Изгледа дека погрешно си ме разбрал.
Кога ги спомнав "мрзливите и слабите" не мислев на ментално болните или физички хендикепираните лица. Државата во прилично секој систем се грижи за нив затоа што нивната мизерија не е нивна свесна волја ниту е нивна вина. А оттука ни потребата повеќе да дискутираме за нив.
Мислев на мрзливите и слабите кои што свесно одбиваат да создаваат, луѓе без визија или креативен импулс. Луѓе кои што се кријат зад сенката на алтруизмот и медиокритетот, очекувајќи да бидат на исто ниво со создавачите, визионерите, а додека во реалноста се само паразити.
Прво, многу е неуко по втор пат да поистоветиш алтриузам и медиокритет, овој пат додавајќи ги и немањето визија и креативен импулс. Второ, многу луѓе немаат чувство за креација, не се сите способни да бидат водачи, исто како што не се сите луѓе способни да бидат следбеници. Комунизмот ова многу добро го знае и секому му дава улога која е умешен да ја игра.
Во случајов ти ги омаловажуваш оние кои имаат моќ да ископаат тинел за две седмици но не се способни да бидат вториот Достоевски само зашто не се вклопуваат во твоите замисли за умешност. Тоа е исто како да престојуваш во нивниот мал свет тие две седмици и да не ти даваат јадење бидејќи не можеш да копаш доволно брзо како тие. Слаб си, и нема да јадеш.
Секој во животот има дарба за нешто, и тоа треба да го прави, тоа е замислата на комунизмот, неприродната желба за моќ и среброљубието се поттикнувачи на капитализмот и се косат со сфаќањата на неговата спротивност.
ZippidyDragon напиша:
Не постои такво нешто како колективна мисла. Договор донесен од група на луѓе е само компромис донесен од многу индивидуални мисли. Тоа е секундарна последица. Примарниот акт - процесот на разум, мора да биде донесен од секој човек посебно. Можеме да поделиме оброци на повеќе луѓе. Не можеме да ги свариме во колективен стомак.
Колективна мисла, за која веќе се расправавме понапред со protivpropaganda, можеме да разговараме дали постои. Факт е дека колективно однесување постои, па така договор донесен од група луѓе во форма на компромис е одлично решение за едно општество. Зарем не се сложуваш со тоа?
The chose one напиша:
Хаха пази да није, да не беа Американските кредити (200 милијарди сегашни долари) ќе живеевме како у Северна Кореја ако не и полошо.
А за слободата што да ти расправам, дедо ми лежеше три години во затвор пошто му најдоа книги со демократска содржина.
Комунизмот како идеја за еднаквост на луѓето без Бог и останатите хипи срања како и луѓето кои го почитуваат овие бљувотини го заслужуваат мојот најдлабок презир.
Нема да ти се мешам во твоите чувства, но, базирајќи став за општествено уредување на тема која вели “идеолошки осврт“ врз основа на лична мака е... модерно. Така станаа сите вмровци и сдсовци, бидејќи личната мака им носи успех во животот. Нека им е, што да правам, ама не можеш заради лоша одлука на некој намесник да осудиш цел систем.
И што правиме со мојот пример за Бора Чорба? Во вода? Зошто тој не лежел во затвор?
Ние како луѓе секојдневно правиме грешки и пропусти, во тој поглед ниту едно уредување неможе да биде идеално и сите да бидат максимално задоволни во него, но затоа разговараме за евентуалниот начин како да го постигнеме тоа.
VeniVidiVidi напиша:
Доколку комунизмот се ствараше пред создавањето на земјата ок, но постојат и ден денес живи сведоци на кои им било одземено целото богатство од страна на државата, богатство и имот кои со години се пренесувал од татко на син и наеднаш доаѓа некој и ти вика - ова е сега мое, а ти ке работиш за мене и за парче леб.
Паролата во идеологијата на комунизмот, како што знаете е - "РАБОТИ КОЛКУ МОЖЕШ, ЗЕМИ КОЛКУ ШТО ТИ ТРЕБА", па така да кога се работи со луѓе се подразбира дека се работи со суштества со искривени вредности кои се носат во самиот ген, па така да оваа идеологија беше осудена на пропаст уште при нејзините почетоци на применување во државно уредување.
За капитализмот како форма на општествено уредување, мора како прво да се напомене дека тоа не е исто со демократија. Ние во денешна Македонија се обидуваме да изградите демократско општество со капиталистичка форма на сопственост од што произлегува слободна пазарна економија, приватна сопственост итн.
Болдираното... не се вели, ова сега е мое, туку ова сега е
наше. Од денешна гледна точка, имајќи ја предвид алчноста на луѓето и потребата од раскош а не мир, тоа навистина делува смешно. Ние не можеме себе си да се замислиме со пријатна сопруга, две фино воспитани дечиња и пристојна работа на 15 минути од домот во кој постојано е топло кога за споредба ја имаме вилата на Хју Хефнер. Го разбирам тоа, но тоа се и две паралели помеѓу алтруизмот и егоизмот. Помеѓу човечноста и алчноста. Помеѓу животот и смртта.
Капитализмот како јас го доживувам има една голема мака, а тоа е што се стреми самиот себе си да се уништи. Во него неприфатлив е регресот по било која точка од неговите правила, а знаејќи дека основа на неговите сфаќања се парите и моќта, тој наликува на пирамида која евентуално мора да стигне до својот врв, од каде нема да може да оди никаде, и ќе се претвори самиот себе си во нешто кое не е капитализам.
) дека се ќе се распадне после кризава. Не бидна ништо од тоа. Чекаме друга прилика.
