Се спријателивме за да ти помогнам.За да разменуваме мислења од разни теми.И?На крајот јас се заљубив во тебе без да си признаам.А сите околу мене веке забележија како јас се однесувам.
Знам дека ке успееме,знам дека ке бидеме срекни заедно...но гордоста не ни дозволува да си признаеме што чувствуваме еден кон друг.Твојата заинтересираност во последен период започна да ми влева надеж дека еден ден ке се наогам во твојата прегратка насмеана.И вака сум насмеана кога водиме разговор,кога се глупираме,кога ја планираме "нашата иднина."
Се почесто го употребуваш зборот "ние".А јас скокам од срека бидејки чувствувам дека и ти сакаш да бидеш дел од мојата иднина.
Знаеш што ми се допага кај тебе?
Начинот на кој знаеш да ме насмееш,па макар била глупава шегата.Сепак се трудиш.
Ми се допага и твојата љубомора,тоа ми дава до знаење дека сепак не ти е сеедно.
Начинот на кој ме смируваш и се обидуваш да ме задржиш покрај себе после сите твои испади.
Знаеш,тој ден кога ти бев лута,ти ме бараше насекаде,свесен дека направи грешка and guess what?Успеа да ми го смениш тажниот лик.Мислев дека ти беше здосадено од мене,но после разговорот знаев дека после тоа нашиот однос ке биде зацврстен...подобар од кога и да било.
Нека остане вака.
Уште малку и...5 месеци љубов кон тебе,твојата спонтаност,и оригиналност.
I love you,now and forever
Цела апсурдна ситуација ме понесе во едни лесни времиња. Сега се осеќам како набљудуван. Скршен, ресетиран и набљудуван. Од имагинарни чичковци во бело кои го репрезентираат нормалното. И пак Хјустон со проблеми. In the department of redundancy department.
