Кога треба да се крштеваме?

[MIKI1]

---------------------------------------------
Верата со патриотизмот нема допирни точки, тоа тие како да масло и вода... "патриотизам е да си ја сакаш сопствената земја/држава да работиш за нејзиното добро." а дефиниција за вера гласи:"Да веруваш во она што не си го видел и чврсто уверен во тоа - да сведочиш за тоа"

Има! Сакањето и мразењето кои ги напишав во богословската дефиниција за поимот патриотизам, се духовно-етички категории а не физички!
Денес, дури и православните народи се поделени, но не е страшно: секој од нив има своја помесна Црква која ги обединува, преку благодатната енергија од Светиот Дух. Секој од тие народи има христијанска должност да го сака своето да не го мрази туѓото, дури и ако е нехристијанско.

 

[MIKI1]

Верата е тврда увереност во она на кое се надеваме и и осведочување на нештата што не се гледаат.

Се потпишувам.

 

[MIKI1]

--------------------------------------------------------
Јас мислам дека луѓево овде на форумов не зборуваат за религија/религиозност. Терминот вера е сосема нешто поинако од релегија. И тоа не било каква вера туку вера во Исус Христос.Основата на гревот е не верување во Исус Христос - од тука потекнуваат сите гревови. А вера е да веруваш безусловно во она што не си го видел - да имаш цврста увереност во тоа. Христос бара да имаме детска вера во нас без условна. Ние сме во надеж спасени а надешта која се гледа не е надеж. Ако се надеваме на она што го гледаме тогаш немаше потреба Исус да имре на крстот за нас, уште повеќе да воскресне на третиот ден. Сета мудрост и вистина е во Библијата. Ако продолжите да го следите моето Слово, тогаш сте мои ученици , ќе ја знаете вистината и вистината ќе ве ослободи. (пос.Јован 8:31-32).

Поимот „религија„ значи „релација со Бога„ а поимот „вера„ е повеќеслоен; значи верување во невидено/неслушнато/недопрено, значи верба во учењето кое таа религија ни го нуди и значи целосна доверба во Богот кој го дал тоа учење. Затоа, поимите „религија„ и „вера„ се нераздвојни.
Сосема е друго прашањето дали религијата доаѓа од вистинскиот Бог или лажниот бог.

 

[ufuran]

Има! Сакањето и мразењето кои ги напишав во богословската дефиниција за поимот патриотизам, се духовно-етички категории а не физички!
Денес, дури и православните народи се поделени, но не е страшно: секој од нив има своја помесна Црква која ги обединува, преку благодатната енергија од Светиот Дух. Секој од тие народи има христијанска должност да го сака своето да не го мрази туѓото, дури и ако е нехристијанско.

---------------------------------------
Во ред е, те рзбрав околу "сакањето и мразењето". Но Исус додека беше на земјата со нас, не поучуваше за Христовата црква - зборуваше за универзалната Христова црква до кога со префикси ? и поправиме ако грешам Ти зборуваш за "eнергијата на Св.Дух - и те молам објасними како го разбираш Св.Дух како сила/енергија или како личност која дејствува во нас ?

Поздрав
Бог на мирот нека биде со тебе.

 

[MIKI1]

---------------------------------------
Во ред е, те рзбрав околу "сакањето и мразењето". Но Исус додека беше на земјата со нас, не поучуваше за Христовата црква - зборуваше за универзалната Христова црква до кога со префикси ? и поправиме ако грешам Ти зборуваш за "eнергијата на Св.Дух - и те молам објасними како го разбираш Св.Дух како сила/енергија или како личност која дејствува во нас ?

Поздрав
Бог на мирот нека биде со тебе.

Ќе се обидам да објаснам накратко и онака како ми е познато од догматиката.
Богот Отец е „основа„, исходиште и за Синот и за Духот. Симболот од верата јасно говори дека Светиот Дух е Господ , кој исходи/излегува од Отецот, и Нему (на Духот) заедно со Отецот и Синот Му се поклонуваме и Го славиме (и Кој говорел преку пророците). Светиот Дух е третиот Бог од Света Торица, т..е третата личност од троединиот Бог. Исходејќи од Отецот, и Духот, како и Синот, ја наследуваат божествената природа/суштина од Отецот па затоа и Синот и Духот се Богови по природа и рамноправни со Отецот. Значи, за Света Троица е заедничка нивната божествена природа/суштина, а од друга страна секој од нив има свои лични особини кои се непреносливи на другите две личности. На пример, она кое Богот Отец го промислува, Богот Син го спроведува а Богот Свет Дух дава живот на она кое Синот веќе го создал. Апсолутната складност во делувањето на Света Троица ги чини еден Бог иако е тоа три ликови/личности.
Улогата од Светиот Дух ја гледаме уште во Постанокот, каде е запишано дека „..Духот лебдеше над водата..„.. Повеќе е од јасно дека без вода нема живот, а Духот токму врз неа лебдел па неслучајно водените средини се извор на животот! Или на пример, кога се зачнува нов човек, родителите на идниот човек му даваат само тело, а Светиот Дух му дава живот на зачнатото битие, кое ќе се развие во човек. На земјата обликувана во човечко тело, Духот му „вдувува„ дух животен во ноздрите и така, земјата станува жива душа ,односно така е содаден Адам.
Улогата на Светиот Дух се забележува и пред Хрисотово вознесение. Имено, Христос им вели на Апостолите:„ Ќе ви ги испратам Утешителот, Духот на вистината. Он ќе ве научи„. Имајќи во предвид дека на Духовден е зачната Црквата Христова на Земјата, Христос лично го испраќа Светиот Дух да ја води Неговата Црква. Затоа и велиме дека Светиот Дух ја излева својата благодатна енергија (т.е.енергија за помош и насочување во работата и животот) во православната Црква. Најдобар пример за тоа е празникот Великден, кога на гробот Христов се собираат свештеници, како православни така и од другите христијански деноминации, но великденскиот оган, т.е. огнот испратен од Светиот Дух ( а тој оган гори но не согорува, не изгорува, не наштетува) секогаш „оди„ кај православниот свештеник, присутен на гробот Хрисотов. Одтаму и доаѓа увереноста од православните вреници дека благодатната енергија (огнот, на пример) се излева само во православната Црква а не во било која деноминација која себеси се нарекува „црква„.
И да појаснам малку за патриотизмот. За православните верници, примат има нивната вероисповест. Нивната национална припадност е од пониско значење од верската припадност. На пример, кога Балканот бил сардисан од пусто турско, нетурците се разликувале од турските поробувачи по нивната верска припадност (православната) а не по нивната национална припадност. Свеста за припадност кон овој или оној народ има тазе потекло (19-от век) но во денешно време е прилично изразена и во принцип не е штетна. Проблемот настанува во моментот кога националното станува побитно од верското. Богословите не го потценуваат патриотизмот, па одтаму и нивната дефиниција за тоа што е патриотизам, но за православните најбитна е нивнат припадност кон Црквата, која, според Симболот од верата е „..Една, Света, Соборна и Апостолска....„. Таа, Црквата, ги обединува сите поедницни од различни народи во една целина (собор) под раководство од Христос, кој е нејзина глава и по благодатната енергија од Светиот Дух, која се ефектуира пред се, преку Светите Тајни на Црквата.
Слава на Бога во висините, на Земјата мир, и меѓу луѓето добра волја.
Биди поздравен.

 

[MIKI1]

П.С. Нашето тело е храм на Светиот Дух, оти телото е живо благодарејќи на духот животен (душата) кој ни е даден од Светиот Дух. Совеста претставува глас Божји во секој од нас и не опоменува за нашето поведение.

 

[Крстителот]

Би се вмешал овде.

Крштавање на бебиња

Одговорот на ова прашање варира, како и повеќето тука на форумов, во зависност од тоа кого ќе прашате. Некои велат: да, христијаните треба да ги крштеваат своите бебиња, а други пак велат дека не треба да се крштеваат бебиња, туку откако тие ќе пораснат самите треба да си ја донесат таа одлука.
Крштевањето на бебињата е учење и пракса на повеќе цркви, како што се: православната, католичката, методистичката, англиканската, назаретската и уште неколку други слични цркви.
Додека скоро сите останати деноминации, воглавно библиските цркви, не го подржуваат ова учење.
Зошто едните велат Да, а другите Не, се надевам дека ќе биде откриено во вашите коментари тука на оваа тема на форумов. И затоа ве охрабрувам да ги изнесете вашите аргументи и својот став на ова прашање.
Се надевам дека ќе имаме добра и толерантно дискусија.

Мојот став, а верувам и библискиот, е дека бебињата не треба и не можат да бидат библиски крстени.
Има многу аргументи што го подржуваат овој став, но во интерес на времето и вашето трпение, ќе се сконцентрирам само на предусловите што му предходат на крштевањето и со тоа би сакал да докажам дека едно бебе не е можно да ги исполнува тие предуслови, за да биде библиски крстено.

Предуслови за крштавање...(јас би додал “на возрасен човек“)



Вера
"Етиопјанецот рече: Еве вода! Што ме спречува да се крстам? А Филип рече: Ако вервуаш од се срце, можеш.
(Дела 8:36-37)

Кој предуслов го забележувате тука? Филип е многу јасен и недвосмислен тука, вели: Ако вервуаш од се срце, можеш.

Прашања:
Дале едно бебенце може од се срце да верува во Христос?
Мое прашање:
Дали човеков со кого разговара Христос е бебенце? Не! Дали е возрасен (или барем пораснат човек?) Да! Зошто тогаш оваа реченица ја доведуваш во врска со бебиња?! Каква врска има Крштението на овој ВОЗРАСЕН човек со Крштение на бебе?! Погрешен контекст придаваш.

Друго,
Се вели: “Ако веруваш од срце, можеш“, а не “Ако веруваш од срце во Христовото Спасително Дело: Наука, Жртва... тогаш можеш“
Дали бебето ја знае со својот ум Христовата Наука и Жртва за да може рационално да ја поима и дефинира?
Нормално дека не, но дали бебенцето го знае Бога, својот Творец и Татко, и на Мистичен Начин Го Поима и дали бебето има капацитет да го прими Царството Небесно? Е за тоа можеме да разговараме.

Ако детето не знае за Бога, тогаш како е можно да доаѓа Кај Него?
Христос вели: “Оставете ги децата да доаѓаат кај Мене и не бранете им зашто на таквите е Царството Небесно. Кој не го прифати како дете тој нема да влезе во него.“
А дали детето знае Кој е Христос за да доаѓа кај Него?
Како се случува доаѓањето на детето кај Христа?
Несвесно, т.е. во незнаење или свесно?
Ако било несвесно, тогаш Христос воопшто немало да го истакне во конкретниот случај, бидејќи е ЧИСТА НЕСВЕСНОСТ / НЕЗНАЕЊЕ.
Но штом е ПОТЕНЦИРАНО, тогаш тоа има СМИСЛА/ПРИЧИНА/ЦЕЛ, а таа е: децата кај Господ доаѓаат бидејќи Го познаваат!

Дали знае колку букви содржи зборот "Христос"? Дали е спасително што други знаат колку букви содржи овој Збор, ама не Го сакаат Господа? Значи само по себе знаењето колкав број на букви има овој Збор е апсолутно беззначајно, ако не се постави на добра основа (а тоа е основата на Верата, Надежта и Љубовта).
Какво ти е ова прашање?!


"Ако веруваш од се срце, можеш."
Ова е условна реченица која го кажува условот, дали некој се квалификува да биде крстен или не. Негацијата на овој услов би била:
"Ако не веруваш од се срце, не можеш."
Сето ова му е кажано на пораснат човек, а не на бебе!
Значи, дали бебињата можат да веруваат од се срце? Не! Следствено дали можат да бидат крстени? Логиката вели исто така Не!
Исус рече: "Кој поверува и се крсти, ќе биде спасен. " Марко 16:16
И тука, како и во многу други стихови (подолу се наведени) јасно е дека на крштевањето му предходи вера, и тоа лична и искрена вера во Христос.
Покајание
"Покајте се и секој од вас да се крсти во името на Исус Христос... " Дела 2:38
Покајанието е исто така важен предуслов за крштевањето. Тоа не е ритуал. Тоа е лична одлука со која ние се каеме за нашите гревови, бараме прошка од Бог за истите и донесуваме одлука за промена, промена од внатре, која ќе резултира со промена и однадвор, во нашите дела, од кои ќе се види дека нашето покајание било искрено.

СЛАВА НА БОГА! Точно така! Апсолутно се согласувам! Но, ова е повторно обраќање до возрасни! Значи за возрасниот има потреба да се покае, но ако детенцето нема потреба да се покае бидејќи нема свои лични гревови. Но грешната природа постои во него. Да те потсетам дека Господ после потопот рече дека нема да ја колне повеќе Земјата зашто е човечката мисла зла од мал (уште додека е човекот мал, т.е. дете)

Прашање:
Дали едно бебенце може да се покае?
Дали бебенцето е свесно дека е грешно или дека направило грев за да се покае?

Бебето нема свои лични гревови и нема потреба да се покае.

А дали ти некогаш си се запрашал:
Што во својата суштина е Крштевањето?
Зошто се Крштеваме во вода, а не преку закопување во земја па откопување? Зошто да не бидам крстен со посипување со песок или пепел? Зошто Крштевањето да не биде едно цврсто решение, изразено САМО преку мој збор?
Дали мислиш дека потопувањето во вода е формален чин или има длабока суштина во себе?

Ајде по ред:
Да се создаде Личност е еден голем ризик. Ризик зашто таа личност може да избере! Да избере пат на Вечно Напредување, Усовршување и Уподобување (станување се’ послична и послична) на Бога. Но таа личност може да избере и пат на Вечно се’ поголемо и поголемо пропаѓање.

Уште пред да биде создаден човекот Господ знаеше кои се опциите кои таа Личност која Господ ја создава - ги има пред себе. Избор на пропаст или на напредок во Доброто.
Господ знаеше дека човекот можеби ќе падне, зашто го има ИЗБОРОТ!

Но знаејќи го тоа, Тој уште веднаш го осмисли патот за да го спаси човекот доколку го избере својот пат на пропаст, но по извесно време се покае. Тоа (овој чекор на Бога) се случи заради Неговата Љубов кон човекот (таа - Љубовта беше на самиот почеток, таа беше иницијал, поради неа Господ го создаде светот - БЕЗУСЛОВНО, бидејќи Тој е Љубов, а Љубовта - Вистинската Совршената е некористољубива)

Значи најнапред беше Љубовта!
Потоа Божјиот План за Спасение!

Кога го создаде човекот, Бог го создаде како Добар, односно во Доброто, со еден вртоглав подарок - Слободата.

Човекот доколку се раководел од Добрите Принципи и ако останел во доброто, тој никогаш немало да почувствува глад, болести, вируси, студ, жештина... би бил И телесно совршен.

Но, телото е поврзано со душата, а душата е во ширина на телото, додека е заедно со телото. Поради влегувањето во грев на сокриениот човек (душата), почнало да страда и телото. Гревот се вгнездил во човечкото тело и ги нападнал и гените. Тој се пренесува од човек во човек, но не гевот како формалност (кражба, убиство...), туку како нагон, како тежнеење, како наклонетост. Кај некои од нас нема броба против злото во себе, а кај некои има. Кај некои од нас борбата е поизразена, кај некои од нас е послабо изразена. Кај нас се борат тежнеењето да не се греши од една страна и нагонот за зло од друга страна.
Е поради тоа комплетно опседнување (можеби е “комплетно опседнување“ погрешен термин) на телото и душата од болеста на гревот, Господ промислил начин: како да ги излекува и двете - и душата и телото. Така се случил Чинот на Свето Крштение, кое не претставува само формалност, не претставува само ритуал без суштина, туку претставува бањање на телото и душата во Осветена вода. Точно така, тоа не е САМО едно обично базенче во кое ние налеваме обична вода “од чешма“, туку е базен во кој налеваме вода која бива Осветена, односно, пред чинот на потопување на Личноста (на оној кој се Крштева) во водата, најпрвин се принесуваат до Бога молитви да ја Освети водата, односно да Го испрати Својот Свет Дух да водата ја преобрази во онаа совршена предпадовна состојба. Само да се потсетиме, во првата Книга од Мојсеевото Петокнижие пишува дека на почетокот Божјиот Дух лебдел над водата. Не е ни чудо што до ден денес токму водата е онаа материја без која нема Живот. Во неа се’уште има знаци од онаа благословена состојба опишана во претходно споменатиот стих од Првата Мојсеева Книга. Кога принесуваме молитви за да биде водата осветена ние молиме да таа дојде во онаа состојба како онаа од стихот, а тоа значи да таа во себе ја има потполната сила која Светиот Дух може да и’ ја даде за да таа вода во потполност го излекува човекот како Личност (состав од душевна и телесна компонента) и потполно да го преобрази човекот да го препороди, да му го врати во потполност оној образ кој го имал пред падот, пред да се случи запаѓањето во решност, во порочност, во зло, и да го исчисти од страстите. ЕТЕ ЗАТОА - ВОДА, а не земја, не песок, не пепел, не збор, не ништо друго!
Дали детето го поима Бога? Да!
Дали детето е способно да ги прими Божествените принципи? Да! “На таквите е Царството Небесно“, а и децата се такви, па следствено и децата се способни да ги примат вредностите на Царството Небесно. Можеби да се крштева дете или бебе е за неговото спасение поарно, бидејќи тоа колку повеќе расте толку повеќе му се развиваат Личносните перцептори (сетила на личноста) и тоа колку повеќе почнува да го перцепира злото околу себе, толку повеќе, бидејќи е се’уште слабо и безсилно да се бори против злото, ќе почне да станува роб на злото, а Крштевањето ќе му даде СИЛА, па во детето, доколку се внимава на неговиот психички развој уште од мало, т.е. доколку расте во здраво семејство и здрава околина, уште од мало ќе почне да се развива вистинскиот предпадовен Адам (Ева). А возрасниот кој и покрај тоа што и со својот ум и срце на рационален начин ќе го прими Христа и Неговата Наука и Жртва, макар колку и да е развиена личност со изградени принципи за Доброто, во него се поприсутни изразите на злото, кои се остаток од паднатата човекова природа. А вкоренетите зла (во возрасен човек) и страстите потешко се чистат, отколку да се заштити младата лоза (детето / бебето) од злото, а вистинската заштита и поткрепа доаѓа од Бога, па примајќи го Светото Крштение, Личноста на човекот уште од мал е облечена во СИЛА(ТА НА СВЕТИОТ ДУХ) и се’ повеќе во текот на Животот расте и јакне во БОГА.
Затоа Крштението е наречено БАЊА НА НАНОВОРАЃАЊЕТО, бидејќи во човекот се обновува образот, се обновува Потенцијалот на Совршениот Човек, создаден да расте и да станува се’ посличен на својот Творец.
Што би можело да биде Бања на НановоРаѓањето? Словото? Светото Писмо? Ако е така, тогаш зошто се употребува терминот “Бања“, а не терминот “Слово на НановоРаѓањето“ или “Свето Писмо на НановоРаѓањето“. Баш затоа за да се приближи концептот на потопувањето, концептот на Водата.
Дури сега може на вистински начин може да се разберат стиховите приложени погоре.
Возрасен човек не би ни можел да се прероди ако најпрвин не му биде соопштено Спасителното Дело на Живиот Бог, за да би можел откако би го чул Словото да се очисти од своите гревови и СКЛОНОСТ КОН ГРЕШЕЊЕ и ПРАВЕЊЕ ЗЛО, за да би можел, односно би бил способен, т.е. би имал капацитет да Го прими Христовото Учење за ПРАВЕЊЕ ДОБРО. Зашто во човек кој има зло во себе, сериозно е прашањето дали тој може и колку може да прави ДОБРО. Затоа Бањата на НановоРодувањето го Очистува човекот од злото и му втиснува потенцијал за правење Добро. Сето ова оди во согласност со неговата слободна волја. Не можеш да Крштеваш насила возрасен човек.

Затоа, слободно Крштевајте ги Вашите деца, бебиња, немојте да мислите дека е неБиблиски, бидејќи очигледно е дека АРГУМЕНТИТЕ од БИБЛИЈАТА зборуваат дека може. Но, за тоа на колку дена/месеци треба да се Крштева бебето, е тоа прашајте ги Презвитерите (тоа се луѓето што Ви се попознати како “Попови“, ако евентуално не знаете).

 

[MIKI1]

Би се вмешал овде.



Бебето нема свои лични гревови и нема потреба да се покае.

А дали ти некогаш си се запрашал:
Што во својата суштина е Крштевањето?
Зошто се Крштеваме во вода, а не преку закопување во земја па откопување? Зошто да не бидам крстен со посипување со песок или пепел? Зошто Крштевањето да не биде едно цврсто решение, изразено САМО преку мој збор?
Дали мислиш дека потопувањето во вода е формален чин или има длабока суштина во себе?

Ајде по ред:
Да се создаде Личност е еден голем ризик. Ризик зашто таа личност може да избере! Да избере пат на Вечно Напредување, Усовршување и Уподобување (станување се’ послична и послична) на Бога. Но таа личност може да избере и пат на Вечно се’ поголемо и поголемо пропаѓање.

Уште пред да биде создаден човекот Господ знаеше кои се опциите кои таа Личност која Господ ја создава - ги има пред себе. Избор на пропаст или на напредок во Доброто.
Господ знаеше дека човекот можеби ќе падне, зашто го има ИЗБОРОТ!

Но знаејќи го тоа, Тој уште веднаш го осмисли патот за да го спаси човекот доколку го избере својот пат на пропаст, но по извесно време се покае. Тоа (овој чекор на Бога) се случи заради Неговата Љубов кон човекот (таа - Љубовта беше на самиот почеток, таа беше иницијал, поради неа Господ го создаде светот - БЕЗУСЛОВНО, бидејќи Тој е Љубов, а Љубовта - Вистинската Совршената е некористољубива)

Значи најнапред беше Љубовта!
Потоа Божјиот План за Спасение!

Кога го создаде човекот, Бог го создаде како Добар, односно во Доброто, со еден вртоглав подарок - Слободата.

Човекот доколку се раководел од Добрите Принципи и ако останел во доброто, тој никогаш немало да почувствува глад, болести, вируси, студ, жештина... би бил И телесно совршен.

Но, телото е поврзано со душата, а душата е во ширина на телото, додека е заедно со телото. Поради влегувањето во грев на сокриениот човек (душата), почнало да страда и телото. Гревот се вгнездил во човечкото тело и ги нападнал и гените. Тој се пренесува од човек во човек, но не гевот како формалност (кражба, убиство...), туку како нагон, како тежнеење, како наклонетост. Кај некои од нас нема броба против злото во себе, а кај некои има. Кај некои од нас борбата е поизразена, кај некои од нас е послабо изразена. Кај нас се борат тежнеењето да не се греши од една страна и нагонот за зло од друга страна.
Е поради тоа комплетно опседнување (можеби е “комплетно опседнување“ погрешен термин) на телото и душата од болеста на гревот, Господ промислил начин: како да ги излекува и двете - и душата и телото. Така се случил Чинот на Свето Крштение, кое не претставува само формалност, не претставува само ритуал без суштина, туку претставува бањање на телото и душата во Осветена вода. Точно така, тоа не е САМО едно обично базенче во кое ние налеваме обична вода “од чешма“, туку е базен во кој налеваме вода која бива Осветена, односно, пред чинот на потопување на Личноста (на оној кој се Крштева) во водата, најпрвин се принесуваат до Бога молитви да ја Освети водата, односно да Го испрати Својот Свет Дух да водата ја преобрази во онаа совршена предпадовна состојба. Само да се потсетиме, во првата Книга од Мојсеевото Петокнижие пишува дека на почетокот Божјиот Дух лебдел над водата. Не е ни чудо што до ден денес токму водата е онаа материја без која нема Живот. Во неа се’уште има знаци од онаа благословена состојба опишана во претходно споменатиот стих од Првата Мојсеева Книга. Кога принесуваме молитви за да биде водата осветена ние молиме да таа дојде во онаа состојба како онаа од стихот, а тоа значи да таа во себе ја има потполната сила која Светиот Дух може да и’ ја даде за да таа вода во потполност го излекува човекот како Личност (состав од душевна и телесна компонента) и потполно да го преобрази човекот да го препороди, да му го врати во потполност оној образ кој го имал пред падот, пред да се случи запаѓањето во решност, во порочност, во зло, и да го исчисти од страстите. ЕТЕ ЗАТОА - ВОДА, а не земја, не песок, не пепел, не збор, не ништо друго!
Дали детето го поима Бога? Да!
Дали детето е способно да ги прими Божествените принципи? Да! “На таквите е Царството Небесно“, а и децата се такви, па следствено и децата се способни да ги примат вредностите на Царството Небесно. Можеби да се крштева дете или бебе е за неговото спасение поарно, бидејќи тоа колку повеќе расте толку повеќе му се развиваат Личносните перцептори (сетила на личноста) и тоа колку повеќе почнува да го перцепира злото околу себе, толку повеќе, бидејќи е се’уште слабо и безсилно да се бори против злото, ќе почне да станува роб на злото, а Крштевањето ќе му даде СИЛА, па во детето, доколку се внимава на неговиот психички развој уште од мало, т.е. доколку расте во здраво семејство и здрава околина, уште од мало ќе почне да се развива вистинскиот предпадовен Адам (Ева). А возрасниот кој и покрај тоа што и со својот ум и срце на рационален начин ќе го прими Христа и Неговата Наука и Жртва, макар колку и да е развиена личност со изградени принципи за Доброто, во него се поприсутни изразите на злото, кои се остаток од паднатата човекова природа. А вкоренетите зла (во возрасен човек) и страстите потешко се чистат, отколку да се заштити младата лоза (детето / бебето) од злото, а вистинската заштита и поткрепа доаѓа од Бога, па примајќи го Светото Крштение, Личноста на човекот уште од мал е облечена во СИЛА(ТА НА СВЕТИОТ ДУХ) и се’ повеќе во текот на Животот расте и јакне во БОГА.
Затоа Крштението е наречено БАЊА НА НАНОВОРАЃАЊЕТО, бидејќи во човекот се обновува образот, се обновува Потенцијалот на Совршениот Човек, создаден да расте и да станува се’ посличен на својот Творец.
Што би можело да биде Бања на НановоРаѓањето? Словото? Светото Писмо? Ако е така, тогаш зошто се употребува терминот “Бања“, а не терминот “Слово на НановоРаѓањето“ или “Свето Писмо на НановоРаѓањето“. Баш затоа за да се приближи концептот на потопувањето, концептот на Водата.
Дури сега може на вистински начин може да се разберат стиховите приложени погоре.
Возрасен човек не би ни можел да се прероди ако најпрвин не му биде соопштено Спасителното Дело на Живиот Бог, за да би можел откако би го чул Словото да се очисти од своите гревови и СКЛОНОСТ КОН ГРЕШЕЊЕ и ПРАВЕЊЕ ЗЛО, за да би можел, односно би бил способен, т.е. би имал капацитет да Го прими Христовото Учење за ПРАВЕЊЕ ДОБРО. Зашто во човек кој има зло во себе, сериозно е прашањето дали тој може и колку може да прави ДОБРО. Затоа Бањата на НановоРодувањето го Очистува човекот од злото и му втиснува потенцијал за правење Добро. Сето ова оди во согласност со неговата слободна волја. Не можеш да Крштеваш насила возрасен човек.

Затоа, слободно Крштевајте ги Вашите деца, бебиња, немојте да мислите дека е неБиблиски, бидејќи очигледно е дека АРГУМЕНТИТЕ од БИБЛИЈАТА зборуваат дека може. Но, за тоа на колку дена/месеци треба да се Крштева бебето, е тоа прашајте ги Презвитерите (тоа се луѓето што Ви се попознати како “Попови“, ако евентуално не знаете).

Разбира се.

 

[Тајсон]

Убави тралалајќи, штета што не се и библиски потковани.
Како што кажа Чорбаџијата, на библиското (христијанското) крштевање му предходат покајание и вера.
Во Библијата има околу 20 примери за крштевања на возрасни, а нема ни еден пример за крстено бебенце.
Крштевањето на бебенце е бесмислено, неискрено, лицемерно, наметнувачко, ритуално.. едно обично вонредно бањање на бебето.

И Хитлер бил крстен како бебе, па сепак таа водичка не променила нешто битно во неговиот живот.
И Сталин бил крстен како бебе, па потоа масакрирал неколку ијади свештеници.
Бесмислено е да наведувам повеќе примери.

 

[Крстителот]

Убави тралалајќи, штета што не се и библиски потковани.

Цитирај и објасни што тоа во коментарот кој го напишав е небиблиско.
Друго, дали Протестантите знаат што е Светото Крштение во својата СУШТИНА? Значи, не да пречитуваат што пишува во Светото Писмо за тоа КАКО се врши Крштението, туку да дадат објаснување за СУШТИНАТА на Крштението!

Како што кажа Чорбаџијата, на библиското (христијанското) крштевање...

... на возрасни луѓе...

му предходат покајание и вера.
Во Библијата има околу 20 примери за крштевања на возрасни, а нема ни еден пример за крстено бебенце.
Крштевањето на бебенце е бесмислено, неискрено, лицемерно, наметнувачко, ритуално.. едно обично вонредно бањање на бебето.

И Хитлер бил крстен како бебе, па сепак таа водичка не променила нешто битно во неговиот живот.
И Сталин бил крстен како бебе, па потоа масакрирал неколку ијади свештеници.
Бесмислено е да наведувам повеќе примери.

А кој ти гарантира дека дека Крштеван човек на 30 години нема да отпадне од Верата еден ден и/или дека не би станал нов Хитлер, нов Сталин?

 

[MIKI1]

Начелно, повеќето од христијанските деноминации не ни познаваат Свети Тајни па одтаму и нивниот однос кон Крштевањето како една од Тајните. Дел од протестантите прифаќаат не повеќе од 3-4 „тајни„ кои кај нив ионака немаат ефект поради немањето благодатана енергија од Светиот Дух, без која тајните се обичен ритуал и церемонија која нема ни потенцијален ефект а не реален.
Праволосавието прифаќа од римокатолицизмот само една Света Тајна а тоа е токму крштевањето. Но и тука постои услов: ако римокатоликот сака да прејде во православие а притоа е крстен во римокатоличката Црква, треба да се откаже од сите римокатолички догми и искривувања на изворното христијанско учење, кое РИм ги има направено минативе 1000 години.

 

[Тајсон]

Цитирај и објасни што тоа во коментарот кој го напишав е небиблиско.
Друго, дали Протестантите знаат што е Светото Крштение во својата СУШТИНА? Значи, не да пречитуваат што пишува во Светото Писмо за тоа КАКО се врши Крштението, туку да дадат објаснување за СУШТИНАТА на Крштението!

Нема потреба од цитирање. Се што напиша во твојот коментар е небиблиско, нехристијански, без никаква подршка од Божјиот Збор.
Што знаат или не знаат протестантите, тоа ќе си ги прашаш нив.
Јас можам да ти кажам дека христијаните знаат добро што значи крштевањето и која е неговата СУШТИНА. За разлика од православните, христијаните не си ја измјислуваат своеглаво суштината на крштевањето, туку суштината ја вадат од Светото Писмо.
Крштевањето, според христијаните, претставува одговор на добра совест кон Бог.
А зошто ти смета тоа што христијаните цитираат библиски стихови во нивните коментари? Зарем Христос не му цитираше библиски стихови на сатаната кога му велеше: "Напишано е..."?
Знам зошто негодуваш на оваа постапка на христијаните. Сосема сум свесен дека библиските стихови ви се трн во окото заради тоа тие имконтрираат на вашите небиблиски догми и пракса.

А кој ти гарантира дека дека Крштеван човек на 30 години нема да отпадне од Верата еден ден и/или дека не би станал нов Хитлер, нов Сталин?

Доколку се крштева возрасен човек многу се поголеми шансите дека тој нема да отпадне, се разбира доколку неговото покајание и вера биле искрени (никој тоа не може да го знае, освен самиот тој и Бог).
Но доколку "крштеваш" бебенце, тоа нема потреба од отпаѓање, затоа што за да отпаднеш треба прво да влезеш во верата, а ние добро знаеме дека едно бебе НЕ МОЖЕ да влезе во верата од едноставна причина што нема капацитет да ја спознае верата, нема умствени способности да го прими евангелието, а камо ли да поверува во него.
Зар не се читате колку сте смешни со вашите дискусии околу бебињата?

 

[Туршија]

Нема потреба од цитирање. Се што напиша во твојот коментар е небиблиско, нехристијански, без никаква подршка од Божјиот Збор.
Што знаат или не знаат протестантите, тоа ќе си ги прашаш нив.
Јас можам да ти кажам дека христијаните знаат добро што значи крштевањето и која е неговата СУШТИНА. За разлика од православните, христијаните не си ја измјислуваат своеглаво суштината на крштевањето, туку суштината ја вадат од Светото Писмо.
Крштевањето, според христијаните, претставува одговор на добра совест кон Бог.
А зошто ти смета тоа што христијаните цитираат библиски стихови во нивните коментари? Зарем Христос не му цитираше библиски стихови на сатаната кога му велеше: "Напишано е..."?
Знам зошто негодуваш на оваа постапка на христијаните. Сосема сум свесен дека библиските стихови ви се трн во окото заради тоа тие имконтрираат на вашите небиблиски догми и пракса.




Доколку се крштева возрасен човек многу се поголеми шансите дека тој нема да отпадне, се разбира доколку неговото покајание и вера биле искрени (никој тоа не може да го знае, освен самиот тој и Бог).
Но доколку "крштеваш" бебенце, тоа нема потреба од отпаѓање, затоа што за да отпаднеш треба прво да влезеш во верата, а ние добро знаеме дека едно бебе НЕ МОЖЕ да влезе во верата од едноставна причина што нема капацитет да ја спознае верата, нема умствени способности да го прими евангелието, а камо ли да поверува во него.
Зар не се читате колку сте смешни со вашите дискусии околу бебињата?

Малце е оф топик ама многу ме интересира како правиш разлика меѓу православни и христијани , кога тоа е едно исто, да ти појаснам православните се ХРИСТИЈАНИ веруваат во Христос.
Ај те молам ако нешто се сменило изминативе 2000год., а не ни кажале(на нас православните) просветли ме! :kesa:

 

[Тајсон]

Се разбира дека ќе те просветлам. Разликата е очигледна.
Христијаните се држат исклучиво до Божјиот Збор и го следат Христовото и апостолско учење.
Православните ги црпат своите догми од преданијата, од житијата на ткн. "свети отци", од вселенските собири итн. со еден збор кажано, тие само номинално го спомнуваат Светото Писмо, а нивните догми и учења ги црпат од човечки зборови, човечки одлуки, онака како што попот ќе им нареди.
Крштевањето на бебињата е еден пример за тоа.

 

[MIKI1]

Нема потреба од цитирање. Се што напиша во твојот коментар е небиблиско, нехристијански, без никаква подршка од Божјиот Збор.
Што знаат или не знаат протестантите, тоа ќе си ги прашаш нив.
Јас можам да ти кажам дека христијаните знаат добро што значи крштевањето и која е неговата СУШТИНА. За разлика од православните, христијаните не си ја измјислуваат своеглаво суштината на крштевањето, туку суштината ја вадат од Светото Писмо.
Крштевањето, според христијаните, претставува одговор на добра совест кон Бог.
А зошто ти смета тоа што христијаните цитираат библиски стихови во нивните коментари? Зарем Христос не му цитираше библиски стихови на сатаната кога му велеше: "Напишано е..."?
Знам зошто негодуваш на оваа постапка на христијаните. Сосема сум свесен дека библиските стихови ви се трн во окото заради тоа тие имконтрираат на вашите небиблиски догми и пракса.




Доколку се крштева возрасен човек многу се поголеми шансите дека тој нема да отпадне, се разбира доколку неговото покајание и вера биле искрени (никој тоа не може да го знае, освен самиот тој и Бог).
Но доколку "крштеваш" бебенце, тоа нема потреба од отпаѓање, затоа што за да отпаднеш треба прво да влезеш во верата, а ние добро знаеме дека едно бебе НЕ МОЖЕ да влезе во верата од едноставна причина што нема капацитет да ја спознае верата, нема умствени способности да го прими евангелието, а камо ли да поверува во него.
Зар не се читате колку сте смешни со вашите дискусии околу бебињата?

„Нашите небиблиски догми и пракса?„. Се што нуди православието како свое духовно-етичко учење (но не само тоа) со едно име се нарекува „катихизис (катихезис)„ на Источната православна Црква. Целото учење (догми, апологетика, омилитика, Свети Тајни и сл.) има итоа како своја заснованост со Светото Писмо и во Светото Предание. Нема логика да се употребуваат такви негирања кон православието кое е проверено/проверувано и докажано/докажувано веќе 2000 г. Доколку и се појави застранување од учењето, тоа застранување е забележливо и веднаш отпаѓа од Вистината. Такви примери на отпаѓање од вистината имало и во првите векови од христијанството а во денешно време отпаѓањето од Вистината е повеќе од очигледна работа и процес.
Ставот дека крштевањето е само одговор на добра совест кон Бога е премногу тенко и неубедливо. Дообјаснувањето на тој став не верувам дека нешто ќе ја подобри состојбата од таа „тенкост„. Православното објаснување на крштевањето е суштинско! Па сам Христос го има одредедно крштевањето, како препородување и една потенцијална состојба за влез на личноста/поеднинецот во Рајот.