Мањебитна работа кој е луд кој не е (за мене)
Битно е кој е среќен а кој не е среќен...
Може ние го викаме деданое луд али јбг може човекот е посреќен од пола македонија . Имало случаеви кога шизофреничарите ќе ги ставеле под лекови се самоубивале пошто нивните пријателчиња исчезнувале. Може ние сметаме дека така треба да се стави под лекови и лечи али не сваќаме дека на крај е важно само да бидеш среќен и дека уствари само го унесреќуваме човекот али јебеш мислењето е како гз секој го има, а не ретко сакааат и да ти го наметнат.
Постојат универзално зацртани работи, затоа постојат ментални институции, зашо деданое и да е најсреќниот чоек на светот, не може да ја дели истата реалност со нас бидејќи... не може, не возможно е, не му работи исто мозокот. Исто као луѓето шо ќе опнат игла у вена, имаат поинаква вена, и за нив има институции, или за луѓето кои ќе скршат нога, дури и за нив има институции.
Среќата е мањебитна работа за мнозинството више се важни репутацијата, себеиздигањето преку држење прорповеди, пари, чив став и начин на живот е грешен пошто во спротивно би испаднале рамни со некој , јебем ли га важен е еготрипот дека сме нормални(и над некој и нешто) прифатени и дел од стадотото ова де општеството.
Мањебитна работа е среќата.(за мнозинството)
јебем ти малоѓраѓанство на моменти ме ѓаѓа и мене у нерв.
Среќата е најбитна за мнозинството. Ти и стадото тука сте исти. Разликата меѓу едно стадо и друго стадо е што може а и не мора “репутацијата, себеиздигнувањето преку држење поповеди, пари...“ да ги прави среќни. И едното и другото стадо се перфектно нормални.
Патем прашање за милион долари :
Денот коа умре Тоше не плачев ниту се потресував за разлика од мнозинстовото. Дали јас сум нормална?
Комплетно, коа се работи за ова прашање. Ако си ги сечеше рацете од очај и неверување за смрта на Тоше - не си нормална. Ако отидеш и му се помочаш на гробот (како спротивност на првиот пример) исто така не си нормална. Генерализацијата на моменти е многу здрава работа. Да плачеш е нормално, за што, ти си знаеш, ти си осеќаш. Да сечеш вени, мнозинството вели не е нормално.
wot напиша:
Нормалноста ти е динамична состојба. Не е нешто константно па за да може да му поставиме замислени граници и дефинираме. Исто како што константно се менуваат моралните вредности (позитивно, негативно мањебитно) паралелно се менува и нормалноста.
Нормалноста е прилично цврста состојба, воопшто не е динамична. Она на кое ти мислиш, а е динамично, е сфаќањето за дел од општата нормалност, која во одредени етапи на секое столетие знае да се менува, и тоа е процес кој трае... па од прилика колку и самата етапа. Сексуална револуција, компјутеризација на општеството... етапи кои траат и го моделираат нормалното од час во час, и тоа е добро, зашто секоја работа која не се менува не се одржува како постоечка, едноставно би исечазнала нормалноста како термин, и секако како рамка, како сфаќање.
Нормалноста како начин на прифаќање на работите си има правила, и тие не се ама ич динамични.
Betty Boop напиша:
Секоја различност во однесувањето, ставовите, живеењето, мислењето и сл. е нормална се` до оној момент додека не почне да повредува и додека не премине во девијантност.
