Од многу заштита од 2 месеци па до 2 години ене и го детето на 100км да фати благо ветре тоа е настинато. Баш ради „јас само ја штитам“ муабети ... денешно време има очигледен проблем со имунитетот кој го стекнала каков-таков во „идеални“ услови без контакт со други деца и минимален со други луѓе воопшто, а тоа само по себе е погрешно и кај неа баш тоа го гледам како грешка (наместо да помогни кај своето дете, со најдобри намери, одмогнала).
Ама тоа не се вика штитење, туку се вика здрав разум. Не може ти бебе свесно да го изложуваш на вируси за да јача имунитет, пошо тоа така не оди.
Неминовно е дека кога ќе почне во градинка ќе закачи се живо таму и дека секоја втора недела ќе е болно, и тоа нема никаква врска со имунитетот, едноставно градинките се такво жариште, не познавам дете кое оди во градинка а не е со зелени мрсули од октомври до април.
Ама пак ќе речам, бебе од 3-4-5 месеци и дете од година и пол различно поднесуваат настинки, и не гледам нишо лошо доколку родителот сака да го заштити додека е најкревко.
Па јас не велам дека одлуката не треба да биде на родителот и дека не треба да се почитува, туку велам дека родителот не треба да забегува во крајности со своите одлуки. Детето не може да го чуваш во стаклено ѕвоно, бидејќи кога тогаш ќе оди на училиште, ќе оди кај другарчиња и нема да бидеш во ситуација да контролираш дали ќе консумира слатки и чипсови или не. И напротив шансите да претера со истите ако му се дома забранети се огромни.
Јас еве ќе ти кажам пак од аспект на тетка која се труди да почитува граници поставени од родителите, ама сметам и дека барањата на брат ми и снаата се сосем океј и вооопшто не се екстремистички и нереални. Секогаш се трудам да имаат здрав оброк, наместо да им купувам кока коли, им правам цедени сокчиња, али once in a while знам да им направам и пица, крофни, да им купам лижавчиња, чоколадо, да одиме на кафе (читај шлаг/топло чоколадо, а може да е и обичен цеден сок), глеаме цртани со пуканки и слично. Али правиме и други “поздрави работи”, пример пешачиме, возиме велосипед, и сл. И се додека е умерено и ги почитува нивните граници за воспитување сметам дека е океј. Ако некогаш не сум сигурна дека се согласни во врска со нештото, прво се јавувам на родителите, разговарам, па тек потоа им давам ветувања.
Значи не збориме за доенчиња, туку за деца од околу 4-5 години.
Јас те сфаќам, знам и дека претерана контрола не е добра. Апсолутно не зборувам за стаклено ѕвоно, туку за почитување граници. Во околина имам и вегани и вегетаријанци со деца, еве пример тие не им даваат месо на децата, сеа ако бабата и дедото не се согласуваат со овој начин на живеење, дали мислиш дека е ок скришно да им даваат месо? Не ми е поентата за кока кола, чоколадо, месо, чипс. Поентата ми е дека која и да е границата од родителот, треба да се почитува. Екстремна, лабава, каква и да е.
Супер ти што ете се јавуваш и прашуваш за дозвола, верувај дека многу мал дел прават така.
Се е ова легитимно, се додека ти ја водиш играта и не бараш помош од нив. Ако некој решил да живее независно, и да ги носи децата да се видат со бабата/дедото еднаш во одредено време, има апсолутно право да бара што и како смее да им се даде.
Е сега, имаш ситуации каде им е убаво на родителите додека добиваат помош за чување (мирна глава, спасени едно чудо пари, не им тапка животот и кариерата), ама од друга страна сакаат да ги диригираат правилата на игра. Правила може да се наметнуваат ако плаќаш некој, а ако бараш помош и ги користиш бенефитите, тогаш ќе трпиш и ќе прифатиш идеи/мислења и од другата страна.
Поголемиот дел од тие мамичките што плачат на форуми се од втората група. Добиено стан/куќа/спрат/возила од старите, добиваат редовна финансиска помош, добиваат помош при одгледување на децата, арно ама да било по нивно.
Да сум дедо на деца, и да ми продава приказни снаата, а истовремено ми седи во нешто што го имам спечалено или бара помош, има да ги отпишам во службен весник и неа и синот, и истото би било и ако е ќерка и зет.
Ставов ти е заглавен во минатиот век, можда и порано, и е за жал зачеток на сите проблеми кои се испишаа во темава, најверојатно и на првото мислење.
Повеќе работи ми сметаат во напишаното, да почнеме со
Добиено стан/куќа/спрат/возила од старите ..... арно ама да било по нивно.
Ако дадам нешто на поклон и со добра намера, на сопствено дете, да си гради сопствен живот и семејство, зарем треба да условувам натака како ќе живеат и да се мешам во сите одлуки? Тоа не е помош, туку психијатриска дијагноза. Даваш поклон, а очекувањата се дека ќе си играме македонски народни приказни цел живот. Баш од овие причини скоро сите што ги знам се иселија од заедница, заминаа од куќи во станчиња. Ама мирот со пари не се купува.
Да сум дедо на деца, и да ми продава приказни снаата, а истовремено ми седи во нешто што го имам спечалено или бара помош, има да ги отпишам во службен весник и неа и синот, и истото би било и ако е ќерка и зет.
Па кој ги терал да печалат во куќи со 3 спрата, по еден за секој син? Снаата или зетот? Ако не сакаш да седиш во заедница, зошо не сакаш, за кого ќе е спратот, за кого го градевме. Па ќе се налутат. Ако седиш, седи ама многу пуфки јадење не, како ќе каже чорбаџијата така.
А ако седат посебно од старите, ме интересира, еве старите денар не инвестирале во нив, тоаш ок е да продава приказни или како?
Ако даваш помош, каква било, дали е тоа спрат, стан, куќа, чување дете, не значи дека треба да му се мочаш на глава на тој на кој што му НУДИШ помош. Или не нуди, речи не можам, не сакам, имам други приоритети, ок е, никој не се лути. Ама тие болни паѓаат по внуциве ( денес го видовме само еден сат, зошо ни кратиш време ), и уште на се што си рекол, ќе направат обратно.
Еве да ти кажам малце за продавање приказни кога го оставаш детето да го чуваат баба и дедо кои последен пат те чувале тебе како дете пред 30 години, и појма немаат кои се моменталните препораки, пошо тие гледале деца, знаат како треба:
-Шетајте, излезете, ако плаче ќе му ја пикнеме цуцлата во мед и ќе се смири. (
зошо не треба мед на деца под 1 година, пример )
-Излегувам да завршам нешто ( не дека не можам да го земам детето со мене, повеќе го оставам за тие да го видат ) и викам да не го форсираат да седи, мал е. Се враќам ( и ова е 10/10 пати, детево седи, околу него перници, демек да не падне да не се удри ). Кажано од педијатриска сестра, педијатар и ортопед ( и пренесено на сите баби и дедовци ) дека бебе не се форсира да седи, пошо се ствара притисок на колковите, и негативно се одразува во понатамошен развој. Исто и за одење, не се патка дете кое самостојно не знае да стане.
-А зошо не му давате вода? Греота е, дајте му вода, топло е. ( доенче од 3 месеци ). На секој преглед повторено од педијатар дека не се дава вода додека не се почне со цврста храна.
-Ние вас ви дававме манџа на 6 месеци, зошо не му давате? ( доенче од 4 месеци )
-Излегувам, оставам зготвена храна што треба да му ја дадат кога е време за јадење. Се враќам, храната нечепната, му давале смоки. Сакал смоки, не сакал да јаде.
-Повторено сто пати, дека апсолутно не треба да им падне на ум да му даваат газирано, чоколадо, чипс. На дете под 1 година. Му дале, греота бил, ги гледал кај што јадат, па да пробал.
-И најомиленото, дома 26 степени, детево облечено во 3 слоја, со капче и чорапи, да не му било ладно. Тоа се исфрлало цело од топло, плаче од што се поти, тие мислат дека му е ладно.
И ова кажано од особа која има контакт со баби/дедовци два пати годишно. Ако ме веруваш кога сме сами тука ми е сто пати поубаво, на никој не се објаснувам зошо вака, а не така. Кога одиме МК ме фаќа нервоза, не сакам да го оставам детево баш од вакви причини, не е еднаш, не е два пати, не е три пати, туку секој еден пат прават спротивно на тоа што си им рекол. Ако го оставам детето на чување, сакам да ми е мирна главата, не да го мислам цело време.
Се додека не влијаат токсично над детето и да му ја пунат главата со некои глупости, секакво друго лигавење им е дозволено.
