Vartolu
The Infamous Mobb
Ако немаше денеска Македонија немаше да ја има оваа позиција..Ама јаки сме ние, се издржваме
Вмро го осуди поставувањето на бистата
- Креатор на темата Македонцки
- Време на започнување
Ако немаше денеска Македонија немаше да ја има оваа позиција..Ама јаки сме ние, се издржваме
- Член од
- 29 јули 2005
- Мислења
- 2.973
- Поени од реакции
- 178
- Возраст
- 34
- Локација
- Riga
- Веб-сајт
- kajgana.com
ТМРО: Бугарскиот народ и држава се вештачки
ТМРО против провокациите во Велес со поставувањето на бистата на Тодор Александров.
“За ТМРО Тодор Александров е Македонец роден во штипско Ново село, борец за независна Македонија. Тодор Александров е македонска легенда која заслужува свое место во македонската историја и тој не може да биде ништо друго освен македонски деец. Бугарски херој никогаш не може да биде затоа што Бугарија и Бугарскиот народ се вештачки народ и држава со историја од 12 века. Територијата на денешна Бугарија е Тракија, а старите Тракијци се Македонско племе, затоа и генот на 90% од денешното население во Бугарија е Античко-македонски“, велат од ТМРО.
www.netpress.com.mk
Браво ТМРО вака треба!!!
ТМРО против провокациите во Велес со поставувањето на бистата на Тодор Александров.
“За ТМРО Тодор Александров е Македонец роден во штипско Ново село, борец за независна Македонија. Тодор Александров е македонска легенда која заслужува свое место во македонската историја и тој не може да биде ништо друго освен македонски деец. Бугарски херој никогаш не може да биде затоа што Бугарија и Бугарскиот народ се вештачки народ и држава со историја од 12 века. Територијата на денешна Бугарија е Тракија, а старите Тракијци се Македонско племе, затоа и генот на 90% од денешното население во Бугарија е Античко-македонски“, велат од ТМРО.
www.netpress.com.mk
Браво ТМРО вака треба!!!
Vartolu
The Infamous Mobb
Браво..Болдираното е супер..Ама не сум сигурен дали имаат право и за Тодор Александров..ТА ја признавал Македонија ама како бугарска, негирајќи ја македонската нација, култура..Тој потоа му се разбудиле македонските чувства, но оди во затвор поради предавство на татарската кауза, и излегување и е убиен!
Г
Гоццццце
Гостин
Yep.
asterix_m
Регулатор
- Член од
- 19 април 2006
- Мислења
- 2.765
- Поени од реакции
- 33
Се' или ништо - за Македонија!
Самите сме најмногу одговорни дали ќе трошиме време и енергија на ликот и (не)делата на „особа А“ или како побрзо да издејствуваме преговори со ЕУ и укинување на визите - главниот мотив што го поттикнува процесот на „бугаризација“
За почеток, да си поиграме малку „детекција“. Која историска личност одговара на описов: Бил доживотен верник во кредото „Македонија на Македонците“ (не е Вилијам Гледстон). Бил посветен на една идеја: „прогласување автономна Македонија со главен град Солун“ (не е Гоце Делчев). Во случај на неуспех на идејата за автономија, го поздравувал ставањето на Македонија под заштита на големите сили, претпочитајќи ја Англија (не е Ченто). Изјавил дека „населението нема да толерира да биде под власт на Србите, Грците или на Бугарите...“ (не е Ѓорче Петров). Потенцирал дека македонското движење не е на никаков начин диригирано од Софија (не е Јане Сандански). Нагалено го викале „Стари“ (не е Тито, иако го сметале за „роден борец и командант“). Џабе се мачите да погодувате. Точниот одговор е - „особа А“. Горните описи на оваа историска личност се преземени од лондонскиот The Times кој на 4 јануари 1924 година му посветил на популарниот Македонец опширен напис со главен наслов - „Револуционерен водач“, и поднаслов - „Кодексот на еден одметник“. Верувале или не, но помеѓу насловот и поднасловот на текстот стои името на „особата А“ - Alexandroff of Macedonia!!! Да, станува збор за истиот Тодор Александров, чија биста беше на диво поставена во еден велешки двор, и која предизвика бурни реакции во нашата јавност. Станува збор за истиот Александров кој во МИ-АН-овата енциклопедија е претставен како „револуционерен деец со јасно декларирана пробугарска ориентација“ и како „најпрефинетиот садист“ кој „со своите приврзаници испотепа повеќе луѓе отколку што Организацијата даде вкупно жртви од Илинденското востание до балканските војни!“ (според сеќавањата на Атанас Лозанчев). Истиот Александров е опишан во Encyclopedia Britanicca (1961) како „македонски водач“ на „бугарските банди во Македонија“, кој со години бил „некрунисаниот и апсолутен крал на Бугарските Македонци, кои речиси го обожавале“. И сега - кому да веруваме? Дали на „специјалниот дописник“ на The Times кој го претставува Александров како македонски револуционер кој не е диригиран од Софија? Дали на нашата единствена енциклопедија што го претставува како пробугарски ориентиран садист и сатрап? Или, пак, на Encyclopedia Britanicca која го претставила како некрунисан крал на „бугарските Македонци“?
Не случајно воскреснувањето на контроверзниот Александров по повод годишнината од неговото раѓање предизвика толку бурни реакции. Главните опозиционери го протолкуваа поставувањето на споменикот како чин на „сквернавење на македонската историја“ и како „сериозен напад на македонскиот културен идентитет“. Беше принудена да се огласи и владејачката партија која изјави дека „со поставувањето споменик на Тодор Александров во Велес надвор од сите постојни законски норми, ВМРО-ДПМНЕ не може да се согласи“. Но, по оваа двосмислена изјава остана недоразјаснето со што „не може да се согласи“ владејачката партија: дали со поставувањето споменик „надвор од сите постојни норми“ или, пак, „со поставувањето споменик на Тодор Александров во Велес“? Колку за потсетување, составен дел на програмата со која ВМРО-ДПМНЕ ја одбележа 15-годишнината од формирањето беше и промоцијата на книгата „Тодор Александров - се' за Македонија“, слоган кој се најде и на контроверзниот споменик, врежан на бугарски јазик.
Бездруго, непријатни мигови за владејачката партија која напати премногу се опседнува со минатото. Практично, по „санстефанската“ провокација во Велес, таа се најде во небрано: дали со „нечистата вода“ (бугарските провокации) да го отфрли и „детето“ - десничарскиот водач на ВМРО на „револуционерната држава во држава“ на кој му се припишува и заканувачкиот слоган „Долга е раката на ВМРО“. Симптоматично, но владејачката партија се одлучи да не го минимизира инцидентот. Таа не го игнорираше како уште една „приватна журка“, туку го протолкува како „смислено сценарио за дискредитација на Република Македонија во овие клучни моменти од нејзиниот развој“. Е, сега, вистинско прашање е дали во овие клучни моменти македонската јавност треба да биде опседната со меѓупартиски пресметки, со конспирации и прашања од историското минато или, пак, треба да се посвети на отклонување на реалните пречки за евроатлантските интеграции.
Несомнено, ваквите инциденти предупредуваат дека македонската јавност мора да изгради поефикасни одбранбени механизми не само против големобугарските и големоалбанските провокации туку и против обидите за одвлекување на вниманието од пресудните прашања за сегашноста и иднината, кон ирелевантните прашања за далечното историско минато. Не само за да се превенираат испровоцирани колективни пројави на „големо-македонизам“, кои најмалку ни одат во прилог во овие историски околности. Впрочем, самите сме најмногу одговорни за тоа дали ќе трошиме време и енергија на ликот и (не)делата на „особа А“ од пред 9 децении или, пак, на тоа како побрзо да издејствуваме преговори со ЕУ и укинување на визите - главниот мотив што го поттикнува процесот на „бугаризација“. Да не бидам сфатен погрешно - не мислам дека се погрешни прашањата: „Дали треба да го славиме Александров наместо Тито?“, „Дали ако Каракачанов постави споменик од Гоце Делчев и тој ќе му го урнеме?“, „Зошто Лазо (кој ја гледал Македонија само во Југославија) е херој, а Александров е предавник?“, „Дали и Љубчо Георгиевски ќе падне во историски заборав како и Александров?“... Сакам само да укажам дека станува збор за политички несуштествени прашања поставени во погрешно време и на погрешно место, прашања за кои не би требало да има место на собраниските и партиските агенди. Згора на тоа, одговорите на овие прашања не треба да ги бараме ниту на насловните страници, ниту во партиските соопштенија, најмалку на собраниските седници. Најпосле, зошто постојат историчарите ако не за да го симнат бремето на минатото од нашите плеќи?
Самите сме најмногу одговорни дали ќе трошиме време и енергија на ликот и (не)делата на „особа А“ или како побрзо да издејствуваме преговори со ЕУ и укинување на визите - главниот мотив што го поттикнува процесот на „бугаризација“
За почеток, да си поиграме малку „детекција“. Која историска личност одговара на описов: Бил доживотен верник во кредото „Македонија на Македонците“ (не е Вилијам Гледстон). Бил посветен на една идеја: „прогласување автономна Македонија со главен град Солун“ (не е Гоце Делчев). Во случај на неуспех на идејата за автономија, го поздравувал ставањето на Македонија под заштита на големите сили, претпочитајќи ја Англија (не е Ченто). Изјавил дека „населението нема да толерира да биде под власт на Србите, Грците или на Бугарите...“ (не е Ѓорче Петров). Потенцирал дека македонското движење не е на никаков начин диригирано од Софија (не е Јане Сандански). Нагалено го викале „Стари“ (не е Тито, иако го сметале за „роден борец и командант“). Џабе се мачите да погодувате. Точниот одговор е - „особа А“. Горните описи на оваа историска личност се преземени од лондонскиот The Times кој на 4 јануари 1924 година му посветил на популарниот Македонец опширен напис со главен наслов - „Револуционерен водач“, и поднаслов - „Кодексот на еден одметник“. Верувале или не, но помеѓу насловот и поднасловот на текстот стои името на „особата А“ - Alexandroff of Macedonia!!! Да, станува збор за истиот Тодор Александров, чија биста беше на диво поставена во еден велешки двор, и која предизвика бурни реакции во нашата јавност. Станува збор за истиот Александров кој во МИ-АН-овата енциклопедија е претставен како „револуционерен деец со јасно декларирана пробугарска ориентација“ и како „најпрефинетиот садист“ кој „со своите приврзаници испотепа повеќе луѓе отколку што Организацијата даде вкупно жртви од Илинденското востание до балканските војни!“ (според сеќавањата на Атанас Лозанчев). Истиот Александров е опишан во Encyclopedia Britanicca (1961) како „македонски водач“ на „бугарските банди во Македонија“, кој со години бил „некрунисаниот и апсолутен крал на Бугарските Македонци, кои речиси го обожавале“. И сега - кому да веруваме? Дали на „специјалниот дописник“ на The Times кој го претставува Александров како македонски револуционер кој не е диригиран од Софија? Дали на нашата единствена енциклопедија што го претставува како пробугарски ориентиран садист и сатрап? Или, пак, на Encyclopedia Britanicca која го претставила како некрунисан крал на „бугарските Македонци“?
Не случајно воскреснувањето на контроверзниот Александров по повод годишнината од неговото раѓање предизвика толку бурни реакции. Главните опозиционери го протолкуваа поставувањето на споменикот како чин на „сквернавење на македонската историја“ и како „сериозен напад на македонскиот културен идентитет“. Беше принудена да се огласи и владејачката партија која изјави дека „со поставувањето споменик на Тодор Александров во Велес надвор од сите постојни законски норми, ВМРО-ДПМНЕ не може да се согласи“. Но, по оваа двосмислена изјава остана недоразјаснето со што „не може да се согласи“ владејачката партија: дали со поставувањето споменик „надвор од сите постојни норми“ или, пак, „со поставувањето споменик на Тодор Александров во Велес“? Колку за потсетување, составен дел на програмата со која ВМРО-ДПМНЕ ја одбележа 15-годишнината од формирањето беше и промоцијата на книгата „Тодор Александров - се' за Македонија“, слоган кој се најде и на контроверзниот споменик, врежан на бугарски јазик.
Бездруго, непријатни мигови за владејачката партија која напати премногу се опседнува со минатото. Практично, по „санстефанската“ провокација во Велес, таа се најде во небрано: дали со „нечистата вода“ (бугарските провокации) да го отфрли и „детето“ - десничарскиот водач на ВМРО на „револуционерната држава во држава“ на кој му се припишува и заканувачкиот слоган „Долга е раката на ВМРО“. Симптоматично, но владејачката партија се одлучи да не го минимизира инцидентот. Таа не го игнорираше како уште една „приватна журка“, туку го протолкува како „смислено сценарио за дискредитација на Република Македонија во овие клучни моменти од нејзиниот развој“. Е, сега, вистинско прашање е дали во овие клучни моменти македонската јавност треба да биде опседната со меѓупартиски пресметки, со конспирации и прашања од историското минато или, пак, треба да се посвети на отклонување на реалните пречки за евроатлантските интеграции.
Несомнено, ваквите инциденти предупредуваат дека македонската јавност мора да изгради поефикасни одбранбени механизми не само против големобугарските и големоалбанските провокации туку и против обидите за одвлекување на вниманието од пресудните прашања за сегашноста и иднината, кон ирелевантните прашања за далечното историско минато. Не само за да се превенираат испровоцирани колективни пројави на „големо-македонизам“, кои најмалку ни одат во прилог во овие историски околности. Впрочем, самите сме најмногу одговорни за тоа дали ќе трошиме време и енергија на ликот и (не)делата на „особа А“ од пред 9 децении или, пак, на тоа како побрзо да издејствуваме преговори со ЕУ и укинување на визите - главниот мотив што го поттикнува процесот на „бугаризација“. Да не бидам сфатен погрешно - не мислам дека се погрешни прашањата: „Дали треба да го славиме Александров наместо Тито?“, „Дали ако Каракачанов постави споменик од Гоце Делчев и тој ќе му го урнеме?“, „Зошто Лазо (кој ја гледал Македонија само во Југославија) е херој, а Александров е предавник?“, „Дали и Љубчо Георгиевски ќе падне во историски заборав како и Александров?“... Сакам само да укажам дека станува збор за политички несуштествени прашања поставени во погрешно време и на погрешно место, прашања за кои не би требало да има место на собраниските и партиските агенди. Згора на тоа, одговорите на овие прашања не треба да ги бараме ниту на насловните страници, ниту во партиските соопштенија, најмалку на собраниските седници. Најпосле, зошто постојат историчарите ако не за да го симнат бремето на минатото од нашите плеќи?
Vartolu
The Infamous Mobb
Народ без минато, не можи во никој случај да размислува за својата иднина..Не знам зошто толку се јачате на таа Европа?Па, и да влеземе таму ќе бидеме маргинализирани, односно ќе бидиме она што е денес Татарстан и Романија..А дали цената на губењето на идентитет, на попуштање пред се поинтензивниот татарско-хеленски експанзитет(и економски и културен во Македонија) вреди за една Европа?Дали вреди во Европа да влеземе како народ со 18годишна историја, или да влеземе со историја од памтивек, со која не можат да се пофалат ниту Франција,ниту никој од европските членки, т.е. ретки се такви народи како македонскиот народ!И дали сакате поради Европа да си ги продадеме газовите на сите?Споменикот не требаше ни да се остави да се гради од страна на татарите(па ако сака и на Александар Македонски да му правеа), а не вака го напраја па го турнаа..Не требаше да се дозволи да се изгради..Ама нејсе...Нашиве политичари а голем дел од форумџиите тоа го сваќаат како провокација од татарската страна, што е точно..Ама сепак не требаше да се дозволат онакви фешти за каракачанов со своите приврзаници...Премногу се замараме со минатото?Епа се занимаваме, зошто не ни го признаваат нашето свето минато, а преку нас се инаат опулено очите..Уште еднаш ќе напоменам..Народ без минато, не можи да мисли за иднина..
Bratot
Стоик и Машкртник!
Хехе па тоа ти е исто како пола СДСМ т.е. НСДСМ се прелеа во ВМРО ДМПНЕ
Треба да се разбере дека нашите политичари не се водат според нивните убедувања односно идеали, нема врска тоа веќе, ги газат основните принципи на политичко убедување.
На кого ќе му веруваш доколку си се префрлаат од еден табор во друг?
Се е во личните интереси.
Меѓутоа не би се сложил дека ни во ВМРО ДПМНЕ ни во СДСМ нема добри честити политичари кои си ја сакаат вистинки земјата и сакаат таа да успее.
Проблемот е во заднината, кој ги контролира тие партии, кој ги користи за прикривање на своите бизнис интереси и своите криминални дејности.
Не се ни Рада ни Грујо виновни за срањата на нивните претходници, едноставно наследиле говна партии и мора да се справат со тоа, колку се способни тоа е друга страна на муабетот.
И не е во ред да се поврзува ВМРО-НП на Љубчо со владејачката ВМРО, пред се треба да се спознае вистинската намера зашто била формирана ВМРО-НП, првенствено да и наштети на ДПМНЕ и да постојат вакви директни споредби, истото што го прават Бугариве со нашите револуционери, им лепат бугарски карактер за да ние се одрекуваме од нив, туку така ги присвојуваат за свои нели, само поради одбивноста која ја чувствуваме кон бугарите да се откажеме од целата историја не бива.
- Член од
- 13 мај 2006
- Мислења
- 78
- Поени од реакции
- 1
[FONT="]Во 1919 година, во Бугарија (Пиринска Македонија), Тодор Александров ја обнови организацијата, но со нешто изменето име - ВМРО (Внатрешна македонска револуционерна организација), овојпат без да се однесува и на "Бугарите" во Одринско (Тракија). Значи, не беше случајно што организацијата претходно ја покриваше не само Македонија, туку и Одринско (Тракија) - територија што се протега од југоисточната граница на географска Македонија се до Мраморно Море. И тогаш, како и денес, во бугарска политика и наука се живееше со тезата дека Тракија и Македонија се "бугарски земји". Меѓутоа, по Првата светска војна, кога Тракија им припадна на Грција и на Турција, Бугарија практично се откажа од оваа територија бидејќи бугарското население во Тракија во меѓувреме беше сведено на многу мал број луѓе. Од тој момент, бугарскиот територијален интерес се концентрира само на "Бугарите" во Македонија. Се разбира, постојат и многу други јасни показатели за бугарскиот признак на организацијата. Да споменеме само два: јазикот и црквата, клучни за посебноста на националниот идентитет на македонскиот народ. Јазикот на ВМРО (во документите, весниците и сл.) секогаш беше бугарскиот. Во организацијата никогаш не се ни помислуваше за признавање и воведување на македонскиот јазик, без оглед на фактот што уште од средината на деветнаесеттиот век во македонските средини, како во земјата, така и во странство, разни поединци, друштва, клубови и други организации се залагаа за негова употреба, пред се во училиштата, учебниците и печатот. За ВМРО македонскиот јазик не постоеше, а многу негови документи говореа само за "бугарска борба". Слично беше и со македонската црква, за чие основање имаше многубројни барања и активности. Но, сите тие барања и активности беа поставувани и водени надвор од ВМРО. Една од главните задачи на ВМРО беше во Македонија да се заштитат бугарската Егзархија и нејзините училишта.
Значи, повеќе од очигледно е дека денешна Македонија, втемелена врз АСНОМ, нема апсолутно никаква врска со замислената Македонија на историската ВМРО. Напротив, станува збор за две крајно спротивставени национални идеологии.[/FONT]
- Член од
- 14 јули 2005
- Мислења
- 1.428
- Поени од реакции
- 43
Немој да си одиш сам против себе, брат. Бугарското плачење над сопствената судбина сакаме да го слушаме исто колку и српското плачење.
Vartolu
The Infamous Mobb
ДЕЛЕТЕД!
Ех мило татарче..:Калимеро: Стварно нема правда..Марш и ти и твојата татарска пропаганда смрдена!
Vartolu
The Infamous Mobb
Vartolu
The Infamous Mobb
Бистата ви е во канта...Ете ти по темата...Што да ти кажам....
Vartolu
The Infamous Mobb
Ќе дојде време и таму ќе ја урнеме не се секирај..
Vartolu
The Infamous Mobb
Не се грижи..Ние сме мажи за разлика од вас татарчињата продадени!Пиринска Македонија кога тогаш пак ќе биде наша!Нема татарска чизма да ја гази повеќе..
Vartolu
The Infamous Mobb
Шизофреник..Кај виде сега сала?или многу си духовит?Или се замислуваш дека на Татар Фест пееш?Или на пајнери и фен тиви со Азис?