Значи,излегувате на кафе со добар/а пријател/ка...
Денот и не ви е баш по таман и како што сте си го планирале,сте немале желба да излезете,но ете од учтивост и да не го/ја извисите пријателот/пријателката излеговте.
Водите,онака,вообичаен муабет,вашиот/а пријател/ка по изразот на вашето лице и зборувањето забележува дека нешто не е во ред(кој не би?) и дека ви треба малце да се средите и малце мир и тишина,но упорно ви зборува дури и за некои небитни работи...
Настанува тишина...
Така занесени и задлабочени во тоа како да се справите со проблемот кој што ви излегол,слушате:"Ајде бе,кажи нешто!"
Како би реагирале во тој момент?Што би кажале?
Искрено,кога веќе сум излегла и покрај тоа што денот ми бил катастрофа,ако тој/таа ми е добар/а пријател/ка,би очекувала малце разбирање и да ме остави малце да си ги средам мислите пред да продолжам со дискусијата,бидејќи и вака и така не сум во состојба да го/ја пратам,а и проблемот кој што треба да го решам и не е нешто што би сакала да го поделам со некого,преферирам сама да го решам...
Денот и не ви е баш по таман и како што сте си го планирале,сте немале желба да излезете,но ете од учтивост и да не го/ја извисите пријателот/пријателката излеговте.
Водите,онака,вообичаен муабет,вашиот/а пријател/ка по изразот на вашето лице и зборувањето забележува дека нешто не е во ред(кој не би?) и дека ви треба малце да се средите и малце мир и тишина,но упорно ви зборува дури и за некои небитни работи...
Настанува тишина...
Така занесени и задлабочени во тоа како да се справите со проблемот кој што ви излегол,слушате:"Ајде бе,кажи нешто!"
Како би реагирале во тој момент?Што би кажале?
Искрено,кога веќе сум излегла и покрај тоа што денот ми бил катастрофа,ако тој/таа ми е добар/а пријател/ка,би очекувала малце разбирање и да ме остави малце да си ги средам мислите пред да продолжам со дискусијата,бидејќи и вака и така не сум во состојба да го/ја пратам,а и проблемот кој што треба да го решам и не е нешто што би сакала да го поделам со некого,преферирам сама да го решам...
Ме нервира така кога настане непријатна тишина и некој ќе те праша шо ќе се пофалиш? Добро бе луѓе, толку ли не ви сече разумот да ви текне ако не зборувам, ИМА ПРИЧИНА ЗА ТОА. Плус, вие не знаете да отворите нормална дискусија, иако јас се обидувам да ви понудам 1000 теми за разговор, сите го побивате со да, не и две кратки реченици. И кога веќе нема зашо да се збори, кажете само што ќе се пофалиш? Аман веќе фрустрации се наполнив. 
