Јас вака размислувам на темава...
Балзак во оваа книга сите не става на поле да размислиме барем 10 минути после читање на книгата. Не тера да живееме во филм, во кој ја имаме кожата, каде се е розово и прекрасно.
Но сите вие шо викате дека нема да ја земите кожата, во тој момент кога некој ви би ја понудил сум сигурна дека нема да ја одбијате.
Јас да би ја зела, да, секако. Кој не сака да живее како што живее Рафаел во книгата?
Но кога би подразмислила подобро, носам заклучок, дека цел наш живот е всушност шагринската кожа. Со сите наши грешки направени во нашиов живот со што ги плаќаме? По цена на животот! За пример ги земам, пушењето, пијањето, дрогата. Со сите овие наркотични средства, ние само си го скратуваме животот, а плаќаме единсвено со нашиот живот. Затоа како заклучок на сето ова би рекла дека, мене не ми е потребна шагринската кожа, бидеки јас ја имам неа, ја живеам, и треба да пазам каде и кога ја искористувам и смалувам.