Зошто мртвите ги ценат повеќе?

[KohlBass]

Me inspirirase smrtta na Syd Barrett da pocnam da razmisluvam, zosto mrtvite umetnici (konkretno vo ovoj slucaj, muzicari) gi cenat poveke od zivite.
Primer Jimmy Hendrix (ke me pljukaat za ova). Hendrix ne e tolku dobar gitarist kolku sto go izdignuvaat sega, spored mene e samo izvikan, tipot nemal nesto tolku posebno vo nego (sekoja cest za toa sto go napravil, daleku od toa deka pljukam po negovata umetnost) za da go pravat najdobar gitarist na site vreminja. Spored mene deneska ima mnoooogu podobri gitaristi od Hendrix sto ne se ceneti ni frakcija od toa kolku sto e cenet Hendrix (John Petrucci (vsusnost i celiot Dream Theater, se uzasno potceneti), Joe Satriani, Steve Vai, David Gilmour).

Vtor primer Kurt Cobain. Sekoja cest za toa sto uspeal da napravi novo dvizenje vo muzikata, ama dali stvarno e na toa nivo na koe e krenat denes???

Tret primer Jim Morrison. Ovoj tip stvarno ne naprail nisto posebno, osven toa sto bil nekoj si vid na ikona (stanal podocna, posle negovata smrt) i sega se pojavuva sekade, i kaj sto treba i kaj sto ne treba, samo zatoa sto umrel na vreme.

Cetvrt primer, John Lennon. Prasanjeto e sto ke se slucese ako The Beatles funkcioniraa do denes, kako sto funkcioniraat The Rolling Stones, a Mick Jagger da bese ubien vo sedumdesetite? Dali The Rolling Stones ke bea na mestoto na The Beatles po nivnata slava i ke bea nekoj vid na kult, a The Beatles ke bea bend od starci sto prai turnei dodeka desetina drugi crnci im ja svirat muzikata u pozadina? Nakratko kazano, dali ke im bea smeneti mestata???

Vasi mislenja???

 

[Mesaja]

Зш така требит.

 

[Goddess of Chaos]

Шознам, ваљда по она старото "Кога ќе го снема она нешто сфаќаш колку си го ценел и колку значело" али добро, луѓето се суштества на кои им се неопходни идоли, да им бидат движечки сили (наместо да најдат сила од самите себе) односно нешто за кое ќе се врзат и ќе продолжат во својот занес да го увеличуваат.

А музичари како гореспоменатите биле/се прочуени низ целиот свет , значи замисли како изгледа толку многу луѓе да корнат коси по времето кога стварно корнеле коси на нивни настапи но им биле нормални и секојдневни сите тие ѕвезди. Сето тоа води кон култ на обожавање шо, ако погледнеш длабоко, се засновал врз 10тина добри песни. И нормално кога тие луѓе ќе се поврзат меѓу себе настанува масовна опседнатост и преценување..
Сепак секогаш мечтаеме за нешто шо (веќе) неможеме да го имаме, шо значи само фантазираме колку законито би било пак да го има.

Кога се живи, секој смета на нив, како да ќе бидат тука и ќе им ги следиме чекорите и ќе аплаудираме засекогаш. Кога ќе ги снема, сфаќаме ау па да, одлични беа, каква штета, ајде сега да им се нафрлиме по претходните цдеа, го заслужуваат тоа! Мада ова ја го сметам за сожалување.

И уште едно гледиште. Популарноста пред и после смртта може да биде огромна поради да речеме поставување на корени/being the first one во одреден сегмент во музиката, па и после нив да имало миљарда подобри бендови и музичари, тие ја вовеле таа нова ствар и очигледно се смета дека го заслужуваат сето внимание а сите понатамошни бендови живеат во нивната сенка во подолг период. Тоа им е најинтригантно на луѓето, како било кој човек ќе го направи преодот што тие со полни очи отсекогаш го гледаат, таму секогаш ја бараат генијалноста.


Прстите упм.

 

[PSYtisfaction]

Me inspirirase smrtta na Syd Barrett da pocnam da razmisluvam, zosto mrtvite umetnici (konkretno vo ovoj slucaj, muzicari) gi cenat poveke od zivite.
Primer Jimmy Hendrix (ke me pljukaat za ova). Hendrix ne e tolku dobar gitarist kolku sto go izdignuvaat sega, spored mene e samo izvikan, tipot nemal nesto tolku posebno vo nego (sekoja cest za toa sto go napravil, daleku od toa deka pljukam po negovata umetnost) za da go pravat najdobar gitarist na site vreminja. Spored mene deneska ima mnoooogu podobri gitaristi od Hendrix sto ne se ceneti ni frakcija od toa kolku sto e cenet Hendrix (John Petrucci (vsusnost i celiot Dream Theater, se uzasno potceneti), Joe Satriani, Steve Vai, David Gilmour).

Vtor primer Kurt Cobain. Sekoja cest za toa sto uspeal da napravi novo dvizenje vo muzikata, ama dali stvarno e na toa nivo na koe e krenat denes???

Tret primer Jim Morrison. Ovoj tip stvarno ne naprail nisto posebno, osven toa sto bil nekoj si vid na ikona (stanal podocna, posle negovata smrt) i sega se pojavuva sekade, i kaj sto treba i kaj sto ne treba, samo zatoa sto umrel na vreme.

Cetvrt primer, John Lennon. Prasanjeto e sto ke se slucese ako The Beatles funkcioniraa do denes, kako sto funkcioniraat The Rolling Stones, a Mick Jagger da bese ubien vo sedumdesetite? Dali The Rolling Stones ke bea na mestoto na The Beatles po nivnata slava i ke bea nekoj vid na kult, a The Beatles ke bea bend od starci sto prai turnei dodeka desetina drugi crnci im ja svirat muzikata u pozadina? Nakratko kazano, dali ke im bea smeneti mestata???

Vasi mislenja???

Се слагам. Али мислам дека не се толку славни по музиката и тоа што го оставиле зад себе колку по начинот на кои умреле. Еве ќе почнам од почеток со примериве.
Џими Хендрикс- не знам.
Курт Кобејн- самоубиство. Напишал проштално писмо, го дават по весници, на интернет, сегде, се шират шпекулации дека жена му(Кортни Лав) го убила и типов оддеднаш станува мегапопуларен. Не дека не добар и талентиран и песните му се добри али ипак.
Џим Морисон. Исто самоубиство. По смртта дури се шпекулираше дека уствари го исценирал самоубиството ради слава, дека е жив и дека се наоѓа негде во Мексико. Шо ти праи публицитет.
Џон Ленон. Убиство. За ова па највише прашина се крена.
Така да поентата ми е тоа што сите овие умреле на некој необичен, мистериозен начин и сеа да бидеме реални сепак оставиле позади себе вредни дела, сите се одлични музичари. Ама на пример да умреа од природна смрт сигурно немаше да бидат денес волку славни.

 

[joki]

нештата се подраги и поценети откога ќе се изгубат.( а не мора да значи дека се незаменливи)

 

[kicodarker]

zaprasaj se eamo edno ako ne imale dobar uspeh dodeka bile zivi nemase nikoj da gi spomne ni na forumov pa ne si vo pravo za jimi hendrix pa tipt go napravi toa sto nikoj do sega go nema povtoreno do 30 god 5 dijamantski albumi za koi seuste ima interes i nekoi kompilaciski izdanija
a zosto jimi e najdobar pa zatoa sto nikoj denesnive gitaristi nikoj apso0lutno za vereme na negoviot zivot nese ni da bide zabelezan i ke bese samo vo senka a jimi bese podobro poznat ziv otkolku po negovata telesna smrt taka i site no edno nesto ne cudi ne mene tuku i site
dli se sekavate za smrtta na jony kesh? toj koga bese ziv edvaj uspevase da prodade cd vo lithiumrecords vo skopje a koga pocina nemase ni za lek i koj ke mi odgovori na ova?
a za kurt cobain toj bese lider na NIrnava i izzivea mongu proslaveni momenti so nea i smetam deka PearlJam se mnogu podobri od nirvana
a zosto se samoubi?
jim morison napravil remek dela koi bile slusani epten dobro prodavani i pred negovata smrt sto toj napravil?
pa poetski stihovi i lsno pevlivi i ikona na 60-tite i doors se posebni bidi siguren
a za beatles tie se prvata muzicka revolucija i so ili bez smrtta na lenon i da postoeja do den nedes ke bea nenadminato duri ni roliing stones
a samo kolku da znaes pol Maccatney e daleku poproslaven od john lenon
pa ne e se doa smrtta
i ne im ba smeneti mestata zatoa sto prviot zasluzuva poveke pocit od sledbenikot

 

[mRnO]

Не ги ценат поради тоа што се мртви,ги ценат поради нивните дела,квалитетот на работата која ја работеле

 

[KohlBass]

Не ги ценат поради тоа што се мртви,ги ценат поради нивните дела,квалитетот на работата која ја работеле

Pa denes nema pokvalitetni bendovi od tie od pred 40 godini? Zosto tie bendovi (muzicari) se tolku ceneti a onie koi funkcioniraat denes ne se?

 

[JuveFan]

Сите нешта кога ти недостигаат и кога не се покрај тебе сФаќаш колку многу ги почитуваш и ги сакаш

 

[B O K I]

зашто дур си жив никој не те цени и од ко ке умриш ке сватет луѓето дека навистина си бил потребен и дека требело да те ценет и ке почнет ЛЕЛЕ ОВАЈ КОЛКУ ГО САКАВМЕ,ЛЕЛЕ ГО НЕМАТ ВЕЌЕ абе циркузи

 

[Sussaro]

Прво морам да кажам одлична тема браво Кохлбасс. Јас го ценам Барет од оддамна до пред месец дена и аватарот ми беше од негов cover. Види смртта има некој негативен но свечен момент. Одеднаш човекот од добар станува лош од просечен во генијален од полуанонимен или малку познат во легенда. Илузорно е но вистинито тоа не важи само за музичари туку и за обични луѓе. Друга работа е следново. Сите тие музичари што ги наброја(без барет) имаат уште две заеднички работи младоста и успехот. Имено Морисон, Хендрикс, Ленон идруги како Џенис Џоплин или филмски Џејмс Дин и др загинуваат млади а со самото тоа се дига повеќе прашина (пошто нели ако си постар и се очекува од тебе да умреш). Второ сите биле во врвот на кариерата со други зборови немале некои позначајни падови. Така да се ствара една перцепција за нив во животот како демек бележеле само успех. Тоа била на пример полисата на познатиот поет Рембо кој тврдел дека човек треба да се повлече кога ќе биде во врвот на славата. А смртта нивното принудно или непринудно повлекување ги направи легенди.
п.с. Ова не е ништо ново. Така било од времето на Моцарт па до сега.

 

[tha CaspeR]

Јас пошто слушам рап морам да дадам пример од мојот стил на музика.

2 Pac, Notoriuos B.I.G., Big Pun, Big L, O.D.B.... и многу други кои се мртви сега добија поголем риспект зошто луѓето сватија дека уствари тоа они што го правеле е она вистинското. Тогаш кога биле живи немало фејкери ко Нели и сл. на него, па не се правела разлика.

 

[NightFuneral]

Mislam deka ete bas so toa,se dokazuva deka celiot svoj zivot tvorele kvalitetna i dobra muzika,koja e fatalno da se pomisli deka eden den ke zgasne,a ustvari zasto da zgasne,ako se raspadnal bendot(poradi smrt u slucajov da kazeme),nema da umre ni muzikata,taa zivee vecno.

 

[B O K I]

ЖИВЕЕМЕ ЗА ДА УМРЕМЕ

 

[Goddess of Chaos]

Pa denes nema pokvalitetni bendovi od tie od pred 40 godini? Zosto tie bendovi (muzicari) se tolku ceneti a onie koi funkcioniraat denes ne se?

двојно зголемениот кич кој го има на сцената денес (а тогаш сепак било поинаку) ни го поматува општото мислење за истата и не тера да се вртиме назад и да бараме спас во старите добри бендови кои не потфрлиле во задоволството кај фановите веќе со генерации а остануваме слепи за квалитетот кој може е пред нас....