Ај и јас да се уклопам у муабетов.
Студент сум на стоматологија, средно завршив фармација. 3 години веќе учам германски, па летово се решив парите наместо за одмор да си ги дадам за курс по германски во Германија. Веќе подолго време целам кон тоа таму да се префрлам на факултет и таму да си ги завшам студиите. Тешко е, затоа што бараат С2 ниво, но возможно е, сите предмети се признаени, јазикот е најголем проблем.
На неколку наврати пробав овде да волонтирам, значи ДА ВОЛОНТИРАМ!!! Одгововорот беше: „Немаме време девојче, а и вие студентите само сметате во сала“, или пак воопшто немаше одговор - лупање врата, онака дрско. Пратив на неколку места CV-а, за мизерна плата, пошо сум студент, па да си закрпам некои трошкови. Од тие неколку CV-а, едно пратив во Германија. Само од Германија добив повратен одгворов, на нашиве изгледа им е испод честа да ми одговорат, јер студент ваљда! ОСТВАРУВАМЕ нели? Пред два дена го имав првото интервју за работа, преку скајп, на германски. Работодавецот беше задоволен ... јас од него премногу. Разговарав со прав Германец, не со Балканец. Ми беше понудена солидна плата ко за почеток. Тоа ми е и целта колку да си го закрпам курсот и после да си терам даље, ако имам среќа, јбга.
На татко ми кога му кажав, занеме, очине му се насолзија, ама ништо не кажа. Страв му е, знам, ама не вика не. Душава ми се кине и мене, два дена око не можам да склопам, ама овде ко лајно да ме третираат нема да си дозволам!
А за Грујчињава шо коментираат погоре ... Шо ви е бе сонциња? При свест ли сте?
