За Македонија!

[city]

Почитувани пријатели,

во пресрет на 8-ми септември, денот кога славиме дваесет годишнина од Македонската незавиност, редно е да напишеме збор - два за Македонија.Да споделиме мислења, чувства и емоции за нашата татковина.

И во период кога многумнина го оспоруваат нашето име и идентите, ние силно чекориме напред. Редиме успеси и ја градиме Македонија - неуморно. Македонија деновиве живее обоена во црвено и жолто - насекаде насмеани македонци слават за Македонија.

Горда, древна и оспорувана - наша е!

Како ја доживувате нашата Македонија овие 20 години?

Кои се чувствата што ги имате кон ова парче земја?

Кажете збор - два за Македонија!

Напишети ги вашите емоции кон татковината, оставете некоја убава мисла за кревање на националното чувство.

 

[leandra]

Како ја доживувате нашата Македонија овие 20 години?

Бев последна генерација Титов пионер, на првиот школски ден се колневме во Тито и во Југославија со свечена заклетва. Првите две години од учебната година бевме Југославени, имаше слики од Тито во училницата, постарите сеуште раскажуваа за неговата смрт, за неговата цврстина во водењето на многу народи, за неговата улога во нашите животи. Како деца не се разбиравме во политика, имаше само една телевизија која кажуваше колку прекрасно живееме на овие простори. Наеднаш одекна силна вест: Загина Сашко Гешовски војник од Кавадарци кој служеше во ЈНА. Првата жртва на грозоморната војна која се случи на Балканот. Почна војна се слушна од постарите. Седевме скупчени пред телевизорот и немо гледавме што се случува. Вестите кој одекнуваа од случувањата беа страшни, Хрвати, Срби и Словенци почнаа да се убиваат. Луѓето во Македонија кој имаа синови на служење воен рок панично почнаа да бараат врски, луѓе и пријатели за да си ги донесат децата дома. Од школските ученици заминаа сите оние кој имаа татко со воен чин, мислеа дека војната ќе запре па си ја повлекоа фамилијата во Босна. И Босна се „запали“, помисливме дека ние сме на ред. Панично се преселуваше населението, жешки телефони со соседите за да се дознае информација за роднините. Македонските војници беа повикани да ја напуштат ЈНА, но немаше начин како тоа да се изведе. Некои се вратија, некои загинаа под туѓо знаме, некои оболеа од стрес, некои се пореметија.
Се сеќавам како денес кога Киро Глигоров објави дека Македонија станува независна држава и ги затвора границите со Србија. Од една страна се радувавме, од друга страна ни беше страв да не не нападнат.
За среќа не бевме на мапата за освојување, така да слободно форимиравме држава. Со песна на плоштад, целото раководство со честитки за независноста. Од оваа перспектива се прашувам какви биле емоциите на повозрасните, дали воопшто сфаќаа што значи независност, дали и воопшто ја сакаа таа независност.
Војната продолжи да беснее, а ние градевме држава од нула. Немавме валута, моите земаа плата од милијарда динари, немавме систем, ниту закони. Гувернер беше Љубе Трпевски на кого треба да му се изрази посебна заслуга за воведувањето на валутата и градењето на финансискиот дел на Македонија. Се напиша Устав, се ставија закони се создаде НБРМ и почна признавањето на Македонија како држава. Се поделија на две партии и 20 години политички се држат на истата шема.
Како беше овие 20 години мислам дека сите многу добро знаеме.

Кои се чувствата што ги имате кон ова парче земја?

Чувствата ми се измешани. Некогаш го колнам денот што овде сум се родила, а некогаш го благословувам. Имаме прекрасна држава со многу малку население. Го имаме најубавиот град на светот Охрид, најубавата клима, почва за земјоделски производи, вода за пиење.
Но благодарение на економската клима се тоа станува каша попара.

Кажете збор - два за Македонија!

Една и единствена на свет! Друга и со боринче да бараме нема и неможе да биде како нас.

Напишети ги вашите емоции кон татковината, оставете некоја убава мисла за кревање на националното чувство.

20 години не поминавме низ трња и јадење камења за некој да ни ја уништи! Чувајте ја за век и векови!

 

[arakenx]

Оној што не ја сака својата татковина...не заслужува да живее во неа...владите се менуваат...опшественото уредување се менува....но татковината останува....тоа е земјата на вашите претци....на вашите татковци....на вашите дедовци...таму се вашите корени
...можете да го мразите системот....да не се согласувате со оној што е на власт...да плукате по политичарите....но не можете да ја мразите татковината....бидејќи на тој начин се негирате себе си....

Еден голем поет...Калил Џибран....напишал песна....за својата татковина Либан (земја на војни, превирања, страдања)....
...според мене...ове е најубавата поема што некој ја напишал за својата татковина....кога ќе ја читате слободно наместо Либан....кажете Македонија (или која и да е вашата татковина)

You have your Lebanon and I have my Lebanon.

You have your Lebanon and its dilemma. I have my Lebanon and its beauty.
Your Lebanon is an arena for men from the West and men from the East.
My Lebanon is a flock of birds fluttering in the early morning as shepherds lead their sheep into the meadow and rising in the evening as farmers return from their fields and vineyards.
You have your Lebanon and its people. I have my Lebanon and its people.
Yours are those whose souls were born in the hospitals of the West; they are as ship without rudder or sail upon a raging sea.... They are strong and eloquent among themselves but weak and dumb among Europeans.They are brave, the liberators and the reformers, but only in their own area. But they are cowards, always led backwards by the Europeans. They are those who croak like frogs boasting that they have rid themselves of their ancient, tyrannical enemy, but the truth of the matter is that this tyrannical enemy still hides within their own souls. They are the slaves for whom time had exchanged rusty chains for shiny ones so that they thought themselves free. These are the children of your Lebanon. Is there
anyone among them who represents the strength of the towering rocks of Lebanon, the purity of its water or the fragrance of its air? Who among them vouchsafes to say, "When I die I leave my country little better than when I was born"?Who among them dare to say, "My life was a drop of blood in the veins of Lebanon, a tear in her eyes or a smile upon her lips"?

Those are the children of your Lebanon. They are, in your estimation, great; but insignificant in my estimation.
Let me tell you who are the children of my Lebanon.
They are farmers who would turn the fallow field into garden and grove.
They are the shepherds who lead their flocks through the valleys to be fattened for your table meat and your woolens.
They are the vine-pressers who press the grape to wine and boil it to syrup.
They are the parents who tend the nurseries, the mothers who spin the silken yarn.
They are the husbands who harvest the wheat and the wives who gather the sheaves.
They are the builders, the potters, the weavers and the bell-casters.
They are the poets who pour their souls in new cups.
They are those who migrate with nothing but courage in their hearts and strength in their arms but who return with wealth in their hands and a wreath of glory upon their heads.
They are the victorious wherever they go and loved and respected wherever they settle.
They are the ones born in huts but who died in palaces of learning.
These are the children of Lebanon; they are the lamps that cannot be snuffed by the wind and the salt which remains unspoiled through the ages.
They are the ones who are steadily moving toward perfection, beauty, and truth.
What will remain of your Lebanon after a century? Tell me! Except bragging, lying and stupidity? Do you expect the ages to keep in its memory the traces of deceit and cheating and hypocrisy? Do you think the atmosphere will preserve in its pockets the shadows of death and the stench of graves?
Do you believe life will accept a patched garment for a dress? Verily, I say to you that an olive plant in the hills of Lebanon will outlast all of your deeds and your works; that the wooden plow pulled by the oxen in the crannies of Lebanon is nobler than your dreams and aspirations.
I say to you, while the conscience of time listened to me, that the songs of a maiden collecting herbs in the valleys of Lebanon will outlast all the uttering of the most exalted prattler among you. I say to you that you are achieving nothing. If you knew that you are accomplishing nothing, I would feel sorry for you, but you know it not.
You have your Lebanon and I have my Lebanon.

Калил Џибран 1920

СРЕЌЕН РОДЕНДЕН ТАТКОВИНО

 

[Sheldon Cooper]

Роден сум во времето кога Македонија стануваше независна и сеуште се плаќаше со бонови, време во кое знамето ни беше со 16 кракото сонце од Кутлеш (ден денес го имам тоа знаме на стариот извод)... и потоа почна извештачувањето на оваа земја благодарение на немилосрдната политика. Денес тој симбол, симболот на Македонштината како и златниот лав не можат да се сретнат никаде (ниту како грб на Р.М ниту во некој документ, туку симболи ни се осум крако сонце кое потсетува на вентилатор и грб кој личи на социјалистички амблем)... Можеби сеуште не сме созреале доволно за своја држава, но ајде, сепак ова се првите 20 години, да се надеваме дека во наредните 20 години ќе се исправат некои грешки од минатото.. Среќен роденден Македонијо <3

 

[city]

Jaс ја почнав темава и редно е да кажам збор/два:

Ja oтворив темата затоа што ја почитувам и ја сакам како втора мајка. Живеам со ставот, ако не ја сакаш татковината не ја сакаш Македонија. Ваква или таква, за мене е добра. И каде и да одам, ја презентирам и ја сакам Македонија.

Прилично сум млад и немав можност да ги осетам почетоците на нашата демократија, но како вчера го памтам периодот околу војната. Во сон човек да ме разбуди можам да ги набројам сите позначајни подеми и падови и сите позначајни разочарувања и среќи.

Среќен сум што сум македонец и се гордеам со тоа. Убеден сум дека имаме единствена можност да живееме на ова парче земја и да се гордееме со нашиот идентитет.

Можеби сиромашни сме, но ние можеме и со толку. Нас не не прават среќни парите, нас не мотивираат успесите и победите. Имаме генијален народ т.е. оваа наша мајка создала генијални чеда кои достојно ја презентираат низ целиот свет.

Среќен сум кога околу мене ќе видам црвено и жолто. Срцето ми бие кога ќе видам дека се гради. Се радувам кога на плоштад ќе ги видам насмеаните лица кои се радуваат на Александар. Живеам за моментите кога на големите сили им кажуваме што е Македонија.

Им се поклонувам на луѓето што животот го дале за Македонија!

Додека го пишувам текстов, на памет ми дојде ако веќе мораме да го смениме името, зошто да не се викаме Наша Македонија? или пак Македонија вечна!

Сметам дека како нација сме исклучително богати културно и духовно. Знаеме како да го одржуваме и негуваме богатството.

Пред нас е иднина, генот македонски ќе продолжи да се пренесува. Во нашите потомци ќе тече крв македонска и ќе чука срце јуначко македонски, кое не знае за пораз. Сите нас ќе не снема, но ќе остане ова парче земја и генот кој ќе се пренесува. Ќе остане бојата на крвта и на сонцето, затоа што Македонија е вечна!

 

[@cool@]

Само една има вистина- има една МАКЕДОНИЈА

 

[@cool@]

I nie sme deca na majkata zemja
na majkata zemja, na Makedonija.
na nasata zemja, na Makedonija.

I nie imame pravo da zivejme.
kako i drugite zivot sto ziveat.
A nie stradavme, gladni umiravme.

Sloboda nemavme pravdini nikakvi
koga gi baravme, v zatvor se najdovme
vo furni ne stavat za da ne izgorat.

Prstite ni krsat i krvta ni pijat
a nie smeli sme, i gordi umiravme.
Gordi umiravme, ne se predavavme.

Zivot ne zalevme, mladost si davavme
za nasi pravdini smeli umiravme.
Parola imavme: Smrt ili Sloboda
Smrt ili Sloboda za Makedonija,
za Makedonija, zemja porobena. ​

 

[stipsburg]

Се што имам да кажам за Мајка Македонија е во оваа песна
Да си ни жива и вечна Мајко Македонијо!!!

 

[Kostic]

Нека ни е вечна државата !

 

[Ѓорче 1932]

Гордост и чест е да се биде Македонец !!
Честит празник Македонијо !

 

[Рудници и]

Како ја доживувате нашата Македонија овие 20 години?

Роден сум некое време пред осамостојувањето ,па среќа немам никаква носталгија и емоции за времето на братство и единство.Одиме напред ,ама многу бавно ,како возење со крената рачна.Или ние ја креваме или некој од другите патници во колата ,ама често е.
Често пати ми е преку таквото од парадокси како тие се ослободени од секаква одговорност ,а ние за најмала ситница ,грешка го кркаме.Прв пат слушнав за нивните способности со Октоподот и ТАТ.После полнење на гласачки кутии ,па недовршената пруга за Бугарија, па ОКТА,Телеком , ЕВН ,амнестијата за терористи ,територијална поделба и Игор Спасов.Истите тие кои режираа војна во 2001-ва ,наместија да гинат луѓе од две страни само за лични интереси.
Не е добро да мислиш дека сам не можиш контра ,а ако се и други контра кога - тогаш ќе ги смират.Ама сами сме си криви и сме им дозволиле.Е тие се единственото нешто шо ми сметат и целата слика за Македонија поради нив е искривена.Желба ми е да ги казниме со бојкот на следните избори.

Кои се чувствата што ги имате кон ова парче земја?

Тешко за објаснување во кратки црти.Понекогаш ми е упм од се овде поради работите набројани во првиот одговор ,ама многу поретко од мислите дека сум среќен шо сум роден тука и живеам баш во тој град и таа татковина,без разлика на сите малери шо не пратат виши сили од надвор,а особено од внатре.
Среќен сум дека уште немам бугарски пасош ,наспроти можностите за работа во некоја вукојебина на запад.Среќен сум дека 20 години успешно им одиме контра на некои сили на кои сме им трн во око отсекогаш.Си мислам најверојатно ова парче земја е нешто посебно вредно чим толку не 'сакале' сите комшии.Па ако е вредно дај да го чуваме!

Кажете збор - два за Македонија!

Една ,единствена и посебна!

Напишети ги вашите емоции кон татковината, оставете некоја убава мисла за кревање на националното чувство.

...Дожд и блато е патот на мојот народ
чекорам по тој друм како да е рајот
за век во крајот каде што се родив
пијам од крвави води жедта е преголем мотив
Ова е мало место ,ова е мое место
ова е срце на Балканот ,само наше гнездо
еј,мојот дом не е исток ни запад
каде и да бидам сите патишта ме водат назад...