Во врска со љубовта: Сакам да ти кажам дека...

  • Креатор на темата Креатор на темата Crazy in Love
  • Време на започнување Време на започнување
I wished you the best of
All this world could give
And I told you when you left me
There's nothing to forgive
But I always thought you'd come back, tell me
All you found was heartbreak and misery
It's hard for me to say,
I'm jealous of the way
You're happy without me
 
Последното збогум...
нема враќање од патот по кој тргна сега...
Честитки... бидете среќни !
Фала ти за убавото време, за преубавите спомени, за се...
Иако чувствувам како нешто се крши во левава страна од градниов кош, сакам да си среќен, најсреќен !
А јас, да можев сега би излегла од оваа кожа...
988747_1724105457873343_4344619106688226295_n.jpg
 
Во моментов драга Т. чинам да те слушнам да дишеш може да ме смири... Верувај ми, мислам дека веќе полудевам...
 
Заборави... како да не постоело.

Каде си тргнал толку касно?
- бегам друже!
Гледам!!! А од што бегаш поточно?
- од себе друже, од себе бегам.
Со 160 на саат?
- што да и правам, толку оди!
Затемнати стакла, прекорачена брзина... не смееш да возиш после 11, појас не носиш... што да ти правам човеку? луд си? ќе убиеш некого... ќе се убиеш себе си!
- удри бе брат, удри најдобро што знаеш...
И каде вака? Зошто брзаш?
- бегам од неа... таа избега пред година дена, јас вечерва.

да го чуваш некого како леб насушен... да му кажуваш колку е убав иако не сака да се погледне во огледало, да го воспеваш кога сите го критикуваат...
ја сакав, немој да ти падне на памет да ме прашуваш зошто... никогаш нема да знам што е точниот одговор на тоа, едноставно ја сакав, таква, несовршена, никаква! моја!
и беше.
беше како ниедна друга... и на крај замина.
нати слепец очи е премалку, повели срце, душа, чебови искинати, патики што сами идеа под твоите прозори и до порти те испраќаа во мугри (есенски, на сред зима, во пролет и при летна спарнина), еден куп напишани страници, милион бакнежи, прегратки, сите убави зборови на овој свет и по некое парче од и онака испарталеното срце, сè што имав.

да ја носиш по болници, буквално секој месец - барем по еднаш... да ја спремиш за операција, да ја накрениш после тоа, да ја вработиш, да ја насмееш, да ја прошеташ, да кршиш глава за таа да има, а ти не (никогаш не ти било битно колку си имал за себе)... да замижиш пред цел свет само за да е твоја, да си нејзин. да те гледа како очите, да ја чуваш како срна и да ја убијат на крај.

да ја убијат љубовта, среќата, детето во тебе, детето во неа... сè.
и сега како да и кажам дека никогаш повеќе нема назад?
после долго време...

далеку е ноќва таа пријателе мој, далеку сум и јас, срцево одамна престана да ја бара... но понекогаш, ете вака, бега од неа. бега од себе.
ако ја сретнеш бегај и ти, не си играј со судбината
од тој вртолом тешко се излегува
и ако ја сретнеш... кажи и брате, нека заборави, како да не постоело.


а сега удри, казнувај...



18.06.2016, пред полноќ
 
Работи што сакам да ти ги кажам, а кои никогаш нема.

Ти беше опивањето на годинава. Ако не и на 20ката. Целосно и тукуречиси во секоја клетка навлезе. И сексот немаше никаква врска со тоа. Which is a first for me.

Ти беше мамурлакот на годината. Главата не ја осеќав на рамењата, ми лебдеше у некој универзум во кој постоеше ние, а белите дробови свиреа у ритам на кутија цигари испушена и твојто име. Тоа ние не беше јас и ти како едно, некој налик на пар или некоја плитка љубов како овие денешните. Не. Тоа ние беше кликот помеѓу мене и тебе. Тоа ние беше препознавањето на едниот во другиот. Тоа ние беше одразот на едниот во другиот. Тоа ние беше спојувањето на две души кои се разделиле пред 25 години и сега одново се среќаваат.

Ти беше отрезнувањето на годината. Ако не и на 20ката. Помести критериуми, помести верувања, помести планини од неверувањето во концептот на сродни души. Помести инвентарот во моето срце и ништо повеќе нема да е исто. А црнки од очите ти немам видено.

I don`t believe I`ve ever been hit this hard.

Драгo коњаче.

Дури и таа комуникација е се што ќе добијам од тебе во овој живот, ми е доволно. Сосема доволно да ти кажам фала за цел живот.

Можеби никогаш нема да знаеш од што си ме спасил тогаш. Од какви канџи на минатото си ме спасил. Од која верзија на себеси си ме спасил. Од враќањето на една јас која никогаш не ја препознав. Нема доволно денови кога ќе е доволно моето фала за тоа. Твоите зборови, макар и премногу слаткоречиви, дури и по цена да ништо не беше вистина, беа спасот.

Но најмногу ти благодарам за себеси. Дури и ако ти не си тој човек, направи јас да сфатам и да си признаам на себеси каков човек сакам покрај себе. Да не се обидувам да се вклопам во коцка кога сум круг. Да не се обидувам да се вклопам воопшто во коцка. Да не се смирам за ништо помалку од тоа што ќе буди 110% од мене. Да не се смирам за ништо помалку од “ненаситни засекогаш”.

Да знам точно кои видици ги сакам кај човекот покрај мене.

А можеби и душата би ми била ливада ако тој човек си ти, но ако животов не реши така и уште повеќе, ти ако не решиш така, тоа би било права штета, но не и катастрофа. Јас сум Јапонија после цунамито, ќе станам нова за брзо време, но твоите зборови секогаш ќе ми одѕвонуваат таму во позадина.

И секогаш ќе си единото нешто во мојот живот кое не сакам да фати прашина.
 
Некој кукле, ќе ти го накити вратот, рацете, прстите со злато. Ќе ти го наполни џепчето, гардероберот, масичата за шминки... ама душичето празно ќе ти го остави кукле. А ти ќе мораш да се смешкаш и да изгледаш среќна во неговото БМВ додека шишките ти ги дува ветерот... и ќе ги гледаш будалетинките од маало како се држат за раце и среќата им извира од секоја пора. Немаат многу кукле, немаат многу. Ама тоа малкуто што го имаат ги прави најсреќни на свет. И ќе си ја видиш старата љубов од маало како носи бушаво синче на кркуш а женичката трчка покрај него, ги гледа со исполнета душа своите две причини за постоење. Ги гледа со еден посебен поглед кукле. Од оние погледите шо после пишуваат романи. А ти ќе ги ставиш цвикерите Луи Витон од петсто евра да не ти ги видат солзите. Дека од празна душа кукле, најтешките солзи извираат. Dragan Tanevski
 
па и не знам баш што да ти кажам, едино дека некад преќутувам некои работи за кои ми е криво после што не сум ти ги кажал, можеби е и боље вака tho.
only time will tell...
 
https://www.youtube.com/watch?v=WDAd0S92Uko
Stone cold
You're dancing with her
While I'm staring at my phone
Stone cold
Stone cold
I was your amber, but now
She's your shade of gold

Stone cold
Baby
God knows I try to feel
Happy for you
Know that I am
Even if I can't understand
I'll take the pain
Give me the truth
Me and my heart
We'll make it through
If happy is her
I'm happy for you
 
нека те чува некој моја бу, пошто нема да можам јас. вредна си за тоа. баш!!!
чуден е животот нели... кога ти си на север, а јас морам на југ... но знај, убава си... убава.
од внатре, од надвор. ти, убава.

п.с. не мора никој да знае за „нас“, бидејќи и онака не им е гајле.

чувај се убавино!

п.п.с.
ти благодарам што ми ја врати надежта во луѓето.

https://www.youtube.com/watch?v=iAqFrKcLDoc
 
Сеуште имаш жар во очите како порано.
Знам дека сум стока и што немаш доверба во мене, ќе те освојам повторно ти ветувам најубава моја.

П.С. И во кежуал варијанта блескаш.

Б.
 


I sklapam oci, jasno vidim kao da si tu
tudjim imenom me zoves, pruzas ruku
i polako dan se dani, jutro sprema
tudjim imenom me zoves, mene nema :pivo2:


Со среќа во заедничкиот живот срцка . Тоа е, јебига, остануваме само пријатели на Фејсбук.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom