Вчера ја дочитав „Мајсторот и Маргарита“ - Михаил Булгаков
Булгаков вметнува 3 паралелни приказни кои на прв поглед збунувачки, а всушност реално отсликуваат многу нешта. Првата е за љубовта на Мајсторот и Маргарита, втората за погубувањето на Јешуа (олицетворен Исус) од прокураторот Понтиј Пилат и третата за господарот на темните сили - Воланд, всушност самиот ѓавол.
Булгаков не бил сфатен во своето време, многу интересен стил каде што секој збор си има своја причина зошто е ставен таму каде што е и ништо не е случајно. Може да се разгледува од повеќе аспекти, изобилува со остра сатира и комични елементи, можеби чудно и смешно но атмосферата мене ме потсети на „Мери Попинс“. Го споредуваат и со „Дон Кихот“, и „Фауст“ а и самиот тој дава алузии од овие и други познати дела.
Би пишувала многу за книгава, но нема да откривам повеќе детали, се надевам некој што ја нема читано ќе се заинтересира.
Сега читам „Бели ноќи“ од Достоевски, доста брзо оди читањето, за 2 часа би ја прочитале доколку не кренеме глава од неа. Се работи за 2 лика што си ги кажуваат животните судбини еден на друг или нивните животописи како што тие ги нарекуваат. До половина сум со оваа, но Достоевски никогаш не изневерува.
Исто така започнав и со „Височка хроника“ на Иван Тавчар - словенечки писател, ништо посебно уметнички, но сепак интересно да се види како размислувале и како живееле луѓето во Словенија тогаш.
И за крај, прочит на неколку страници од „Фауст“ - Гете за да можам да ги споредам мотивите на Булгаков со оние на Гете. Приказната е позната, но читам на српски затоа што добив коментари дека македонскиот превод бил многу лош.
Па, фатете книга.
