CN – Народна Република Кина

Toma

Корона стронг
Член од
22 април 2014
Мислења
4.160
Поени од реакции
3.395
Трамп затоа не го сакам. Има некои 1962ра сфаќања у поглед на економија. Во ова доба каде што трговијата цвета ти да ставаш тарифи и да се затвараш. Тоа ќе го осети највеќе просечниот американец на свој џеб.
А што да прават, гледаш дека пробуваат да спасат тоа што можат, ако не воведат тарифи се живо ќе треба да увезуваат оти ништо нема да произведуваат, воените бродови ќе им ги прават корејци, нешто што е незамисливо, Ајфоните се прават во Кина, попосле во Индија итн. добро постапија со електричните коли што и лупнаа 100% тарифа, инаку Тесла ќе требаше да банкротира, вака ќе си продава во САД и ќе се одржува во живот.

Многу едноставно е зошто Кина е број еден, оти продава се живо на цел свет за ефтини пари, додека САД продава само демократија и рекет на вазалите преку воена технологија иако ист тенк (дури и подобар) имаш за неколку пати поефтин во Русија.

Единствено да спасат нешто е да почнат да произведуваат се и сешто, а за тоа мораат тарифи за увоз, а тоа ќе допринесе за дедоларизација, а во мегувреме треба да удрат поголем рекет на вазалите за да ги ублажат последиците, друг спас и нема.

Ќе го заборавив и воук срањето од кое ни господ неможе да и помогне.
 
Член од
29 јуни 2014
Мислења
25.690
Поени од реакции
42.278
А што да прават, гледаш дека пробуваат да спасат тоа што можат, ако не воведат тарифи се живо ќе треба да увезуваат оти ништо нема да произведуваат, воените бродови ќе им ги прават корејци, нешто што е незамисливо, Ајфоните се прават во Кина, попосле во Индија итн. добро постапија со електричните коли што и лупнаа 100% тарифа, инаку Тесла ќе требаше да банкротира, вака ќе си продава во САД и ќе се одржува во живот.

Многу едноставно е зошто Кина е број еден, оти продава се живо на цел свет за ефтини пари, додека САД продава само демократија и рекет на вазалите преку воена технологија иако ист тенк (дури и подобар) имаш за неколку пати поефтин во Русија.

Единствено да спасат нешто е да почнат да произведуваат се и сешто, а за тоа мораат тарифи за увоз, а тоа ќе допринесе за дедоларизација, а во мегувреме треба да удрат поголем рекет на вазалите за да ги ублажат последиците, друг спас и нема.

Ќе го заборавив и воук срањето од кое ни господ неможе да и помогне.
нема враќање од тој пат на Америка на кој што е моментално. А и Америка не е во лоша позиција воопшто. Враќање на производството е само лечење комплекси некои националистички, ништо више. Во пракса неспроведливо, поготово за некои напредни технологии за кои и немаат некој кадар.
 

kano

Farang
Член од
27 ноември 2014
Мислења
13.472
Поени од реакции
24.711
Не е само со затворање на финансискиот пазар, туку и со тарифите кои ги најавува Трамп, може да се случи права дедоларизација, затоа што САД ќе го затворат нивниот пазар.

Сега во моментов на Кина апсолутно не и одговара дедоларизација затоа што огромен суфицит има со САД.

Инаку овај потег на HSBC апсолутно не значи дека САД нема да може да следи трансакции. Се додека банката функционира на запад ќе им дава информации на американците дали било или не било сфивт.
HSBC ne funkcionira taka. zasebna uprava i sistem si ima vo sekoja drzava. nesto nalik franchiza. sad nema juristikcija nad hk i HSBC HK ne mora da spodeluva nikakvo info so sad.
 
Член од
13 јули 2006
Мислења
15.443
Поени од реакции
18.431
HSBC ne funkcionira taka. zasebna uprava i sistem si ima vo sekoja drzava. nesto nalik franchiza. sad nema juristikcija nad hk i HSBC HK ne mora da spodeluva nikakvo info so sad.
И швајцарските банки не требаше, ама сепак сите попуштија.
 
Член од
30 јануари 2014
Мислења
864
Поени од реакции
564
(Pre)golemiot kineski suficitt im pravi problem ne samo na SAD i Eu tuku i na ASEAN. Ako navistina sakaat da stanat predvodnik na globalniot jug i alternativa na zapadot togaš treba da vnimavaat. Inaku ke se dobie zamena na edna svetska sila so druga. I zoštto malite državi da i veruvaat poveke na edna Kina ili Indija od SAD, Francija ili Velika Britanija.

Izvorot e od avstralija: https://www.lowyinstitute.org/the-interpreter/asean-countries-confront-chinese-export-glut

Developed Western and East Asian economies are not the only countries dealing with the deleterious second-order consequences from China’s overcapacity affliction. The manufacturing sectors of Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) countries are also grappling with intense pressures. This is an especially politically acute problem given that in most ASEAN countries, manufacturing still accounts for more than 20 per cent of GDP.

Although every manufacturing sub-sector has its idiosyncratic factors, there are common underlying structural forces that are impelling China Inc’s export machine. The collapse of China’s property sector has reduced associated demand for goods such as steel. It has also put downwards pressure on already parsimonious household consumption, given property’s relatively outsized role as a reserve of Chinese household wealth.

Beijing’s response has been to prioritise the so-called “real economy” and marshal low-cost capital into the manufacturing sector. Lending to the sector has increased exponentially over the last few years. These low-cost loans have augmented the considerable state-endowed advantages already enjoyed by Chinese manufacturers, who operate in a supply-side nirvana. The Kiel Institute recently found that direct and indirect (e.g., cheap land, credit and power) industrial subsidies in China are up to nine times greater than in the United States relative to overall GDP.

The problem for global manufacturing writ large is that the obverse of these subsidies is weaker Chinese consumption.

The problem for global manufacturing writ large is that the obverse of these subsidies is weaker Chinese consumption. Less government spending on social welfare is one obvious manifestation. The corollary is that China is buying fewer manufactured goods from the rest of the world. With weak demand internally, it is bursting at the seams with oversupply. This is becoming startlingly conspicuous in trade figures. Thailand’s trade deficit with China increased from US$20 billion in 2020 to US$36.6 billion in 2023. Malaysia’s deficit grew from US$3 billion to US$14 billion over the same period. Only Indonesia managed a modest surplus off the back of surging nickel and metals exports.

The gamut of affected sectors is much broader than higher-value-added goods du jour such as electric vehicles (EVs). In 2023, China’s President Xi Jinping made it clear that he wanted a “modern industrial system” to extend to traditional labour-intensive sectors such as apparel, toys and furniture. Instead of migrating offshore to lower-cost destinations, the risk is that these operations will remain in China in an increasingly automated form.

All of this will have potentially severe consequences for ASEAN economies – both for where they are now, and where they would like to go.

In Indonesia, cut-throat competition from Chinese exporters has forced factories to lay off 49,000 workers in the first half of 2024 (Kevin Limbri/Unsplash)
In
Take the example of apparel. This sector employs more than 7.5 million people in Vietnam, Indonesia and Cambodia alone, and is a considerable foreign exchange earner. In Indonesia, cut-throat competition from Chinese exporters forced factories to lay off 49,000 workers in the first half of 2024. Indonesia has spent the last few months in anguished indecision, eyeing tariffs of up to 200 per cent on textiles, in addition to ceramics and cosmetics.

Known as the “Detroit of Southeast Asia”, Thailand has developed an automotive sector that has long made most of its neighbours green with envy. Traditionally dominated by Japanese carmakers manufacturing internal combustion vehicles, Thailand has emerged as an export hub – shipping around 200,000 vehicles each year to Australia alone. The Japanese, as they have tended to do in most markets where they assemble cars, have cultivated extensive locally owned automotive supplier networks.


The Thai government has recently decided to court Chinese investment in EVs by making tariff-free imports of Chinese-made vehicles contingent on the development of local factories. This deal was sweetened with consumer subsidies. All well and good. What this deal did not anticipate was the brutal price wars and overcapacity in China’s domestic market, both of which have now spilled over to the Thai market. This is bad news for Thailand’s local automotive supplier networks and legacy Japanese automakers. Both have joined the ranks of the almost 2,000 factories that closed in Thailand last year. Bangkok has asked nicely for Chinese automakers to use more local suppliers, but there is no guarantee they will oblige given the political imperative to preserve Chinese jobs and production.

Steel is another salient case study. The proliferation of tariffs targeting Chinese steel in Western markets has had the unwitting effect of making ASEAN a more attractive export destination. Malaysia, Thailand and Vietnam are among ASEAN countries that have been compelled to also raise tariffs. Like most countries but with some added effect, ASEAN states are having a hard time mounting a coherent response beyond the odd bit of tariff whack-a-mole.

Aside from wanting to avoid poking the dragon, ASEAN’s dilemma is complicated by the fact that Chinese imports often serve as inputs into finished goods bound for Western markets. ASEAN is perhaps uniquely positioned to capitalise on growing Western tariffs on China. Supply chain diversification and potent consumer demand means the United States is now once again ASEAN’s largest export market.

As ever, different constituencies pull policymakers in different directions. The interests of Indonesian nickel smelters, Malaysian palm oil plantations, and Thai farmers are very different from those of Cambodian textile and Vietnamese steel workers. Resolving these tensions will be crucial to the vitality of ASEAN’s manufacturing sector and economic robustness.
 
Член од
17 август 2011
Мислења
10.261
Поени од реакции
18.217

Toma

Корона стронг
Член од
22 април 2014
Мислења
4.160
Поени од реакции
3.395
Sekoe narusivanje na odnosite so Sad znaci deka se priblizivaat kon Kina. Sad vajda si pravi plan B vo slucaj da go izgubat.
Планот Б е Plan Bomb, во случај да бидат нападнати од Кина, они ќе ги рокнат производствените капацитети за кинезите не ги земат, гледаш колку едноставно.
 
Член од
29 јуни 2014
Мислења
25.690
Поени од реакции
42.278
купувајте половни процесори. Кога ќе рикне Тајван има да коштаат по 1,000 долари. Тоа ќе биде новиот Биткоин.
 
Член од
30 јануари 2014
Мислења
864
Поени од реакции
564
Kina treba da e strpliva. Koga togaš tajvan ke im se vrati. Poleka prvo ekonomski pa kulturno na kraj i politički. Ne treba da go napadnat i da pravat svetska vojna, ubavo se veli edna zemja dva sistema. Stari čipovi se pravat na poveke mesta, ovde se raboti za najnovi tehnologii
 

kano

Farang
Член од
27 ноември 2014
Мислења
13.472
Поени од реакции
24.711
I zoštto malite državi da i veruvaat poveke na edna Kina ili Indija od SAD, Francija ili Velika Britanija.

Izvorot e od avstralija: https://www.lowyinstitute.org/the-interpreter/asean-countries-confront-chinese-export-glut

pa valjda zasto ednite koga ovie gladuvale gi pomagale a drugite gi bombardirale... eve konkretno za vietnam, francuska kolonija sto sad i britanija gi napadnale i vodele 20 god vojna so niv duri kina i rusija gi pomagala. podocna koga vietnam go napadnal laos, kina im vlegla gi okupirala, go resila problemot i si otisle za mesec dena...

do kaj se sad so irak, siria, libija ili francuzive so afrika.... uste resavaat nesto ili kradat sega tamu?
 
Член од
17 август 2011
Мислења
10.261
Поени од реакции
18.217
Планот Б е Plan Bomb, во случај да бидат нападнати од Кина, они ќе ги рокнат производствените капацитети за кинезите не ги земат, гледаш колку едноставно.
Nema potreba od toa. Kinezite poleka go zemaat know-how preku vrabotuvanje na eks vraboteni. Nudat visoki plati, prasanje na vreme e samo koga kje go zatvorat gapot.
Автоматски споено мислење:

pa valjda zasto ednite koga ovie gladuvale gi pomagale a drugite gi bombardirale... eve konkretno za vietnam, francuska kolonija sto sad i britanija gi napadnale i vodele 20 god vojna so niv duri kina i rusija gi pomagala. podocna koga vietnam go napadnal laos, kina im vlegla gi okupirala, go resila problemot i si otisle za mesec dena...

do kaj se sad so irak, siria, libija ili francuzive so afrika.... uste resavaat nesto ili kradat sega tamu?
So potocno resile Kinezite u taa vojna? Taa vojna zavrsuva so status kvo, Vietnamcite ostanuvaat vo Laos. Megjudrugo denes Vietnam ima podobri odnosi so Sad nego Kina.
 

Toma

Корона стронг
Член од
22 април 2014
Мислења
4.160
Поени од реакции
3.395
Nema potreba od toa. Kinezite poleka go zemaat know-how preku vrabotuvanje na eks vraboteni. Nudat visoki plati, prasanje na vreme e samo koga kje go zatvorat gapot.
Автоматски споено мислење:


So potocno resile Kinezite u taa vojna? Taa vojna zavrsuva so status kvo, Vietnamcite ostanuvaat vo Laos. Megjudrugo denes Vietnam ima podobri odnosi so Sad nego Kina.
Тоа се „протечени“ информации дека во случај на војна со Кина, они ќе ги бонбардираат производствените капацитети за да не паднат под кинезите, после оваа тајваните плачеа и нормално си купија скапи авиончиња за да се спасат.

Буквално било каде можеш да купиш некој, ако не најглавниот, некој петокласен кој не е платен доволно и за 2 минути може да ископира се што овие работеле со години, кинезите за 2 милиони долари си купиле доверливи документи за Ф35 од некој инжењер, сега е во затвор, ама не успеав да прочитам колку и што им продал.
 

Kajgana Shop

На врв Bottom