Сведоци сме дека државиве све почесто после кризава интервенираат од нивните државни резерви и де факто ги купуваат фирмите кои се во банкрот со цел да ги одржат во живот и да продолжат со работа со што тие фирми се како порано во Југославија во сопственост на ,,работниот народ,, или како беше она ССРНМ (постариве можат да кажат за скаламерииве на времето).
И наместо да стојат париве во моменти кога цел свет е у криза и кога ресурсиве се најефтини во последниве години, со што изградбата на нови објекти (кои би биле изградени од средства наменети за капитални проекти и од државните резерви), би била најефтина. Покрај тоа што би била најефтина изградбата, со изградба на нови фирми пр. фабрики за телевизори, софистицирани конзервни индустрии, и разни други фабрики за производство за кои нормално после опсежни анализи би се констатирало дека би биле исплатливи за производство, и подоцнежен пласман на истите стоки во странство и нормално кај нас, со ова ќе се запослат одреден број работници.
По изведувањето на вакви активности, истиве компании би се ставиле на берза за да се продадат по реалната вредност.
Нормално за тоа време со нив треба да стопанисуваат менаџери кои ќе бидат добро платени, а ќе можат многу лесно да се контролираат преку ревизорските куќи.
Сега малце идејава е фиктивна за нашиве политичари и воопшто за ,,нашиов,, апашки менталитет, али вреди да се барем размисли. Бидејќи не сум Бог знае каков си економист, уствари не сум економист и воопшто, има ли некои постручни, веднаш да кажат дека е неостварлива или?
И наместо да стојат париве во моменти кога цел свет е у криза и кога ресурсиве се најефтини во последниве години, со што изградбата на нови објекти (кои би биле изградени од средства наменети за капитални проекти и од државните резерви), би била најефтина. Покрај тоа што би била најефтина изградбата, со изградба на нови фирми пр. фабрики за телевизори, софистицирани конзервни индустрии, и разни други фабрики за производство за кои нормално после опсежни анализи би се констатирало дека би биле исплатливи за производство, и подоцнежен пласман на истите стоки во странство и нормално кај нас, со ова ќе се запослат одреден број работници.
По изведувањето на вакви активности, истиве компании би се ставиле на берза за да се продадат по реалната вредност.
Нормално за тоа време со нив треба да стопанисуваат менаџери кои ќе бидат добро платени, а ќе можат многу лесно да се контролираат преку ревизорските куќи.
Сега малце идејава е фиктивна за нашиве политичари и воопшто за ,,нашиов,, апашки менталитет, али вреди да се барем размисли. Бидејќи не сум Бог знае каков си економист, уствари не сум економист и воопшто, има ли некои постручни, веднаш да кажат дека е неостварлива или?