Честит Илинден Македонци каде и да сте!
Ај откако се наспавме да пишеме и еден краток извештај од наша страна.
Лозана-Вардар (31.07.2025) второ коло квалификации за конференциска лига.
По гостувањето во Сан Марионо на ред дојде и ова во Швајцарија. Да се иде или не, работен ден, далеку е вака така. Се пребројавме и се собравме едно комбе и една кола за пат од 1000км во правец и тргнавме. По пат стандард многу зафрканции и пиење. Во Лозана стигнавме околу 12часот, по кратка прошетка и по неколку пива со браќата од УГЕ се упативме до една бензинска каде што беа стопирани браќата од Скопје и од таму заедно се упативме кон стадионот.
Стадионот предобар, посебен паркинг простор за гостински навивачи кој после паркирање се затвара со огромни врати и никој нема пристап до него, со други зборови никој не може да ти ги искрши автобусите и колите. Од таму се упативме кон центарот на градот да видиме што има да понуди и дали пивото е добро.
Околу 19.00ч веќе бевме назад пред стадионот.
Зачудувачки, полиција скоро и да немаше, само редарска служба и премногу камери на сите страни.
Се сместивме во гостинскиот сектор а таму веќе имаше и некои наши иселеници кои сакаа да навиваат со нас. Но и на главната трибина имаше премногу нашинци со знамиња па веднаш ја искористивме можноста да ги поздравиме и нив со Јави се Јужна и Станете Македонци, а кога станаа личеше како пола главна трибина да е наша. Гостинската трибината исто така добра, подтрибински простор со посебни вц-ња и шанк за јадење и пиење(21€ братвурст и пиво, ауч).
Навивањето на почеток многу добро, ладен туш набрзинка за мал пад до крајот на првото полувреме, за на полувреме да ни стане јасно дека на резултатски(фудбалски) план нема таму што да бараме.
Второ полувреме навивање за секоја почит, по толкав пат, тешко спарно време и резултат таков каков што беше чиста 10ка. Само напред Вардаре ечеше цело полувреме до крајот на натпреварот. А и по завршувањето уште можеби цел саат.
Браќата од Скопје морале да тргнат неколку саати покасно, поради задолжителните паузи на шоферите па затоа нашата песна не запре и додека не си заминаа и последните домашни навивачи. Интересно да се спомне е дека освен 3ца цивилки на соседна трибина и по 2ца џандари на терен пред навивачките трибини јас други не видов и ова е можеби натпреварот со најмалку полиција на кој што сум присуствувал.
Откако се поздравивме со браќата од Скопје и Гелзенкирхен го фативме патот за назад.
Па еве после 14 часа пат, и 18 часа спиење мојот краток извештај од ова гостување.
