Ви се случила некоја натприродна работа?

[Fighter*]

koga legnuvate da spiete i nautro koga 'e se razbudite napravete sopstvena заштита. Визуелно замислете голем енергетски балон околу вас на растојание од вашете раце кога ќе ги испружите. И кажете дека подигате енергетска заштита која ве штити од сите можни негативни напади (енергетски и физички ). Така сте заштитени од сите видови на несреќи и енергетски напади на ниски души.

дечки ова помага..сеа ке ви кажам зошто...

Кога бев мал уживав да гледам научно фантастични филмови пр.со мок итн.


Една вечер сонував многу лош сон со духој и разни работи ...Тогаш се покрив и реков дека со покривачот иам натприродна ноќ и никој не може да ме чепне од тогаш неам сонвано лоши сонови...ХАХАХ :wink::wink::wink::wink::wink::wink:Звучи смешно :nesum::nesum::nesum::wink:

 

[*Firefly*]

И ако навистина некој видел или доживеал нешто ЧУДНО и да каже тоа на сите ќе им изгледа смешно и нереално, тоа ме нервира многу луѓе шират лаги за вакви работи и заради нив и тие што кажуваат вистина нема да бидат сериозно сфатени
инаку ми се нема случено..барем колку што памтам...

 

[Pl.]

ми се има случено.
беше лето,пред куќа од другарка ми,околу 2-3 саат, пред многу години.
од излегување си дојдовме, јас и уште 2 мои другарки и како и по обичај започнавме да си раскажуваме како било.
како по кратко време прво едната друагрка вели кој е таму пред нас.погледнуваме јас и другата другарка:една жена во црно облечена све. се исплашивме и почнавме да вриштиме,кога во истиот момент,незнам како беше можно,жената се претвори во црно куче и тргна накај нас.
влеговме кај другарка ми сите три дома,а кучето не го видовме веќе.
после се јавував кај мајка ми и татко ми да доаѓаат кај другарка ми да ме земат дома збеснав од страв.
и уште кога се сеќаваме со другарките на таа вечер не знаеме што беше стварно

 

[HardCore]

Мило ми е што ја најдов темата, доста е интересна.
Како прво, би сакал да кажам дека не сум религиозен (но сум Orthodox by default), но повеќе сум агностик.
Ми се имаат случено повеќе необични настани, но ниту еден од нив не е поврзан со друг, така да секој настан е приказна сама за себе.
Како прв го издвојувам настанот кој што се случи некаде на почетокот на 90те.
Една пролетна вечер, си лежам на омилениот ми двосед и гледам некој филм на телевизор. Одеднаш чувствувам некое непознато чувство во моето тело. Нешто ме тера да станам и да отидам до прозорецот. Како некој да ме повикуваше од надвор. Како да слушав некој глас ама сепак не можев да чујам добро. Застанав на прозорецот и ја тргнав завесата за да видам кој ме вика. За цело време имав чувство како да сум по лесен, како да и пркосам на силата на гравитацијата, а да биде ситуацијата уште по чудна, воопшто не го слушав тонот од телевизорот, иако сеуште на него одеше филмот. Кога погледнав надвор, видов една силуета. Бидејќи мислев дека прозорецот се замаглил па не можам добро да видам, пробав со рака да го избришам, но тој беше перфектно сув. Ги ставив рацете околу очите ( како што обично правиме кога сакаме да гледаме низ стакло, нели) и видов нешто што до ден денеска не можам да си го објаснам. Надвор стоеше нешто како човечка силуета но целата беше како да гледав во негатив. Очите, усните и аурата околу силуетата беа бели. Ги отвараше устата како да сака да ми каже нешто. Иако беше затворен прозорецот, сепак како да слушнав некои езиви гласови, но сепак не сум 100% сигурен а со десната рака како да ми покажуваше нешто или како да ме повикуваше да дојдам. Полека, со целото тоа чувство на леснотија кое го имав, се вратив на двоседот и седнав. Колку време сум седел така, поим немам. Можеби само неколку секунди а можеби и неколку часа. Стварно не знам. Одеднаш чувството што го имав го снема. Ме фати паничен страв, го исклучив TV-то и влетав во мојата соба, легнав во кревет и се покрив целиот сосе главата, и се тресев како да сум на минус 100. Почнаа да ми навираат мисли, што беше тоа, какво е тоа искуство што го имав. По некое време се смирив и сум заспал. Утредента кога станав, собрав храброст ( за да не ме направат луд ) и им кажав на моите родители. Тие само ме гледаа додека зборував и на крајот само се погледнаа со некој чуден поглед и ми рекоа дека тоа не е ништо. Во нивниот поглед можев да забележам дека знаат нешто што јас не знам, начинот на кој се гледаа, како да криеа некоја тајна од мене. Од тој ден до денес немаме зборувано на оваа тема, но сега кога веќе почнав, нема враќање. Мора да знам. А што и да дознам ке биде напишано во форумот.
П.С. Додека пишував, за цело време ме лазеа морници...

 

[KindredAutmn]

ми се има случено.
беше лето,пред куќа од другарка ми,околу 2-3 саат, пред многу години.
од излегување си дојдовме, јас и уште 2 мои другарки и како и по обичај започнавме да си раскажуваме како било.
како по кратко време прво едната друагрка вели кој е таму пред нас.погледнуваме јас и другата другарка:една жена во црно облечена све. се исплашивме и почнавме да вриштиме,кога во истиот момент,незнам како беше можно,жената се претвори во црно куче и тргна накај нас.
влеговме кај другарка ми сите три дома,а кучето не го видовме веќе.
после се јавував кај мајка ми и татко ми да доаѓаат кај другарка ми да ме земат дома збеснав од страв.
и уште кога се сеќаваме со другарките на таа вечер не знаеме што беше стварно

А случајно да не бевте напиени малце?

--- надополнето ---

Мило ми е што ја најдов темата, доста е интересна.
Како прво, би сакал да кажам дека не сум религиозен (но сум Orthodox by default), но повеќе сум агностик.
Ми се имаат случено повеќе необични настани, но ниту еден од нив не е поврзан со друг, така да секој настан е приказна сама за себе.
Како прв го издвојувам настанот кој што се случи некаде на почетокот на 90те.
Една пролетна вечер, си лежам на омилениот ми двосед и гледам некој филм на телевизор. Одеднаш чувствувам некое непознато чувство во моето тело. Нешто ме тера да станам и да отидам до прозорецот. Како некој да ме повикуваше од надвор. Како да слушав некој глас ама сепак не можев да чујам добро. Застанав на прозорецот и ја тргнав завесата за да видам кој ме вика. За цело време имав чувство како да сум по лесен, како да и пркосам на силата на гравитацијата, а да биде ситуацијата уште по чудна, воопшто не го слушав тонот од телевизорот, иако сеуште на него одеше филмот. Кога погледнав надвор, видов една силуета. Бидејќи мислев дека прозорецот се замаглил па не можам добро да видам, пробав со рака да го избришам, но тој беше перфектно сув. Ги ставив рацете околу очите ( како што обично правиме кога сакаме да гледаме низ стакло, нели) и видов нешто што до ден денеска не можам да си го објаснам. Надвор стоеше нешто како човечка силуета но целата беше како да гледав во негатив. Очите, усните и аурата околу силуетата беа бели. Ги отвараше устата како да сака да ми каже нешто. Иако беше затворен прозорецот, сепак како да слушнав некои езиви гласови, но сепак не сум 100% сигурен а со десната рака како да ми покажуваше нешто или како да ме повикуваше да дојдам. Полека, со целото тоа чувство на леснотија кое го имав, се вратив на двоседот и седнав. Колку време сум седел така, поим немам. Можеби само неколку секунди а можеби и неколку часа. Стварно не знам. Одеднаш чувството што го имав го снема. Ме фати паничен страв, го исклучив TV-то и влетав во мојата соба, легнав во кревет и се покрив целиот сосе главата, и се тресев како да сум на минус 100. Почнаа да ми навираат мисли, што беше тоа, какво е тоа искуство што го имав. По некое време се смирив и сум заспал. Утредента кога станав, собрав храброст ( за да не ме направат луд ) и им кажав на моите родители. Тие само ме гледаа додека зборував и на крајот само се погледнаа со некој чуден поглед и ми рекоа дека тоа не е ништо. Во нивниот поглед можев да забележам дека знаат нешто што јас не знам, начинот на кој се гледаа, како да криеа некоја тајна од мене. Од тој ден до денес немаме зборувано на оваа тема, но сега кога веќе почнав, нема враќање. Мора да знам. А што и да дознам ке биде напишано во форумот.
П.С. Додека пишував, за цело време ме лазеа морници...

фак О_О

и јас имав слично искуство како некој глас да ме дофикуваше додека лежев на креветот пробувајки да заспијам ...

 

[HardCore]

фак О_О

и јас имав слично искуство како некој глас да ме дофикуваше додека лежев на креветот пробувајки да заспијам ...

Па ајде раскажи што ти се случило, да видиме дали искуствата ни се слични

 

[KindredAutmn]

Па само тоа имав 9-10 и додека лежев на креветот пробувајќи да заспијам почна некој женски глас ме довикува од под прозор а мене ми беше страв да се мрднам а камоли да станам и да одам до прозорец...btw сето тоа се случуваше некаде после полноќ

 

[КвикСилвер]

има некој недојаснати мистерии. На пр. Дали ви се има случено некој некогаш( најчесто некој близок) да ви го довикува вашиот глас? Тоа трае најчесто 2-3 секунди и потоа го снемува: ``Мамо ти ме викаше?`` `` Не сине, не сум јас!-----> или пак кога ке ве прашаат: Од што си изгребан или Кој те изгребал? И на тоа ке немаме одговор затоа што навистина не знаеме! Ајде и јас нешто да кажам: Кога бев 2-3 одд се дружев со едно дете од Гази Баба( сега се пресели негде).
Играјки кошарка му видов нешто црвено на ноктите. Ај си преќутев. Но кога видов како му капе крв му кажав. Он се смееше и ми рече дела тоа не е ништо. од тогаш го неам видено

 

[~~РубинРед~~]

Уф додека читав...ги прочитав сите страни и се наежив...и мене ми се има случувано нешто слично но да се средам малку и ке ви раскажам.Не сакам мн да се потсетувам на тоа=)

 

[FilipMacedon]

има некој недојаснати мистерии. На пр. Дали ви се има случено некој некогаш( најчесто некој близок) да ви го довикува вашиот глас? Тоа трае најчесто 2-3 секунди и потоа го снемува: ``Мамо ти ме викаше?`` `` Не сине, не сум јас!-----> или пак кога ке ве прашаат: Од што си изгребан или Кој те изгребал?

Хммм,интересно,обично пред да си легнам како да слушам минимално звучни гласови кои тешко ги разбирам,само незнам дали тие звуци доаѓаат од надвор или е нешто друго...

 

[Shorty]

И јас исто имав така проблеми. Кога станував сабајле цел бев во крв и јастукот и јорганот, на грбот имав големи резови што не е теоретски сам да ги дофатим.. исто така имав големи гребаници по рацете, нозете...

Баш да си го цитирам овој пост пред 2 год. случајно ми текна да го побарам. Значи уште ми се дешава ова. Баш пред неколку месеци откако ми умре мачето, утредента ми се појавија огромни резови на бутовите. Значи мртов озбилен сум. Најсериозно. Уште повеќе не би ми верувале кога би ви кажал дека резовите ми беа по 3 линии т.е мачките така гребаат. А инаку се дешава често јастукот или пижамите да ми бидат у крф кога ќе станем, не многу крф, туку малу по неколку капки.

 

[ZeroStyle]

Не ми се случило ништо натприродно или необјасниво, верувам дека се е тоа сугестивно и моќта на умот

 

[Macedon-]

Мило ми е што ја најдов темата, доста е интересна.
Како прво, би сакал да кажам дека не сум религиозен (но сум Orthodox by default), но повеќе сум агностик.
Ми се имаат случено повеќе необични настани, но ниту еден од нив не е поврзан со друг, така да секој настан е приказна сама за себе.
Како прв го издвојувам настанот кој што се случи некаде на почетокот на 90те.
Една пролетна вечер, си лежам на омилениот ми двосед и гледам некој филм на телевизор. Одеднаш чувствувам некое непознато чувство во моето тело. Нешто ме тера да станам и да отидам до прозорецот. Како некој да ме повикуваше од надвор. Како да слушав некој глас ама сепак не можев да чујам добро. Застанав на прозорецот и ја тргнав завесата за да видам кој ме вика. За цело време имав чувство како да сум по лесен, како да и пркосам на силата на гравитацијата, а да биде ситуацијата уште по чудна, воопшто не го слушав тонот од телевизорот, иако сеуште на него одеше филмот. Кога погледнав надвор, видов една силуета. Бидејќи мислев дека прозорецот се замаглил па не можам добро да видам, пробав со рака да го избришам, но тој беше перфектно сув. Ги ставив рацете околу очите ( како што обично правиме кога сакаме да гледаме низ стакло, нели) и видов нешто што до ден денеска не можам да си го објаснам. Надвор стоеше нешто како човечка силуета но целата беше како да гледав во негатив. Очите, усните и аурата околу силуетата беа бели. Ги отвараше устата како да сака да ми каже нешто. Иако беше затворен прозорецот, сепак како да слушнав некои езиви гласови, но сепак не сум 100% сигурен а со десната рака како да ми покажуваше нешто или како да ме повикуваше да дојдам. Полека, со целото тоа чувство на леснотија кое го имав, се вратив на двоседот и седнав. Колку време сум седел така, поим немам. Можеби само неколку секунди а можеби и неколку часа. Стварно не знам. Одеднаш чувството што го имав го снема. Ме фати паничен страв, го исклучив TV-то и влетав во мојата соба, легнав во кревет и се покрив целиот сосе главата, и се тресев како да сум на минус 100. Почнаа да ми навираат мисли, што беше тоа, какво е тоа искуство што го имав. По некое време се смирив и сум заспал. Утредента кога станав, собрав храброст ( за да не ме направат луд ) и им кажав на моите родители. Тие само ме гледаа додека зборував и на крајот само се погледнаа со некој чуден поглед и ми рекоа дека тоа не е ништо. Во нивниот поглед можев да забележам дека знаат нешто што јас не знам, начинот на кој се гледаа, како да криеа некоја тајна од мене. Од тој ден до денес немаме зборувано на оваа тема, но сега кога веќе почнав, нема враќање. Мора да знам. А што и да дознам ке биде напишано во форумот.
П.С. Додека пишував, за цело време ме лазеа морници...

Си сонувал пеер..

--- надополнето ---

Напишано од Fortune

Pred 5 i pol godini mi se sluchi neshto, koe seushte ne mozam da si objasnam shto e toa i den denes imam uplav i ne mozam da spijam ako nema vo sobata i najmala svetlina...
Si legnav vo 03:15 i samo shto pochnav da "tonam" vo son, slushnav kako se otvora vratata i vo istiot moment se pochuvstvuvav ukochena, ne mozev da ispushtam glas ni da prasham koj e... Inache ne mozam da zaspijam na grb ili na strana, znachi legnav na stomak... Krevotot mi e do zid, a samo malku treba da potstanam, za da zapalam svetlo...
Temnica beshe i ne mozev da vidam nishto, no pochuvstvuvav deka neshto se doblizuva do krevetot... Pochuvstvuvav golema tezina na nozete, neshto kako da mi sedna i naednash se spushti vrz mene... Osetiv tolku golema tezina, shto mislev deka ke propadnam vo krevetot... Najteshko mi beshe shto ne mozev da prozboram, a kamoli da viknam ili da stanam... Posle nekoe vreme chuvstvuvav povtorno tezina samo na nozete i neshto naednash me svrte na grb...
Vo sebe si rekov deka mozam da se ispravam i da zapalam svetlo, no koga se obidov, neshto mi ja zatvori ustata i me turna nazad na krevetot... Povtorno bev ukochena, se trudev da prozboram, no ne mozev... Ne znam od kaj sobrav sila, no naednash se ispraviv, ja ispruziv rakata i zapaliv svetlo... Normalno, vo sobata nemashe nikoj, no vratata beshe otvorena...
Istrchav celata isplashena vo spalnata na moite i gi razbudiv celata stresena i so solzi... Mi kazaa deka nikoj od niv ne stanal i ne ja otvoril vratata...
Ne znam kako da si go objasnam toa, ogromen stres beshe toa za mene, utredenta ne otidov na uchilishte (bev 4ta godina) i otidov v crkva...
Shukjur do den denes ne mi se ima toa slucheno povtorno, no se plasham od potpolna temnica

хехехе и мене истото ми се има случувано, и тоа повекепати, но мислам дека беше затоа што сум бил преморен. Исто значи како што кажа , ја гледам собата,брат ми до мене спие , се си е најнормално а јас неможам ни да испуштам глас нити пак да се мрднам. Првиот пат кога ми се има случено ме фати паника , ги затворив очите така едно 20-40 секунди и кога ги отворив се вратив во нормала хехе. Го разбудив брат ми, му кажав шо ми се случи , он ми даде една заушка и вика не замарај остај ме да спијам . Инаку другите пати кога ми се случи истото, не испаничив, туку истата тактика- ги затворам очите едно 30-40 секунди ги отварам и се си е најнормално. Мислам дека 4-5 пати ми се има случено. Инаку чувството е како да си парализиран...и првиот пат стварно помислив на тоа и затоа испаничив и после ми олесна на душичката кога се помрднав

--- надополнето ---

Pa covece nikade vo tekstot ne se spomnuvaat senki, tuku samo se objasnuva pojavata za nemoznost da go pomrdnes teloto i pisuva deka toa e sosema prirodna rabota, koja sekoj covek vo zivotot ke ja dozivee 1-2, a isto taka i deka postojat luge na koi toa pocesto im se slucuva i ima metodi nekoi, kako da se nadmine seto toa.
Inaku oni toa go objasnuvaat e deka umot izleguva od REM fazata (odnosno sonot), a teloto i ponatamu e ukoceno i covekot e potpolno svesen za se sto se slucuva no ne moze da go kontrolira svoeto telo. Vo tekstot isto taka pisuva deka nekoi luge gi faka i panicen napad od ova i pocnuvaat da haluciniraat deka gledaat demoni i slicno..... Pa procitajte go cel tekst, da ne go preveduvam, a ne samo naslovot.
Dtuga rabota e ako ti si sonuvala, a sonot bil realen, jas si pisav za nekoj koj bil buden a ne mozel da go pomrdne teloto. Ti si znaes sto imas.

Da se nadopolnam, te imam citirano tebe po greska, sakav toj clen sto ti si go citirala da go iscitiram, sorry

хехе ова го прочитав откако го напишав претходното, инаку бидејки јас сум од оние што почесто ми се има случувано тоа на некој начин научив да го контролирам така да го доживувам како нешто најнормално.

 

[delfybuba]

Па само тоа имав 9-10 и додека лежев на креветот пробувајќи да заспијам почна некој женски глас ме довикува од под прозор а мене ми беше страв да се мрднам а камоли да станам и да одам до прозорец...btw сето тоа се случуваше некаде после полноќ

Тоа се гласови од ѓаволите.И да ги слушате немојте да излегувате или да ѕиркате преку прозор.
Жена,си легнува да спие и таман подзаспиена,слуша како некој ја вика од надвор,и таа рипа од креветот и трча надвор-нема никој.И слуша пак,некој ја довикува и таа пак трча и се така до гробиштата(не се многу далеку од нејзе).
Кога сватила каде е...вриштела од страв и со трчање дома.Немојте да ги слушате гласовите.

 

[Macedon-]

Тоа се гласови од ѓаволите.И да ги слушате немојте да излегувате или да ѕиркате преку прозор.
Жена,си легнува да спие и таман подзаспиена,слуша како некој ја вика од надвор,и таа рипа од креветот и трча надвор-нема никој.И слуша пак,некој ја довикува и таа пак трча и се така до гробиштата(не се многу далеку од нејзе).
Кога сватила каде е...вриштела од страв и со трчање дома.Немојте да ги слушате гласовите.

хаха ме изнасмеа...и се така трчајки којзнае мош и до Њујорк ке стигнеш хаха