Оптимизмот - лек или утеха?

[>>LadY<<]

Што мислите од каде потекнува оптимистичкото гледање на работите?
Дали оптимизмот е лек или утеха? На кој начин вие го прифаќате и разбирате?
Дали тој се јавува поради тоа што тоа е најблагиот и најлесниот начин да се живее и да се прифати реалноста онаква каква што е, па оптимизмот всушност ни ја лечи душата со тоа што сме цврсто уверени дека нештата навистина ќе бидат подобри, односно тој е на некој начин потреба со цел побезболно да се доживее и прифати реалноста. Или пак оптимизмот го сфаќате како утеха, со оглед на тоа што во некои моменти ништо друго и не ни преостанува освен да се надеваме дека се ќе заврши добро?

И воопшто дали сте оптимисти и зошто?

Ви помага ли оптимизмот или го имате во мали количини колку за утеха од суровата реалност?

И зошто треба да бидеме оптимисти?

Ќе промениме ли нешто друго освен своето гледиште за реалноста? Па и ако е само тоа, малку ли е?

Дали оптимистичкото гледање на нештата е единствен спас и начин за преживување во оваа често сурова реалност, или пак не ви игра никаква улога?

Можеби воопшто не сте оптимисти и зошто?

Зарем не треба да ги очекуваме убавите нешта во животот со раширени раце и верувајќи дека тие ќе се случат, или мислите дека тие треба да дојдат неочекувано?

Дали кога е човек позитивен и очекува убави работи тие навистина се случуваат?

Зарем оптимизмот не го олеснува животот?

Во денешно време кога реалноста не може да се рече дека е розова, мислам дека оптимизмот е најдобра терапија. Всушност, како воопшто би дознале дека животот е убав, ако не знаеме од него да ги извлечеме токму убавите работи? А оние, останатите не се ни важни за споменување. :smir:

Кое е пак, Вашето мислење? повелете:smir:

 

[cinciri]

pa da optimizmot e dobra rabota i posho ja sum golem optimist sekogas posle dozdot doaga sonce za se treba da imas vera i nadez i da optimizmot ni go polesnuva zivotot se nadevame na podobri raboti i koga togas mora da se sluci nesto dobro,a ne kako nekoj pesimist misli deka zivotot mu se zavrsil se nervira za toa..i posle...sfaka deka se bilo za dzabe

 

[bucio]

Секој човек има своја точка на гледање на работите и сопствена реалност. Е сега дали таа реалност е сурова или розова зависи како гледа на работите. Оптимистот ако начека шанса во својот живот ќе ја зграби со двете раце, додека пак песимистот истата таа шанса нема ни да ја види.
Често слушам нема пари, нема работа, што да се прави и менувам тема одма оти не згази тркалото на животот сите ние што го слушаме тоа заедно со тој што го зборува. Јас знам дека постојат тешкотии и реални проблеми, ама кога човек зборува за нешто што мисли дека не можи да го контролира, станува опседнат со тоа нешто и се помалку се шансите да најде решение за тоа нешто. Него не солам памет и не ова тоа само мое лично мислење си е. Братучед ми ми велеше дека ја гледам чашата полуполна, и така е, ако им пристапиш позитивно на работите и на луѓето од многу подобра точка на гледање се гледаат тие нешта, и полесно се наоѓа решение.



Оптимизмот не ни лек ни утеха, туку начин на гледање на работите.

 

[Crazy in Love]

Оптимизмот за мене не претставува ни лек, ни утеха. Оптимизмот, барем во мојот живот, е составен дел. Нешто со кое живеам. Оптимизмот секогаш ми помогнал да се извлечам од натешките моменти кога сум била скршена, затоа што секогаш ми помогнал да размислувам позитивно и од секоја ситуација да го извлечам најдоброто, макар тоа најдобро било нешто минорно во споредба со лошото што се десило.

 

[>>LadY<<]

Оптимизмот не ни лек ни утеха, туку начин на гледање на работите.

А тој начин на гледање на работите произлегол или поради тоа што во него бараш утеха, или за да ти помогне, односно како лек.:helou:

Оптимизмот за мене не претставува ни лек, ни утеха. Оптимизмот, барем во мојот живот, е составен дел. Нешто со кое живеам. Оптимизмот секогаш ми помогнал да се извлечам од натешките моменти кога сум била скршена, затоа што секогаш ми помогнал да размислувам позитивно и од секоја ситуација да го извлечам најдоброто, макар тоа најдобро било нешто минорно во споредба со лошото што се десило.

Составен дел е од животот, секако, дури би рекла и начин на живот. самото тоа што велиш дека ти помага, значи дека кај тебе дејствува како лек :smir:

 

[Crazy in Love]

Составен дел е од животот, секако, дури би рекла и начин на живот. самото тоа што велиш дека ти помага, значи дека кај тебе дејствува како лек :smir:

Ми помага, да, знае да делува како лек, но сепак и кога се ми е ок во животот, оптимизмот и позитивната енергија се во мојот живот. Што значи дека е составен дел, не можам да го наречам баш лек, затоа што не се служам само кога ми е тешко, за да ми помогне, туку оптимизмот постојано е присутен.:smir:

 

[Гладиус]

За мене, само бесцелна утеха, но и повремен лек кој не ја оттргнува, туку повремено само ја ублажува болката која ни ја нанесува животот. Добро е да го имаме за потпора, но лошо е кога тој е основата на нашиот живот.

 

[Kvendolin]

Јас без него не би можела да преживеам. Од таа гледна точка да, може да се каже дека е и лек и утеха, ама неговата моќ тука не застанува.
Оптимизмот може да биде многу повеќе од само лек или утеха. Потребна е само соодветна техника за негова употреба и пред `се голема желба за унапредувње на животот во секоја смисла. Звучи теоретски, ама така е.

 

[LEPOTICKA_SWEET]

Оптимизот ми претставува голем утеха во животот

 

[LiTtLeMisS]

Се сложувам со тоа дека оптимизмот е начин на гледање на работите. Оптимистите обично секогаш ја гледаат позитивната страна на ситуацијата, песимистите негативната, но секогаш е најдобар реалистичниот начин на гледање на работите, што нормално, ретко го има :smir:. Сепак, оптимизмот знае понекогаш навистина да биде добра утеха....

 

[PhantomerX]

Оптимизмот не ни лек ни утеха, туку начин на гледање на работите.

Начин на гледање на работите, или начин на поубав живот?

А и како беше таа... Подобро жив песимист, отколку мртов оптмист!

 

[nihilista]

Optimizmot e cuvstvo koe e povrzano so nasata nadez i ocekuvanje deka nestata ke se odvivaat vo sakanata ni nasoka, no nema vrska so samata stvarnost i determinizmot na prirodnite slucuvanja. Sudbinata gi mesa kartite a nie igrame (Sopenhauer), optimizmot e dobar kako avtosugestija oti e samo nase gledanje preku koe ja percipirame stvarnosta, no metafizickiot pesimizam e neosporen, na koj mu parira samo religijata so nejzinite nadezi za nekakva nagrada vo nekoj neproverliv kontekst.

 

[ada]

Оптимизам - класично бегство и само залажување.
Го гледате ли сопствениот живот?
Ги гледате ли животите на другите?
Како тогаш наоѓате сила да се залажувате со розеви сценарија?

People aren’t chocolates. D’you know what they are, mostly? Bastards. Bastard-coated bastards with a bastard filling. But I don’t find them half as annoying as I find naive bubble-headed optimists who walk around vomiting sunshine.

 

[bucio]

Оптимизам - класично бегство и само залажување.
Го гледате ли сопствениот живот?
Ги гледате ли животите на другите?
Како тогаш наоѓате сила да се залажувате со розеви сценарија?

Не бегам што треба тука сум .
Го гледам и супер е.
Ги гледам на некои им оди подобро на некои полошо, ама тоа е животот.
И знаеш зошто е така? Затоа што не се залажувам со розеви сценарија.

 

[Stre3T Danc@]

Утеха дефинитивно.
Имав најдобра другарка невиден оптимист..али напнуваше со тоа. Нереално размислување.
Не се тешам кога знам дека не ја бива