Вечерва овде, без тебе...

  • Креатор на темата Креатор на темата Сатори
  • Време на започнување Време на започнување
Вчера пребарувам некои информации на кајгана и налетав на оваа тема. Ме погоди во срце. Вечерва овде без тебе.Ми беше тешко, повторно без него.Ми фали.Секој момент го отворам телефонот,нема ниту порака ниту пропуштен повик.Ми фали.Мисли ли на мене, каде е, спие ли,ако спие ме сонува ли?! Го сакам, ми треба. Нема ништо поубаво од ноќите поминати заедно. Ќе се свртев на едната страна а тој од позади ќе ме гушнеше толку силно, низ телото ми лазеа морници, се чувствував толку мирно,сигурно. Можам спокојно да заспијам. Секој пат се будев, и го гледав како мирно спие, и се вилев...Го сакам, ме сака..Посакувам целиот живот да се будам покрај него. Гледав во саатот, уште колку можам да уживам. Утрото не враќаше во нашите животи каде што не можеме да бидеме заедно. Нема ништо поубаво од тоа да се разбудиш покрај оној кој го сакаш. Нема ништо поубаво да те разбуди со бакнеж, со милување.Аххх како во сон.Како и да е, животот си го направи своето, обврските не растргнаа, вечерва сум повторно без тебе, ќе заспијам сама, можеби ќе се разбудам и залудно ќе те барам до мене, може ќе ти се јавам, може јас тебе ќе ти фалам.Може...Може и следното утро да го дочекаме заедно..Може...
 
Темно е вечерва, без тебе сонце мое... Те чекав да дојдеш, се надевав дека ќе те видам, тоа ми беше првата помисла кога се разбудив утрово. Се надевав, ќе ми дојдеш, ќе ми те изгушкам, ќе си помуабетиме...за нас и за се она околу нас. За сето она што не спречува да бидеме среќни...

Се надевав...повторно не си тука...вечерва овде без тебе, ми навираат солзи како и секогаш, ми недостигаш, ми требаш како воздух...Те сакам, најмила...
 
Вечерва овде, без тебе....не ја бива...Ама јеби га...
Тоа што беше, беше...Радо пак би ги оживеала тие убави мигови со тебе...Навистина ми се драги и никогаш нема да ги заборавам...а знам нема ни ти...
Но сепак, конечно тоа беа силите на природата и одлука на судбината кои не доведоа до овде, а јас не сум мокна да им се спротиставам...а и нема....затоа што им верувам....можеби сега не ja сфакам нивната логика, ама нема ни потреба...тоа се оние работи за кои едноставно не бараш објаснување, туку само ги прифакаш такви какви што се...Некогаш таа потрага по објаснувања е многу потешка и поболна...те заробува во минатото и не те остава да продолжиш да живееш понатака...А реалноста е друга...
Сега останаа само спомените...ама не се живее од спомени...А животот продолжува...Па научив да живеам без тебе...

Не дека ми беше лесно да го прифатам овој факт, туку само барав полесен излез од сево ова...Па си реков...

“Don’t be sad cause it’s over...be happy cause it happened!!!“

Тоа е мојата филозофија!:smir:
 
Веќе е утро ама нема врска нели...:)

Навикнав на тебе..ми требаше и вчера, ми требаш денес.. Сакам да си тука до мене и да се гушкаме. Срцко си ти ама забегаваш од време на време. И знаеш дека знам исто како што и јас знам дека ти знаеш...те сакам:back:
 
Here i am again, even though i thought i wont write anymore. Damn all those songs that remind me of us...Actually of what we had.
Now it's gone. Vaporized in the air. Don't know what went wrong, or if anything did go wrong. Maybe we were just younger, and grew apart by feelings. It's something i will never realize, something i will never get to understand.
Same as i will never understand why do i bother myself with something that happened ages ago, and there were many after you. I guess there is more to love than just a kiss.
As if it was yesterday the image of you on the dinner table building a puzzle image haunts me every single day of my life...poor you, i never got to tell you that i hid few pieces, thats why you couldn't manage to solve it. I had to...you were too fun to watch while trying to build it. The "puzzle puzzle" sound you made was sweeter than hearing a woman moaning..

I miss you. I always will...May angels guard your way in life. May someone else make you happy, now that i can't.
 
posakuvam da mozev sega od nekade da se stvoram vo tvojata soba i samo minuta na pragot mie potrebna za da znam so koj sakam da ziveam i ostaram.dlaaaaboko spies sega...me prasuvas sekoj den vo 14:00h koga ke se razbudam zosto ne mozam da zaspijam navecer...a jas ne znam kako da ti kazam deka se plasam da zaspiajm bez tebe...se plasam dekaema da se razdenam...nema da ima utre...pre,mnogu grizi i problemi me preoptovaruvaat za moive 19 godini i ne znam kako ne mozese do sega da svatis deka svetloto vo taa temnica si ti
deka se sto imam do ovoj moment si ti...deka vecerva koga sum 163KM DALEKU OD TEBE NE ZNAM KAKO DA GI SKLOPAM OCITE...DEKA SAKAM DA GO CUVSTVUVAS ISTOTO KAKO MENE...DEKA SAKAM DA MI POMOGNES DA STANAM POBODRA KAKO LICNOST,KAKO KERKA,KAKO SESTRA,KAKO PRIJATEL I KAKO DEVOJKA...DEKA JA SAKAM TVOJATA PERFEKCIJA...deka sakam da bidam srekna da mi pomognes da se izborasm za sebe...zosto ebago ZOSTO NE ME SAKAS???ZOSTO NE ME SAKAS KAKO JAS TEBE?vecerva,160km daleku od tebe...edinstveno sto sakam e da se razubis od mirniot son posakuvajki go mojot glas...
 
Ништо посебно... уште една ноќ без тебе... веќе и да ти кажам право навикнав... незнам само зашто не дозволуваш, зашто не се појавуваш... се прашувам што сум сторил за да не се појавиш, за да не си ја откриеш маската пред мене и да те откријам, да може после нашата самотија да замине, а да се појави она вистинското, гушките, бацувањата и милувањата... еххх... сепак тоа може и е едно од фантазиите за мене во овие периоди... дооолги периоди... ај нека е така...
Вечерва без тебе, е само уште една гадна вечер... :nesum:
 
вечерва овде без тебе....мислам на тоа што можеше да биде а јас намав храброст да ти кажам што чуствувам....жалам за неикористеното време кога ти беше до мене....а јас бев ладна иако чуствував.
Жал ми е што не се обидов(иако можеби немаше да успее меѓу нас) но барем да се обидев...ке знаев и можеби ке те заборавев.Сега е касно знам дека е касно...понекогаш мислам на тебе...несакам веќе
 
sakam samo 10 min da ti se izvinam za toa so ti go napraviv i da ti kazam deka mn te sakam....deka mn mi e grdo bez tebe..te sonuvam sekoja vecer..mislam na tebe po 24 saata iako ne go pokazuam toa....a i ke te sakam zasekogas
 
Вечерва немам желба да ти се извинувам..А не гледам ни причина..Ако некој треба да направи нешто , тоа си ти..
Можеби и јас грешам ..можеби во мене е проблемот ..ама колку-толку знам дека се трудам и давам ..можеби не се , ама голем дел од мене , за да успее..И што добивам ?..Ништо не добивам , само има надеж у мене дека е само период..Затоа што те сакам бе..Кога ќе сфатиш бе дека и јас имам чувства и дека ме боли?? ..Не ме разбираш некако , слабо многу , ама не дека не можеш , не се трудиш некако..Сам знаеш како јас реагирам кога гледам дека нешто не е во ред , можеш ти така..слично нешто ..колку да дадеш знак , нешто , за да знам дали вреди да се надевам..


Поздрав !
 
Вечерва овде без тебе...се мислам колку убаво ќе си поминеме утре, едвај чекам да те видам:couple:
 
Сонце...пак ми фалиш тука до мене. И пак неможам да заспијам без тебе. знам и да заспијам, ќе се разбудам среде ноќта сама...нема кој да ме гушка, кој да ме држи за рака.Нема кој да ме разбуди сабајле со бакнеж и да ме погали по косата.Многу ми е бедно вака сама,без тебе.
 
Не постои, особа која ми недостасува, која би ја гушнал бакнал, и сл.
* така да секоја вечер ми е исто
** до кога ..
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom