Ја изглеа во предходниот живот сум бил куче... зашо сега од ниедно куче неам страв т.е. поминам покрај куче тоа седнува и не лае, да му се приближам ништо нема да ми напраи... ме познаваат... :lol: :lol:
А може ова со кучињава ми е од тоа што као мал негде прво одделение коа бев и низ маало со другари идеме као копиљаци со стапови ова она... и имаше едно куче и ја стојам пред него со стапот у рака и земање кучево ме гледа 10 секунди и кога ме угриза за рака (дланка) и крв тече ова она ај у амбуланта на преврски ваму таму... и од тогаш кучињава како да ме знаат ништо не ми праат... (изглеа од кога ме укаса кучево ме познаваат кучињава... ова исто као кога ќе те угризе врколак стануваш врколак... ја у душа куче сум станал :lol
баш еве пример: се вракам од град јас ноќно време кај 2 саат и имаше пред мене како што одев имаше еден човек и по него затрчано куче да му лае ова она и онака јас поминав и кучево се смири седна и престана да лае... а чоеков преплашен, а може и да е до тоа што ја како што не се плашам од кучињава, кучето осеќа (6-то сетило) дека не се плашам па ништо нема да ми напраи, а ако чуствува дека се плашам ќе мисли ќе зеам нешто во мене за да го акнам итн...
И баш кога бев за 1-ви и 2-ри мај на излет на Ск. Црна Гора на 2 дена на кампување и ова другарчето го зема и неговото куче со нас (да не чува, инаку кучето шарпланинец) и кучево со мене одма другарче стана... и другаров баш се чудеше ми вика „
абе чудно ова бе кучево мое одма прв пат само што те виде некако те упозна, со други не праи така туку му треба време за да го упознае“...
Може куче сум бил... :lol:
Very Wierd. :lol:
