Сосема различен, малиот јас би се разочарал..
Каде ми заминаа сништата да напишам книга ? Да бидам одличен ученик ? Да не пушам,пијам,се дрогирам..
Она мирно детенце кое не се замараше за никој друг освен за себе самиот. Оној кој немаше ни грам на љубомора во своето срце. Она добро детенце на кое јаизиците му беа опсесија. Каде сум ? Љубовта кон клубот каде ми е ? Спортот ? Не сакав, а бев сакан..
Не ме болеше кога грбот беше свртен, не ме интересираше ништо освен самиот себе. Си го возев мојот филм, никогаш не подпаѓав под туѓо влијание, секогаш скромен. Детето што му беше срам да ги облече новите патики, зошто сите ќе му посакуваа со среќа да ги носи. Кога знаев за вредностите на животот, кога јас ги бирав моите другари и бирав правилно. Кога немаше ништо од корист, кога бев безгрижен.. Кога бев мирен на час, кога ми беа доволни и 20 денари за на школо. Ми фали концентрацијата и интелигенцијата што ја имав. Ми фали она кога ќе ветев нешто и ќе го исполнев, бев дете од збор. Но ме уништи околината и луѓето околу мене.