At the outbreak of war the Royal Australian Navy consisted of the battlecruiser HMAS Australia, the light cruisers Sydney, Melbourne and Brisbane(under construction), the destroyers Parramatta, Yarra and Warrego, and the submarines AE1 and AE2.
Аустралија бил боен крсташ, капитален брод кој имал 20-тина илјади тони и топови од 305мм, тие биле варијанта на боен брод со нешто послаб оклоп, исто тешко вооружување но поголема брзина, затоа го наведов само него како значаен брод, овие другите се многу помали, 3 до 5.000 тони сосема друга категорија.
Разурнувачите биле потрошен материјал повеќе во тоа време, бротчиња од 800-1000 тони со 2-3 топа 76-120мм и две три торпедни цевки.
Цела приказна започнува од 1906 кога во вооружување на британската флота влегол Дреднот, првиот боен брод од новиот вид кој ги истиснал дотогашните бојни бродови од употреба. Имал унифицирано главно вооружување (10 топа од 305мм), драматично поголеми димензии од дотогашните, поголем брзина и радиус на дејство, оклопот бил сличен но подобро распореден, водонепропусни прегради и прегради за блокирање на оган, парните турбини ги замениле парните машини со тројна експанзија на пареата и со тоа бил направен голем чекор напред. Германија наредната година почнала да гради 4 такви нови брода со по 12 топа од 280мм, Британија пак започнала три бојни крсташи, најбрзи капиталци во тоа време во светот со 26 јазли и 8 топа од 305мм и трката продолжила се таму до 1916.
Според називот на првиот брод - понатаму сите капиталци од тој вид се нарекуваат дредноти а бродовите кои се градени пред нив се нарекуваат предредноти, за да се направи разлика.
Од тој момент па до 1941 бојните бродови и крсташи се кичмата на флотите и основен фактор на поморската моќ. Кулминацијата била појавата на мамутските но бескрајно јалови јапонски бродови од класата Јамато со 75.000 тони и 9 топа од 460мм и американските нешто помали но затоа многу подобро конципирани Ајова со 9 топа од 406мм кои подоцна биле значително модернизирани, дури стрелале и во војната против Ирак во 1991.
После 1941 тоа место го презема носачот на авиони и го праќа бојниот брод во док за сечење на старо железо.
Последни дредноти биле советски некои од почеток на 50-ти кога на Сталин не можеле да му објаснат или не се осмелувале дека такви анахрони чудовишта ќе бидат само магнет за бомби и торпеда и нема да преживеат многу по морињата но тој бил упорен и започнале да градат 3 огромни бродови кои после неговата смрт, за време на Хрушчов, тивко биле сторнирани и пратени за сечење за рециклажа
