Па јас тоа би го кажал поинаку: окото кое гледа реално (окото на “неверникот“), ги гледа работите реално, и добрите и лошите, не ги дели затоа што спротивностите се неделиви, додека нереалното око (окото на “верниците“) ги гледа работите кои сака да ги гледа (има многу причини за оваа појава), а другите не, затоа што не му одговараат, и така си се затвора во својот нереален свет, со своите вештачки доблести и вредности направени од основи кои влегле како основи не затоа што биле најдобри и вистинити, туку затоа што некому така му одговарало.
После оваа споредба, може многу лесно да се заклучи кој гледа РЕАЛНО на работите, а кој ФАНТАЗИРА.