Ваша поезија!

[dejan_k]

Песна За Неа

Неможам да престанам,
тогаш кога вие тоа ќе го побарате од мене,
па затоа или придружете ми се,
или кој ве е*е!
Не се врзувам за луѓе,
ниту за предмети кои ме опкружуваат,
таа е како парче од мене,
најубава смрдеа што ја вдишувам.
Глупости,
па ако сакам уште веднаш ќе престанам,
јас не сум зависник
поголем и пострашен од вас!
Но вие се криете,
се плашите од туѓите очи,
а јас сум како најлошиот пример,
глупост на овој круг.
Но,јас не се срамам
и не се плашам од она што го правам,
тоа сум јас,
па дури и да сум најлошиот меѓу вас.
Стојам гордо исправен,
пред сите ваши прозаични погледи,
и не ми е ништо битно,
јас сум само како немирно дете.
Детенце,кое гледа мило и усрамено,
како да направило нешто што не сме,
но знае дека ќе му биде простено,
исто како да се измочало на тепихот во дневна!
Мислам доста е,
зошто додека пишувам песна за неа,
може ќе ми ја најде другар ми
и ќе ја заврши цела,па за мене ќе нема.
Па што ќе правам после без неа,мојата омилена!

 

[aquarius]

Денес пловев по облаци....
Уживав во самотијата....
Се сеќавав на нашата средба,
ги слушав нашите песни.
Денес се ми оди од рака.
Заљубена сум во животот...
Во тебе.......
Во миговите на среќа.......
Денес сум само твоја........
ТИ си ми во мисли.......
ТИ си ми под кожа.....
Денес се е во ред........

 

[Сатори]

~*~

~Интуиција~
​

Ледено ладно,
снегулка од која тече крв на врвовите на прстите,
си ја пронашол на некоја клупа,
во некоја гужва,
на нечија маса полна со празни чаши вотка,
елегантно,
цигарата во рака,
интуиција,
подобро е да не ја допираш,
отровна коприва.

Не се ставаат синџири на некој како неа,
толку млад и полн со живот,
не се бара љубов од поет заљубен во цела една легија музи,
од некој кој живее таков живот само на 17,
главна тема,
лик од насловна за некој да добие дел од туѓата зачинета историја.

Не се шегувај со интуицијата,
ќе треба да се ослободиш од синџири кои се понежни од свила,
за да можеш да го преживееш моментот на распаѓање,
така сладок,
така твој.

Екстра задоволување,
топ пародирање,
слободно заврти се за да се обидеш да и го пронајдеш фустанот,
некаде меѓу гужвата,
горе на бината,
не допирај некој токсичен,
ќе умреш од труење.

 

[ekszi88]

Осамена

Ја мразам месечината
која ми се смее в лице.
Таа меѓу толку ѕвезди
не разбира како е да си осамена.
А кога и мојата душа
ќе го напушти моето тело
тогаш што ќе бидам јас?
Ќе бидам душата или телото?
Ако бидам телото
ќе лежам сама во мојот кревет
под калливата и расквасена почва
и се ќе биде исто.
Ако пак, јас бидам душата,
тогаш ќе се вивнам на небото
и заедно со ѕвездите
ќе го красиме небескиот свод.
Но, се додека сум тука на ова парче земја
кај што е пролеана крв
и каде што изумрел друг свет
за да се создаде овој неблагодарен
со мирис на гнилина од бессрамното
уништување на веќе уништениот свет
ќе копнеам по небеската шир.
По месечината која сега без срам се смее
и ѕвездите кои танцуваат околу неа.

 

[зунза]

Егоманиак

Дувни во минатото да го осетиш
здивот на иднината која пече.
Зацрни ги спомените и надежта
надолу што те влече.

Погуби ја инспирацијата,
во далечината,во генерацијата,
бори се со темната ноќ
и стравот кој ти дава моќ.

Нареди му на сонцето да зајде,
префрли му дека е криво што те најде.
На твоето его не му треба свеж воздух,зрак,
туку мачнина,депресија,мрак.

Убиј си ја насмевката
што во твојата потсвест тони,
најди истрел што твојата среќа
ќе ја гони.

Уживај во твојата потрага
по оружје за репресија,
признај измамнику,
ти уживаш во сопствената депресија!

 

[Сатори]

~*~

Бела кожа на црна свила,
толку боженствено прекрасна,
да ме тера секој ден одново да се раѓам
на нејзините гради,
покрај нејзините нозе,
врз нејзините усни.
Меко, така нејзино,
така проклето мое,
време кое ме гази
и уништува.
Требаше да се сеќаваш на мене
уште пред да ме запознаеш,
совршенство ограничено со правила,
прости што не знам како да се борам,
кога твојата душа и тело се на некоја друга.
Не ми значи да те соблечам, мила,
иако би сакала,
барем на моменет,
да те имам таму каде друга те немала.





* Твоја Сатори ...

 

[Buterfly]

I togas koga mislis deka si sam
I togas koga sepotot ke ti bide prijatel
A nokta svedok…
Jas ke bidam pokraj tebe…
Neumorno ke te pratam kade i da si ,
Tvoja potpora sum i ke bidam,
Vecnata ljubov ke ja velicam
Spomenite sebicno gi cuvam nikoj los zbor da ne gi izbrise
I togas koga mislis deka nemas nikoj svoj
Jas vo mislite te miluvam
Zasekogas vo moeto srce si ti
Milo moe te sakam…



se izvinuvam za latinica:smir:

 

[Bada Bing!]

празнична

чкјра - пјарја
и другите звуци на митарење
нова година ќе е,среќна да е
жими све, среќна да е
прасе ќе изедеме

 

[dejan_k]

Рај

А те замолив само едно:
немој да ме прашуваш зошто пишувам
и зошто сум тажен?
Можеби знаеш,можеби не
како е кога огнот гори во очите на новиот ден,
кога се будев покрај неа.
Јас не сум животно,
јас не сум некој перверзен створ,
јас не сум очајник што никогаш не сакал,
јас не сум тажен само затоа што сега сум со тебе.
Грешен пред Бога,
за луѓето никогаш не сум се грижел,
но зошто морав да те разочарам тебе
која е таа проклетија што пали се во мене,
што е тоа што ме става настрана од целиот свет,
што е она во мене што ме одалечува од тебе?
Дека не те љубам знаеше,
дека сум тука од некои други причини,
знам дека знаеше.
За да не умрам сам,
за да пробам да те засакам,
за да станам човек,
за повторно да се исправам и здраво да чекорам,
знам дека знаеше дека не те љубам.
Болка за себе,болка за мене,
понекогаш осветата што ја планирав,
ме болеше повеќе мене од сиот свет.
Но таа е сонот што те тера на грев,
понекогаш да пробаш дел од нејзината мека усна,
тоа е еквивалент со она што никогаш нема да успеам да го опишам:
како илјада игли да те бодат нежно,по целото тело,
како најубав летен дожд кој те занесува,
како најубав цветен мирис,
ова е премалку за сето она што го чуствувам,
кога го вдишувам твојот здив.
Рај.
Мир.
Но истовремено и најголема возбуда,
нешто што те тресе и не те остава мирен од убавина.
Рај.
Те сакам.
Но не само како што маж може да сака жена,
туку многу повеќе,
многу посилно,
многу поубиствено.
И ако е грев што твоето име е секоја моја молитва,
тогаш Бог нека ми ги прости гревовите,
но јас без тебе повеќе не можам.
Не можам лажно да бакнувам,
не можам повеќе да тагувам,
не можам повеќе да те сонувам
и од кал и желби да те создавам.
Сакам повторно да те бакнувам додека лежиш гола,
сакам само да те гледам,
и да се будам покрај себе.
Кога лошо сонувам и сред ноќ се пробудам повторно да те видам до мене.
Сакам да те гледам додека ги милувам твоите гради,
сакам да го гледам твоето лице кое се губи во занес додека свршувам во тебе,
сакам да го гледам твоето тело како се грчи од убавина и страст.
Полудувам,
ми требаш како никогаш пред тоа,
како што денот не може без ноќта,
како што сонцето не може без месечината.
Но ти си повторно среќна,
нашите денови се за тебе веќе избледени.
А јас го чекам уште еднаш,
повторно да дојде мојот Рај.
Но залудно е,
се однесе со себе,
сега на ред е Пеколот.
Горам.

 

[Ѓорѓески]

Мојот брат војник

Не е моја туку од мојот помал брат посветена на мене. Многу го сакам

Мојот брат војник!

Мојот брат
војник стана,
тој е висок и строен
верувајте тој е меѓу
најдобрите вброен.

По неколку дена
обврска тој даде,
вети дека секоја
војничка тајна
засекогаш ќе биде трајна.
Вети деа ќе ги чува
нашите бисерни езера,
нашите пенливи реки,
нашите високи планини,
нашите зелени падини.

Вети дека ќе го чува
топлиот сончев зрак,
непрооден бедем ќе биде
пред родниот праг.

Веи ќе го чува
нашето сончево утро,
нашата слободна пролет.
Затоа е толку убав,
затоа толку е голем.

Остани во војска,
мили брате мој,
и чувај го светот
како да е твој.​

Колку само го сакам

 

[--**ЕмА**--]

и зошто од тебе јас мир ќе немам ?
до кога вака?
до кога на срцево ке му пружаш само мака?
остави ме барем да заминам , со болката која како сенка ме следи ,
каде и да одам , да пробам да ја избегнам патеката по која знам дека тонам.

И зошто од тебе јас мир ќе немам?
остави ме и дај ми шанда повоторно да застанам, доста ме буткаш со зборови...
во ова море од солзи тонат сите бродови.
остави ме од оваа безна да се кренам и психички од болката да бегам.

Болката ме уништува, полека и последниот здив ми го зема,
и во срцево веќе и чуства нема,
како искра од оган на снегот и љубовта ја снема...
ветерот тивко и неосетно доаѓа и како низ празна школка проаѓа...

Ми треба нешто друго, нешто што љубов пружа на срце туѓо.
....Завршувам со болка во срце, солза во очи, иднина празна која ме уништува ...
се прашувам дали е ова најголемата казна?

 

[aquarius]

Не сакам да знам зошто утрово се разбудив сама.
Не сакам да знам зошто тишината е моја најдобра другарка.
Не сакам да знам зошто не си овде.
Не сакам да знам.
Не можам да се сетам каде погрешив.
Не можам да сфатам каде се изгубив.
Не можам да ја поднесам вистината,ако таа е обоена во црно.
Не сакам да зборувам,кога ми доаѓа да викам.
Не можам да плачам,кога солзите немаат крај.
Не сакам да се надевам.
Не сакам да се радувам.
Не сакам да те имам ,кога знам дека ќе те изгубам.
Не сакам да биде ден,зашто ноќта ги чува осамените.

 

[aquarius]

Не гледај во моето срце.
Не гледај во моите очи.
Не гледај во жена,која се сокрива од вистината.
Ќе ги премолчам зборовите.
Ќе ги проголтам солзите.
Со сета горчина во себе,
ќе се насмеам да не приметиш.........
Дека Сонцето одамна не изгрева.....
Дека ноќта подобро ми прилега.......
Дека одамна не сум била нечија.......
Дека заспивам со празни соништа.....

 

[Сатори]

~*~

~7~

Мориња полни песок
во кои уште полесно тонам,
се давам,
собирам мали зрнца слобода
за да ја обојам маската,
која на него личи.

Толку просто се губам,
во моите трагични 7 години,
љубов и болка,
рани и страст.
Зошто сите се исти ко него,
а димот во гради
е само уште една казна,
молк,
од почеток до крај.

Преплетувам нишки од ... ,
потреба ил љубов
не знам,
но да беше тука твојата рака,
одамна ќе престанев да плачам со туѓи солзи
и некоја друга, лажна јас да бидам.

Прв и последен,
така туѓ,
така твоја,
после 7 години мили,
само ти!


* Среќна Нова 2008 Д., ти посакувам љубов и среќа детенце!
​

 

[Stef Bachatero]

Ќе ризикувам се
само да го погледнам твоето лице
твоите две прекрасни очи
тие две очи што ме пронајдоа мене
животот ми е празна чаша кога не сум до тебе
скроти ме како мало маченце
што го држиш во рака
скроти ме
и ќе дознаеш дека те сакам
погледни во ѕвездите
како треперат
од љубов се смеат
само ние двајца на клупа седиме
и над нас две ластовици од љубов пеат

Не не смеам да те изгубам сега
сакам да сум во твоите прегратки
кои бурно ги чекам
твоите усни
меки како нежна ружа
допри ги на моите
и цела љубов моја ќе ти ја пружам
твојот нежен поглед
што срцево ми го грее
ти си девојката што ме прави наж
и што ме смее