Срам од родителите?

[mirkec]

Сепак мислам дека 90 % од нас се нашле во таква ситуација (макар помислиле), ама не сакаат да си ја признаат сега. Во ред е тоа.
Еве јас на пример, имав една таква ситуација кога бев на едно 9-10 години - памтам. Се враќавме со мајка ми од град и почна да дува еден ветер со дожд. Таа имаше еден шал и го обвитка околу главата. Поминуваа мои другарки и другари и не знам зошто јас бев се засрамив. И реков да го симне и ме послуша (родител сепак го слуша детето за такви работи). После тоа, мајка ми доби тепература и се разболе.
Толку ми падна криво, што следниот месец сите пари што ми ги даваа за доручек за во школо ги збирав (не доручкував) и и купив еден многу убав шал и и реков дека со него ќе изгледа прекрасно. Толку беше доблесна да само се насмеа и рече дека ме сака многу и дека е во ред. Никогаш повеќе не ми падна на памет да помислам на такво нешто и Ви велам луге :
НИКОГАШ НЕ СЕ СРАМЕТЕ ОД СВОИТЕ РОДИТЕЛИ - бидејќи истото може да Ви се случи Вам.
Родителот е нешто најсвето на светот што постои.

 

[**MEMORY**]

Срам од родителите - најголемиот грев.
Тато, те сакам и ти благодарам за се што си направил за мене, МАМО каде и да си знам дека ме гледаш и се надевам дека се гордееш со мене, со тоа што сум денес...


Текстов ме трогна невидено...се ежам сеуште...

 

[Saladin]

Ако некој не ја читал “десетка’’ од Иван Цанкар му препорачувам тоа да го стори.
Инаку јас дали се срамам? не. Напротив во многу сум горд со нив и тоа што тие го постигнале.

 

[burn84]

Нити некогаш сум ги претставувал лажно нити имам намера тоа да го направам. Не се срамам од моите родители и нема да се срамам. А ако некој прави такво нешто тоа веќе е проблем.

 

[Pretty bItCh]

nikogas ne se sum se sramela nitu pak ke se sramam od moite roditeli bidejki i dvajcata se!imam roditeli kakvi sto site bi posakale.i sum gorda na niv posebno na mojata majka..no tuka e i tato,zad nea

 

[vlatkolik]

Горд сум на моите родители и никогаш не сум се срамел од нив секогаш сум бил свесен за тоа колку имаме и што имаме и како го постигнале и се што ќе сум посакал сум имал,дали било од материјална гледна точка или нешто сосем трето,никогаш не сум ги величел или претставувал како нешто што не се, они се за мене нешто најсвето :back:

 

[--**ЕмА**--]

не знам зошто но многу имам срам од мајка ми , од татко ми воопшто , со татко ми се осеќам како да можам да зборам на секоја тема слободно, не знам зошто излега дека мајка ми многу често сака да ми се потбутне и некако не ми се свга нејзиното размислување , стварно не знам... ама поприврзана сум со татко ми

 

[Word$haker]

Има некои работи му ги кажувам на татко ми а не на мајка ми, не ради друго немам време да и објаснувам со часови на мајка ми зошто е нешто така а татко ми одма разбира. Значи не е срамот, туку практичноста е.

Кај мене обратно е.

 

[vlatkolik]

Зашто не ги читате сите постови по ред,туку само првите 2-3 и толку ај да разберам на тема од 15-6 страни да ти удри во глава и да неможеш да дочиташ ама 3 страни,него друго ми беше муабетот --**ЕмА**-- и Тоше не е поентата на темата во тоа со кого повеќе ти оди муабетот туку дали некогаш сте се почуствувале засрамени од вашите родители од некои нивни постапки и слично...
Извинете јас вака што упаднав ама морав

 

[Zemzela]

Вака срам од родители...прво треба да имаш нешто з ада се срамиш,во мојата фамилија нема меѓусебна почит,нема разбирање,нема љубов меѓу нас тоа премногу тешко ми паѓа но тоа е тоа...во одреден момент посакувам да сум се родил на друго место,со други луѓе околу мене...ми недостасува домашна љубов и затоа таа ја барам насекаде...во другарите,во друштвото,па дури и во животните...има еден дел во мене празен што сакам да го наполнам,знам да давам многу но очаен сум да примам љубов без разлика од кого и да е ....се извинувам но неможам да продолжам да пишувам....:cry:

 

[Sasence]

Iskreno ne.. No tatko mi go izostavuvam od muabetite za roditelite.. Ne deka se sramam od nego.. Voopsto ne go smetam za roditel.

Еј целосно исто размислуваме...не дека не го сакам:nenene: едноставно мама ми е побитна :nesum:

 

[Fabullous_178]

Порано се срамев од тоа што мајка ми и беше повредена едната нога,и мораше да оди со бастум,ама со време сватив дека тоа се глупости.
Инаку,да се согласам со Girll,татко ми,понекогаш кога многу ке се испокараме,а може да стаса и до тепачка,не го сметам за родител,и отворено му кажуам да си најде друго дете,ама после една недела ке седнеме и ке се исплачеме двајцата,и се сметаме за татко и син се до следната тепачка.
Со мајка ми ми се нема случено горенаведеново.

 

[Viktoranius]

Никогаш не сум се срамил, и нема ни да се срамам. Тие ми го дале животот што го живеам денес.

 

[mari4eto]

Не се страмам бидејки има стварно 'луда' мајка шо правам јас прави и таа хехехе како другарки сме така да нема потреба од страм..некогаш по нешто може да тропне со не треба али јбг опростеноо и е

 

[*LittLe heart*]

Не се срамам од моите родители и никогаш не ми ни паднало на памет да се засрамам.Тоа што сум денес јас е нивна заслуга посебно на мајками.Успеале да направат човек од мене никогаш не се случило да не го добијам тоа што го сакам сум имала се и затоа секогаш ке им бидам благодарна за тоа.Се надевам дека и јас еден ден ке успеам да ги воспитам моите деца како што успеале они со мене.