Што е тоа...

[Гладиус]

„Што е тоа во луѓето тажно, што живеат во животи туѓи, кој во моето минато плови, сосем мирно и без да се срами....“
Стихови кои потполно одговараат на еден недамнешен настан. Мислам дека многу добро сите знаете каде води темава.

Како тоа постојат луѓе кои за да постигнат нешто, ќе заборават на своето пријателство, ќе го погазат и ќе дозволат себичноста и зависта да надвладеат?

Како тоа има личности кои со задоволство го осдудуваат туѓиот избор, знаејќи дека тоа е многу погрешно?

Каде отиде моралот, и каде се изгуби човечноста?

Прашања на кои се надевам дека од вас ќе добијам одговори.
Па, повлете.

 

[Paranoik]

I.Има една ствар, пријателе мој, се нарекува себичност. Е, таа ствар, е мнооогу тесно поврзана со егото, и со претераните амбиции. Знаеме колку се сите луѓе себични, и колку знаат да ги преминуваат границите за да го добијат она што го сакаат. И за жал, луѓето, очекувано, повеќе се сакаат себеси отколку било кој друг, и не им е гајле ни за пријателство ни за ништо, ако им се укаже шанса да напредуваат, газејќи некој друг.
II. Е, ова прашање. Од лично искуство можам да разглабам на него со денови. Исто така, постојат луѓе коишто се сметаат за над другите, дека се совршените суштества, и сами на себе си даваат за право да се мешаат во туѓите животи, туѓите избори, не сфаќајќи колкава е штетата што ја нанесуваат. Не сфаќаат колку тоа може да боли.
III. Ех, човечност. Во минатото, условите за живот и не биле така добри, кај повеќето луѓе. Тогаш, се гледало да си помогнат еден на друг, да се снајдат, да преживеат. Со наглото обогатување на луѓето, знаеш, кога ќе им светнат очите, се поалчуваат за уште повеќе. Уште едно газење на пријателството и пријателската индивидуа. Додека има алчност и такви примитивни форми на живот, ништо од човечност и морал.

 

[AceMaus]

Немам баш јасна слика кон што води сликава...
А да почнеше ти со твое мислење

 

[Гладиус]

Немам баш јасна слика кон што води сликава...
А да почнеше ти со твое мислење

Малку нека ти проработи логиката...Ќе ти се разјасни темата...Мислам дека е повеќе од јасна

 

[shapeless]

Многу е јасна темата, незнам што друго да кажам освен дека неможам органски да ги поднесам.
Кога човекот ќе ги изгуби карактеристиките што го прават човек, тогаш не е ништо повеќе од животно.

 

[Fantom]

Како тоа постојат луѓе кои за да постигнат нешто, ќе заборават на своето пријателство, ќе го погазат и ќе дозволат себичноста и зависта да надвладеат?

Пошо луѓето кои ги ставаа пријателите и добрите односи пред материјалните вредности умреа во титово време, ич да не те чудит шо сме дојдени на ова дереџе. Има и такви шо и мајка си би ја продале и би газеле ладнокрвно по лешеви за да стигнат до горе, да стигнат пирово до замислениот врв на нивниот живот, кој е всушност дното. Општеството и домашното воспитување доведоа секој да гледа да има што подлабок џеб и повеќе од другите, наместо да се труди да има повеќе пријатели и добри односи со луѓето околу него. Иако многумина викаат дека синдромот „На комшијата козата“ е во замирање, напротив, во подем е.

Како тоа има личности кои со задоволство го осдудуваат туѓиот избор, знаејќи дека тоа е многу погрешно?

Епа то е, дворот до тебе поинтересен е од твојот... Дали чинел изборот или не, не е битно, најважно е да се исполнит дневната квота за мрчење и критикување. На крај краева, никој не ни бара мислење од мрчаторот дали е исправно или не, ама аку, се знајт кој се јавуват без прашање.

Каде отиде моралот, и каде се изгуби човечноста?

Моралот замина на некоја затурена полица заедно со другите вистински човечки вредности, да нафати дебела прашина. Мене лично ми се гади кога ќе видам како безморални промискуитетни курвичиња од осмо одделение кои се нашминкале како да се четврта година се подаваат на кој ќе стигнат и ме запрепастува фактот дека постојат личности со мислење „Ако одиш со еден а се муваш со друг, не е изневерување“.
Човечноста... Поради недостаток на човечност направени се фатални грешки во историјата, па Ленон, Дајмбег и уште куп други ни’ заминаа порано.

 

[GoD.HateUSaLL]

Многу е јасна темата, незнам што друго да кажам освен дека неможам органски да ги поднесам.
Кога човекот ќе ги изгуби карактеристиките што го прават човек, тогаш не е ништо повеќе од животно.

Човечно е да се биде лаком..Разликата помеѓу нас и животните е шо ние можеме тоа да го контролираме.
Барем, така викаат..

 

[Supreme06]

 

[city]

И убаво вика песната понатаму „Кога морав да одам им реков...„ кога ќе отидеш тогаш се ќе сфатат и колку си добар и колку вредиш си се друго!

 

[Гладиус]

И убаво вика песната понатаму „Кога морав да одам им реков...„ кога ќе отидеш тогаш се ќе сфатат и колку си добар и колку вредиш си се друго!

Да, но муабетот ми е зашто постојат такви луѓе, што ги тера да бидат такви...
Кога веќе ќе те нема ништо не вреди, ни зборови, ни солзи...Туку зашто додека си жив, има луѓе кои те следат и ти го осудуваат секој чекор, тргнувајќи ги на страна сопствените животи

 

[Пуци]

И убаво вика песната понатаму „Кога морав да одам им реков...„ кога ќе отидеш тогаш се ќе сфатат и колку си добар и колку вредиш си се друго!

Немора да значи дека си добар ако си отидеш...Може тек тогаш ќе откриеш како бил тој што си отишол...Не се сложувам

 

[Oblivion]

„Што е тоа во луѓето тажно, што живеат во животи туѓи, кој во моето минато плови, сосем мирно и без да се срами....“
Стихови кои потполно одговараат на еден недамнешен настан. Мислам дека многу добро сите знаете каде води темава.

Како тоа постојат луѓе кои за да постигнат нешто, ќе заборават на своето пријателство, ќе го погазат и ќе дозволат себичноста и зависта да надвладеат?

Како тоа има личности кои со задоволство го осдудуваат туѓиот избор, знаејќи дека тоа е многу погрешно?

Каде отиде моралот, и каде се изгуби човечноста?

Прашања на кои се надевам дека од вас ќе добијам одговори.
Па, повлете.

Стихови кои вчера и ги објаснував на девојчето, се однесуваат на нешто доста слично со горе-напишаното.

With all their evil strength
They’re trying to bring us down.
But we must not allow
Them to reach that ground.

With all their wicked words
They’re trying to stop us now.
But we must never allow
Them to find out how.

And there is something more
We know it has to be found.
No, this is not our fate
The tide is turning around.

We’re stronger than this
I can see it in your eyes.
Together we will stand
And fight away their lies.

Ми се има случувано многу пати, во последните 1-2 месеци, без причина да се зборува глупости за мене и девојчето, и тоа од луѓе кои ги сметав за пријатели. Незнам што е, најверојатно љубомора, најверојатно завист од тоа што се случува во животот на некоја друга личност, а не во нивниот.

Пред 2 дена му реков на еден "пријател" f*ck off оти баш вака се однесуваше. И немаше лице ни да се извини ни ништо. Како ништо да не се случило.

Its sad, really...

 

[Пуци]

1.Како тоа постојат луѓе кои за да постигнат нешто, ќе заборават на своето пријателство, ќе го погазат и ќе дозволат себичноста и зависта да надвладеат?

2.Како тоа има личности кои со задоволство го осдудуваат туѓиот избор, знаејќи дека тоа е многу погрешно?

3.Каде отиде моралот, и каде се изгуби човечноста?

1.Тоа ти е веќе прашање на вистинско приателство.Кое според мене постои,ама ПРЕРЕТКО е такво нешто.А вистински другар/пријател можеш да бидеш НАЈМНОГУ со 2(според мене)

2.Тоа ти е веќе лицемерие.Општествово,а и времево во кое живееме дојде на ниво:Секој за свој г`з.Така да тие што се пропалитети ги буткаат добрите надоле за да можат да направат нешто во животот

(Ко што кажа еден другар{ve molam da ne ja kradete mislava}За да просперираш,треба да корумпираш иначе во секој друг случај ќе волонтираш(може не баш во тој смисл,али ја сваѓаш поентата)


3.Тоа веќе е минато,ретко кај кого сега можеш да најдеш морал,а и морални постапки...



Мислам дека беше добро моево мислење

 

[BiG_kIsS]

„Што е тоа во луѓето тажно, што живеат во животи туѓи, кој во моето минато плови, сосем мирно и без да се срами....“
Стихови кои потполно одговараат на еден недамнешен настан. Мислам дека многу добро сите знаете каде води темава.

Како тоа постојат луѓе кои за да постигнат нешто, ќе заборават на своето пријателство, ќе го погазат и ќе дозволат себичноста и зависта да надвладеат?

Како тоа има личности кои со задоволство го осдудуваат туѓиот избор, знаејќи дека тоа е многу погрешно?

Каде отиде моралот, и каде се изгуби човечноста?

Прашања на кои се надевам дека од вас ќе добијам одговори.
Па, повлете.

Постојат секакви луѓе, едноставно ќе мораш да се навикнеш на тоа... Животот е суров и не секогаш добиваме што сакаме... И неможе се' да ти биде розево стално.... И стално ќе се најде некој да ти го заебе денот/вечерта/месецот/сеедно.... И едноставно ќе мора да се навикнеш на тоа и на неморалот и себичноста и лицемерието зашто се повеќе има такви луѓе... Зашто? Зашто мислат дека така полесно ќе поминат низ животот веројатно... Ама неможеш да знаеш, а они нема да ти кажат... Исто како што непушачите неможат да ги сфатат пушачите (глуп пример), така и добронамерните луѓе неможат да ги сфатат злобните... Едноставно ќе мора да се навикнеш да се пазиш од нив најдобро што можеш...

 

[Lanna]

Како тоа постојат луѓе кои за да постигнат нешто, ќе заборават на своето пријателство, ќе го погазат и ќе дозволат себичноста и зависта да надвладеат?

Зошто формата на амбицијата со секој нареден ден добива многу поразлични димензии. Ако идеалот зборува дека врвот на достигнувањата е успехот да го споделиш со најблиските и да имаш барем неколку луѓе околу себе со кои ќе му се радуваш на истиот, реалноста е дека повеќето си даваат за право да живеат со синдромот дека имаат доволно причини сите околу нив да им завидуваат, со чувството на инфериорност во однос на нив. Денес акцентот е неминовно ставен на постигнување повеќе од другите, особено повеќе во однос на тие што се во наша непосредна близина каде се нашите најголеми шанси да се истакнеме. Нели, вечната борба да се биде прв и главен во друштвото и користење на сите расположливи оружја водејќи се по Макијавелската “Целта ги оправдува средствата”. Има една работа поврзана со муабетов што често си ја размислувам и се повеќе и ја утврдувам вистинитоста – дека додека некој гази преку тебе, твоите чувства, посветеност, достоинство, преку вашето пријателство, тој во ниту еден момент не размислува на тоа на начин и со цел, намера да те повреди, туку на начин и со цел да ги оствари своите мечти и цели во кои признато е дека некогаш се оди предалеку. Затоа, веројатно погрешно е за мене да размислувам за таква личност како за злобна, напастна или покварена, туку за болно амбициозна особа што има поинаков приоритет на желби и остварувања отколку моите.

Како тоа има личности кои со задоволство го осдудуваат туѓиот избор, знаејќи дека тоа е многу погрешно?

Хм... Имаше една поговорка “кога ти е тешко, сети се дека може и полошо”. Ние љубиме да ги оправдаме своите неуспеси споредувајќи се со навидум полошите од нас. За нашите смешни, бурлесни, понижувачки избори не ретко се трудиме да си создадеме атмосфера во која би се чувствувале подобро споредувајќи се со оние за кои сметаме дека направиле помизерни избори од нашите. Изборот или определба на една личност во даден момент е резултат на комплексен сплет на околности во кои ние како поблиско или подалечно окружување ниту можеме, ниту имаме право да се мешаме. Кога секој ќе почне да го живее вистинското значење на фактот дека на сите нас ни е дадено правото да имаме сопствени размислувања, сопствено однесување и сопствени избори, веројатно и секој ќе сфати колку погрешно е ставањето во туѓа улога и расфрлањето со изјави од типот “Јас можев далеку подобро”. Повелете и докажете.

Каде отиде моралот, и каде се изгуби човечноста?

Ќе се надоврзам повторно на првиот одговор. Амбиции, индивидуализам, желби, борба за поголеми достигнувања. .. Глобалното осиромашување не доведе на еден смешен стадиум во кој неретко, според изгледите, исчезнува вољата за борба и изгледа како човекот, немајќи други средства и избори да опстои во силната конкурентска борба, се фрлил на газење на сопственото и туѓото достоинство и задоволување на своите ниски страсти. Ако човекот беше единственото животно што можеше да ги контролира потребите, денес човекот општи на јавни места, општи со повеќе од еден партнер истовремено, силува 10 годишници, краде дури и од најблиските ама не за да преживее туку за да има повеќе, убива зошто комшијата го погледнал на криво, се задоволува со сопственото куче. Ако постепено изместување на вредностите веќе е прифатено како нормална фаза во развојот на едно општество, не сакам ни да замислам како ќе изгледа нашево за некои 10-тина години.