A
ateist
Гостин
добро оваа е пооригинална оти потекнува од постиндустрискиот период
кога бог станал пософистициран
еве ја постарата верзија од индиструскиот период кога
бог првпат видел компјутер и вежбал програмирање
значи речено сторено :
(текстот го имаше порано на македонска опасна багра )
Постирано петок, jули 05, 2002 - 14:25 CET од Новица
Последното прашање
Расказ од Isaac Asimov
Приказната започнува во 2061 година, кога огромен компјутер ги реши
земјините енергетски проблеми со дизајнирање на масивен соларен сателит
во вселената, кој може да ја донесе енергијата од сонцето назад до
земјата. AC (аналогниот компјутер) е толку голем и напреден што
техничарите имаат неодредена идеја за неговото функционирање. На облог
од $5, двајца пијани техничари го прашуваат компјутерот дали неизбежната
смрт на сонцето може да се избегне или, всушност, дали универзумут мора
неизбежно да умре. После тивкото размислување, AC одговара:
НЕДОВОЛНИ ПОДАТОЦИ ЗА ОДГОВОР.
Векови подоцна во иднината, AC го реши проблемот на патување низ
хиперпросторот, и луѓето колонизираа илјадници ѕвездени системи. AC е
толку голем што зафаќа повеќе стотици квадратни милји на секоја планета
и толку сложен што се одржува и сервисира сам себе. Младо семејство
патува низ хиперпросторот, водено од АС да најде нов ѕвезден систем за
колонизирање. Кога таткото попатно спомнува дека ѕвездите мораат
кога-тогаш да умрат, децата стануваат хистерични. "Не дозволувај да
умрад ѕвездите," молат децата. За да ги смири децата, тој го прашува AC
дали ентропијата може да се врати наназад. "Гледате," ги уверува
таткото, читајќи го одговорот од АC, "AC може да реши се". Им вели, "тој
ќе се погрижи за се кога ќе дојде време за тоа, затоа не се грижите."
Никогаш не им кажува на децата дека што АС всушност одпринта:
НЕДОВОЛНИ ПОДАТОЦИ ЗА ОДГОВОР.
Илјданици години во иднината, галаксијата е целосно колонизирана.
AC ги реши проблемита на бесмртноста и жнеењето на енергијата од
галаксијата, но мора да најде нови галаксии за колонизирање. АC е толку
сложен што веќе никој и не разбира како тој работи. Тој постојано ги
редизајнра и подобрува своите кола. Два члена на Галактичкиот Совет,
стари по сто години, разговараат за итното прашање за барање нови
галактички извори на енергија, и се прашуваат дали униварзумот се троши.
'Дали ентропијата може да се врати назад?' -- прашуваат. АС
одговара:
НЕДОВОЛНИ ПОДАТОЦИ ЗА ОДГОВОР.
Милиони години во иднината, човештвото се пришири низ безброј
галагсии во универзумот. AC го реши проблемот на ослободување на умот од
телото, и човечките умови се слободни да ги стражуваат огромните
галаксии, додека нивните тела се сигурно складирани на некоја заборавена
планета. Два ума случајно се среќаваат во вселената и се прашуваат од
која од безбројните галаксии е потеклото на човештвото. AC, кој сега е
толку голем што највеќе мора да престојува во хиперпросторот, одговара
со моментален транспорт до една мрачна галаксија. Тие се разочарани.
Галаксијата е обична, како и сите други галаксии, и оригиналната ѕвезда
е веќе одамна мртва. Анксиозност ги зафаќа двата ума бидејќи истата
судбина ги чека милиони ѕвезди. Дват ума прашуваат, дали смрта на
универзумот може да се избегне? Од хиперпросторот, AC одоговара:
НЕДОВОЛНИ ПОДАТОЦИ ЗА ОДГОВОР.
Билиони години во иднината човештвото се состои од трилиони,
трилиони, трилиони бесмртни тела, од кои за секое се грижи автомат.
Човештвото е колктивен ум, кој е слободен да шете било каде во
универзумот, и кој конечно ќе се здружи во еден ум, кој пак ќе се спои
со АС. Веќе не е логично да се прашува од што е направен АС и каде тоа
во хиперпросторот се наоѓа."Универзумот умира," мисли Човекот,
колективно. Една по една, како што ѕвездите и галаксиите престануваат да
генерираат енергија, температурите низ универзумот достигнуваат
апсолутна нула. Човекот очајнички прашува дали студот и темнината која
ги опфаќа галаксиите значи и негова смрт. Од хиперпросторот, AC
одговара:
НЕДОВОЛНИ ПОДАТОЦИ ЗА ОДГОВОР.
Кога Човекот му вели AC да ги собере потребните податоци, тој
одговара: ЌЕ ГО НАПРАВАМ ТОА. ГО ПРАВАМ ТОА СТОТИЦИ МИЛИОНИ ГОДИНИ. ОВА
ПРАШАЊЕ ИМ БИЛО ПОСТАВЕНО И НА МОИТЕ ПРЕТХОДНИЦИ. СИТЕ ПОДАТОЦИ КОИ ГИ
ИМАМ СЕ НЕДОВОЛНИ.
Поминува безвременски интервал и универзумот стигнува до својата
конечна
смрт. Во хиперпросторот, АС поминува цела вечност во собирање податоци и
барање одговор за конечното прашање. Конечно, АС го пронаоѓа решението,
иако веќе нема на кого да му го каже одговорот. АС внимателно формулира
програма, и го почнува процесот на враќање на Хаосот назад. Го собира
ладниот меѓуѕвезден гас и ги собира мртвите ѕвезди се додека не се
формира гигантска топка.
Тогаш, кога неговата работа завршува, од хиперпросторот AC
одекнува:
НЕКА БИДЕ СВЕТЛИНА!
И би светлина....
И на седмиот ден, Тој се одмори
