За тука ли сум?

[Гладиус]

Се случувало на секој од нас, понекогаш, во одредени ситуации да се почувстуваме како да не ни е местото онаму каде што сме.
Што мислите, зошто е тоа така?
Дали затоа што по одредено време губиме интерес за околината во која се наоѓаме или само поради моментална досада?
Или пак можеби затоа што сметаме дека едноставно (не) треба да бидеме дел од она од кое сме?

Мене ми се случило да помислам дека не треба да сум во она друштво во кое сум, но сето тоа било резултат на повремени мртви периоди и минимални разочарувања. Сепак, понекогаш знам дека некаде не припаѓам и гледам да се оттргнам што е можно побргу од таа средина.
Повелете:smir:

 

[bama]

ехее имало е и тоа многу ситуации али тоа е бате јБГ D ке се праваш малумен у моменто

 

[Sizikottt]

Сепак,некој понекогаш се чувствува како да не припаѓа на овој свет

 

[° Tinna °]

Сум помислила многу пати на тоа,дека едноставно не припаѓам таму каде што сум.
Истиот пример со друштвото ќе го наведам,сум помислила некогаш дека сум им пречка за да остварат некои свои планови,дека би им било многу подобро без мене,дека моето место не е покрај нив.Сум сакала да се откажам,но секогаш токму тие ме предомислувале и најпосле секогаш сфаќам дека не би ни можела без нив и дека моето место е таму каде што сум сега.До нив.
Така сум помислила затоа што исто како и гладиус што наведе во воведниот пост можеби сум имала некој лош период,некој ме разочарал,повредил...Па тоа и ме натерало да помислам на таа опција откажување.

 

[[zEUs]]

Постојано ме мучи ова прашање.
Сум размисљуел многу на оваа тема. И сум закључил дека ја сум од друга планета или пак не сум го видел цел свет.
Можеби таму некаде некој знае да живи.
Овде кј нас никој не ги знае вистинските вредности на животот не знае да живи.
А на крајот на крајиштата местово каде што се наоѓамо е пеколот па јас едноставно не припаѓам туе.

 

[Деко reloaded!]

Се случувало на секој од нас, понекогаш, во одредени ситуации да се почувстуваме како да не ни е местото онаму каде што сме.
Што мислите, зошто е тоа така?
Дали затоа што по одредено време губиме интерес за околината во која се наоѓаме или само поради моментална досада?
Или пак можеби затоа што сметаме дека едноставно (не) треба да бидеме дел од она од кое сме?

Мене ми се случило да помислам дека не треба да сум во она друштво во кое сум, но сето тоа било резултат на повремени мртви периоди и минимални разочарувања. Сепак, понекогаш знам дека некаде не припаѓам и гледам да се оттргнам што е можно побргу од таа средина.
Повелете:smir:

Во мојот случај тоа е депресијата :kesa::kesa:

Инаку да .... и тоа почнува да ме плаши .... Многу често губам интерес т.е ми станува ептен досадно и ептен ми е шит

Зашто .... па што знам зашто .... Претпоставувам дека зависи од расположение .... и на што мислиш во тој момент ....

Ми се има случувано да ме прашуваат луѓе што ми е , а да неможам да им објаснам како се чувствувам :/

Ае се надевам некој ке даде конкретен одговор .

 

[Annabel]

Да,се имам почувствувано како аутсајдер...можеби и во моментов имам такво чувство,ама секогаш си го пронаоѓам местото.Знам дека ми е само минлива фаза и дури некогаш и ми помага:да се запрашам каде сум? Што сум? До каде сум со животов? Да си ги прегледам уште еднаш амбициите и целите.

Немора да значи дека не припаѓаме некаде.Некогаш тоа се само размислувања и емоции.
Па ете,во повеќето случаи се покажало дека само таквите луѓе кои мислат дека не се од оваа планета можат да направат голем удар врз општеството и вистински да придонесат за негово воздигнување.

Многумина грешат затоа што мислат дека треба да се сменат ако не припаѓаат во определена група на луѓе.Не,само вистинските ние можеме да си го најдеме вистинското место помеѓу луѓето.
Вистинските ние кои се чувствуваме добро во своја кожа затоа што знаеме што сакаме од животот и знаеме како да дојдеме до тоа.
Вистинските ние кои сме ги преболеле сите рани од минатото и едноставно сме ги пуштиле и сме се ослободиле од нив.

Важно е како ќе изреагираме на ова чувство.Или ќе не направи посилни или ќе си останеме слабаци.Ваш е изборот.

 

[SV-Strange]

Ќе ја опишам последната ситуација:
Во дневниот печат "Време", сите кадидати за конкурсот festa1. Влегувам тамо, ги гледам сите во кошули, шотизнам некои фенси каиши, лаковане ципеле, оно фризуре.. и сите ко ме погледнаа ми текна.
Јас бев во military shorts, широка маица, и ташна имав за резервни алишта оти стварно беше вруќе. И валкани патики. Не сум јас фенси, што би рекла Мара - бамуја.

 

[VeS]

Цело време сум убедена дека не сум за овој свет
инаку.. тоа мислам дека тоа произлегува од тоа што нормално сите како луѓе бараме максимално внимание свретно кон нас,а кога тоа не е така, тогаш се чувстуваме како аут.
Или пак едноставно ќе приметиш по односот на другите дали си за тука или не. Има ситуации кога некои едвај чекаат да те откачат на најбрз можен начин или пак ќе се одвојуваш од другите според нешто..
Се сеќавам на еден натпревар по англиски шо беше, се спремав само еден ден, пошо наставничката не ни кажуваше,а јас случајно дознав,а таму кога отидов сите се имаја спремено 2 месеци пред натпреварот и тотално се почувстував аут кога ги слушав сите како зборуваја за тоа колку се спремале и незнам ти шо и мене ко ме фати еден страв.. тогаш помислив дури и да не одам на тестирањето.. ама некако продолжив..
За друштво? Па ако е поголемо друштво,мора да сфатиме дека неможи цело време над глава да ни стојат, туку треба и сами да се грижиме малку. Секој пред се ја гледа забавата,а не да му обрнува постојано на некој внимание и после ако не е така тогаш е ко демек аут од друштвото.
Вистинското друштво никогаш не би те натерало да се почувстуваш аут.. ама не во смисла од не посветено доволно внимание само на една личност.

 

[Наташа Радио Милева Мара]

11 години си го поставувам истото прашање, секој ден. Ден за ден... Некогаш има некои работи кои ме тешат и велам пак може подобро ми е тука, но кратко трае. Повеќето време мислам дека сум на погрешно место, во погрешна земја, со погрешен народ опкружена, ладен без чувства и тука сонцето не грее како таму кај што сакам јас да сум....
Но, многу силни причини како децата ме задржуваат таму кај што не сакам да сум и не ми е местото

 

[Красулка]

Нормално дека имало ситуации во кој сум се чувствувала непожелна, недобредојдена во средината или пак во друштвотото во кое што сум.Чувствотот е непријатно и одвратно..бар мене така ми е.Настојувам да избегнувам такви средини и ситуации во кој моето присуство предизвикува серија реакции од останатите со кои сакаат да направат да се чувствувам непријатно и непожелно.
Едноставно избегнувам такви ситуации, си се поштедувам самата себе :smir:

 

[Supervisor]

Можеби едноставно поради досада и загуба на интерес за местото па и тие околу мене.

 

[devojka111]

Да, често ми се случувало да се најдам во незгодна ситуација или во ситуација кога другите ме гледаат со поинакви очи, или кога јас ги гледам со поинакви очи и сфаќам дека не припаѓам во таа средина. Што правам во тие моменти? - Стискам заби да не покажам слабост иако емоциите можат лесно да ме издадат. Незнам, се трудам другите да не ја заприметат мојата нелагодност и гледам како на побезболем начин да се оттргнам од таму. На момент можеби ќе помислам дека работите ќе се средат, и ќе си речам ајде ти можеш да издржеш, меѓутоа кога нешто не оди- не оди, и тоа е само "бавно умирање", затоа мислам дека е најдобро на таквите ситуации неминовно да им се стави КРАЈ, без разлика колку ќе боли тоа.

 

[faraon]

Многу пати ми се има тоа случено имам чувство дека јас не припагам тука .. Е сега незнам дали е од досада или нешто друго е во прашање...Сепак кога ќе се видам со другарите одма чувството е друго..

 

[аква]

Такво чувство последен пат добив првата недела кога се упишав у прва година, едноставно ново друштво, нови луѓе, професори и целата атмосфера беше нова и си поставував прашања дали ова е вистинскиот избор за мене.Сепак тоа беше резултат дека тешко се адаптирав на новите случувања и после неколку дена се си се врати во нормала