силна војска и флота, и вистински си се прогласува за цар а успева и да го пренесе востанието и на европскиот дел од Византија. Востаниците успеваат од декември 821 год., па до пролетта 823 год., да го држат под опсада дури и Цариград, а дури тогаш се повлекуваат заради исцрпеност и нападот на Бугарите. Но дури и во такви најтешки мигови за царството, кога и самиот Цариград е пред паѓање, Македонија и Македонците, не се нешто потресени за Тома и неговото ослободително “словенско” востание. Набргу почнува осипување на пристаниците од Тома, па тој со еден одред се повлекува во Аркадиопол (Lileburgaz, Luleburgaz). По повеќемесечен отпор востаниците се совладани, а Тома е фатен и погубен.
Аркадиопол градот во кој се повлекува Тома Словенот со остатоците од своите сили (на картата е обележан со жолт круг)
Со ова, уште од првите “најсловенски години” (IX век), за кои словенољубците милуваат веќе Македонија да ја опишуваат како населена со: Словено-Македонци, Македонски Словени или просто само Словени, македонскиот народ најдиректно е на спротивни национални гледишта од ова т.н.р “словенство”.
Всушност термините: Словено-Македонци, Македонски Словени или просто само Словени, не се ништо пропагандно поразлични од термините:
Бугаро-Mакедонци, Македонски Бугари или просто Бугари (на бугарската пропаганда), како и: Србо-Македонци, Македонски Срби или просто Срби (на српската пропагана) или пак: Грко-Македонци, Македонски Грци или просто Грци (на грчката пропаганда).
Дури се и поперфидни, со словеснтвото може секоја од погорниве пропаганди (освен грчката), дополнително да се користи во даден миг (заедно уште со руските интереси и пропаганда). Имено и Бугарите и Србите во минатото се користеа со словенството за полесно приближување и подоцнежно претопување на македонскиот народ, во нивниот етносупстрат.
http://www.macedonium.org/Macedonium.aspx?jazik=2&kid=19&pid=35&ppid=297&tid=2351
Од Уставот на Славјано-македонската дружина во С. Петербург
Така, Славјано-Македонската дружина во С. Петербург - Русија на чело со Мишајков, Мисирков, Чуповски и др., токму со маската на "словенството" успеа да издејствува признавање и официјализирање на македонската национална засебност, и тоа не било од кого но од голема сила како Русија, која во она време е неодминлив креатор во целокупната европска па и светска политика. Навистина тоа признавање е повторно во друштво со други т.н.р "славјански народи", но за разлика од нив тој македонски стремеж за пошироко етаблирање на својата национална засебност само што започна и тоа во ропски услови. Токму затоа ова очигледно двојство е во меѓусебна најдиректна спротивставеност, иако наизглед се прави некакво единство.
Tезата "ем сме Словени, ем Македонци" е спротивна самата по себе, зашто две целини се само тоа - две целини, инаку би биле една во колку би ги немало разликите. Јасен е посилниот стремеж кон одвојувањето од она првото име во називот на дружината, кое е само штит (читај "Славјано") во рацете на војникот ("Македонски"). Штитот е само штит, чиј и да е важно е само да му послужи на нападнатиот, кој во други околности би можел комотно и без него да си биде она што е.
Штитот кај Македонците како и кај другите во различни периоди бил различен, но тој не ја одредува етничката припадност (Словенството како штит)
Каде се Македонците во востанието на најголемиот „Словен“?
Кој е интересниот историски момент од словенско-македонскиот јазол? Имено, тоа е познатото востание на “најголемиот и најпознат Словен” - Тома Словенот (760 - 823 год.), кое трае околу три години, од 821-823 година и тоа не во “татковината на Словените – Македонија“, но во Мала Азија(?!). Тома Словенот е од “словенско семејство”, заради и што и во историјата си е влезен со именувањето - Словен.
Покрај збунувачката локација, уште повеќе збунуваат востаниците кои најмалку се Словени (или пак Македонски Словени), какви ни се измислуваат од теоретичарите на тезата за словенска Македонија. Што друго е важно за ова востание?
Значи, тоа е најголемото и најмасовно востание против Византија, во кое учествуваат сите други освен некакви “Словени” (или Словено-Македонци), иако водачот им е Тома Словен. Учествуваат: Арапи, Персијанци, Ерменци, Ѓурдијанци и др. народности кои ја населувале Мала Азија. Тома Словенот, ги користи и незадоволствата на иконопоклониците и другите незадоволни народи на Мала Азија, па успева во 821 год., да одцепи дури 4 теми од вкупноте 6 под тогашниот византиски царски трон. На царот Михаил II му остануваат верни само 2 теми.
Сега, зачудува, како од единствените 2 останати теми, верни на царот Михаил II, да се токму териториите во кои е распространета Македонија и во кои живеат Македонците. Имено едната тема во која спаѓале Македонија и Тракија од 813 година е именувана како тема – Македонија, а другата тема е – Солунската тема (иако во вторава тема Тома успеал и да навлезе)?! Нели беше најнормално, токму Македонија, како “најсловенска и најгазена од Византија”, прва да се крене или барем да му се приклучи помасовно на новиот “словенски цар” - Тома Словенот?
Делегација на бугарскиот хан Омуртаг и византискиот цар Михаил II преговараат за помош против востанието на Тома Словенот
Аркадиопол градот во кој се повлекува Тома Словенот со остатоците од своите сили (на картата е обележан со жолт круг)
Со ова, уште од првите “најсловенски години” (IX век), за кои словенољубците милуваат веќе Македонија да ја опишуваат како населена со: Словено-Македонци, Македонски Словени или просто само Словени, македонскиот народ најдиректно е на спротивни национални гледишта од ова т.н.р “словенство”.
Всушност термините: Словено-Македонци, Македонски Словени или просто само Словени, не се ништо пропагандно поразлични од термините:
Бугаро-Mакедонци, Македонски Бугари или просто Бугари (на бугарската пропаганда), како и: Србо-Македонци, Македонски Срби или просто Срби (на српската пропагана) или пак: Грко-Македонци, Македонски Грци или просто Грци (на грчката пропаганда).
Дури се и поперфидни, со словеснтвото може секоја од погорниве пропаганди (освен грчката), дополнително да се користи во даден миг (заедно уште со руските интереси и пропаганда). Имено и Бугарите и Србите во минатото се користеа со словенството за полесно приближување и подоцнежно претопување на македонскиот народ, во нивниот етносупстрат.
http://www.macedonium.org/Macedonium.aspx?jazik=2&kid=19&pid=35&ppid=297&tid=2351
