Not only do we not have the originals, we don’t have the first copies of the originals. We don’t even have copies of the copies of the originals, or copies of the copies of the copies of the originals. What we have are copies made later-much later. In most instances, they are copies made many centuries later. And these copies all differ from one another, and many thousands of places . . . Possibly it is easiest to put it in comparative terms: there are more differences among our manuscripts and there are words in the New Testament. (Misquoting Jesus- Bart D. Ehrman)
Преписи од преписи на преписи било случајот со сите антички ракописи. Едноставно тоа било методот на пренесување на ракописите на следната генерација: препишувањето. Тоа што немаме сочуван ракопис од први век тоа е сосема разбирливо кога ќе се земе предвид начинот на кој се пишувало тоа време и трајноста на папирусните ролни. Но тоа не е случај само со евангелијата, туку со сите антички историски дела. Гутенберг ја измислил печатницата дури во 16 век и се што е напишано пред него е со перо и мастило, а пренесено со препишување.
Сепак новозаветните текстови по својата библиогравска веродостојност предничат пред многу познати историски антички дела.
Така на пример Гај Јулие Цезар ги пишува Галските војни во периодот од 100-40 година пред наша ера, а сепак најраните ракописи од ова дело датираат дури 900 години по Христос.
Исто така Тетралогијата на Платон е пишувана во 4 век пред наша ера, а сепак најраните ракописи датираат исто така од 9 век наша ера.
Тацит ги пишува Аналите во 100г, а најраните ракописи датираат од 1100 година.
Херодот го пишува своето дело "Историја" 5 век пред наша ера, а најраниот ракопис датира исто така 900г. по Христос.
Делата на Софокле, Демостен, Аристотел исто така имаат распон од 1000 години меѓу времето во кое биле напишани оригиналите и времето на најраниот најден ракопис, а сепак никој не се сомнева во нивната веродостојност. Патем, од сите нив најдени се само по 7, 8, 10, 20 преживеани ракописи (со исклучок на Софокле од кого се најдени 100 ракописи) како што кажавме цели 1000 години од времето на нивниото пишување.
Додека пак од Новиот Завет најдени се околу 25.000 ракописи од кои најраниот датира само неколку децении од времето на пишување. Ниедно историско дело не може да се пофали со толкава историска веродостојност, и објективно гледано, никој нема право да не се сомнева во делата на Јулиј Цезар, Платон, Тацит, Херодот, Софокле, Демостен, Аристотел итн, а да се сомнева во делата на евангелистите. А зошто сме субјективни? Само затоа што тие зборуваат за некој Исус што правел чуда, што воскреснал, што тврдел дека е Син Божји итн?
Разбирам некој да не верува во тоа или да не го прифаќа тоа, но историски да го оспорува е крајно не фер со оглед на високата историчност на Новозаветните документи над другите историски антички дела.
