Јас сум јас, и на англиски, и на Македонски, и на италијански.
Во животот постојат поважни работи од тоа ,,како звучам јас,, на овој или оној јазик.
Моето искуство е такво. Ако сакам некого, и ќе го научам неговиот јазик ако треба.
Дали ние ќе се научиме да се прифаќаме онакви какви што сме, тоа повеќе би ме засекирало
На пример, дал ќе ми го бендиса ајварот.
Ајде сега не мора да се фалеме кој колку јазици знае, или говоре.... Не е темата за тава.... (Не за друго, секојпат ќе има некој човек машина шо знаа повеќе јазици, дијалекти, чуда, и ќе те напраа да се осеќаш како неспособно и мизерно првооделенче)....
Со генерални тези за дека у живото има ногу поважни нешта, отколку начино на изразувајне, е малку кусогледо и нерафинирано. Ако не можеш да се изразуваш, и не знаеш оти потсвесно проектираш поразлична слика за себе коа говореш странски јазик, стварно треба да поработеш на нештата шо ги знаеш. Еден човек со доволно самопочит, требе да знае како звуче и како се изразува на јазиците шо ги знае. Оти другио партнер може да се заљубе у проектираната личност, а не шо е суштественото у тебе у натре. И коа почнат да се разидуват потсвесните идеали, цели, идеи, суптилноста у сите твои нишки на карактеро, почнуват расправиите и кавгите. И ако партнеро проектира нешто слично, за крај има 2 егоа шо се борат за некаква правда/превласт (иако целото тава е резултат на недоразбирајне на ниво медиум за комуникација).
Да, јазик се уче, не викам не. На мене са ми правиле замерки оти мојо англиски e weird but proper. Тава е интересна теза, и може да се објасне со факто оти овај јазик е научен, а неизживеан доволно...
Хм интересно размислување, но мислам дека е неточно. Познавам луѓе во мешани бракови кои им траеле до крај на живот и поминале низ сито и решето. Од луѓето кои ги познавам има еден кој прво се ожени со Македонка па се разведе и се ожени се странкиња и рече дека странкињата му е далеку подобра од нашата. Но имаше и еден сосема спротивен пример. Не е значи се така црно бело како што мислиш има и нијанси на сиво.
Сепак дека отвори добро прашање. Каде има повеќе разводи - во мешани бракови или во бракови каде двајцата се од иста националност? Ако некој од форумџииве има искуство (свое или од познаници) или стручно познавање на темата нека сподели мислење и искуство.
Јас мислам дека националноста и јазикот немаат врска. Битно е да се разберат некако партнерите.
Не викам оти сам у право Ренди. Јас само сакам да ја покажам другата страна на медало. Ти познаваш човеци у мешани бракови, и јас познавам човеци у мешани бракови и знам каква е состојбата исто.. Може цела вечер да се цитираме со примери за успешни и неуспешни врски, и на крајо па нигде нема да стигнеме...
Јас ти говорам оти генерално, меѓусебната комуникација (говореме за озбилна врска/брак) е клучен фактор, и треба ногу напорна работа да се научат сите тенкости на јазико за комуникација (голем дел завршуват со комуникација на секој на мајчинио јазик, и партнерите наизменично ги учат и преживуват начино на размислувајне на еден со друг. Ем за да има рамноправност, ем секој партнер ја доживува сатисфакцијата дека ем си говоре на мајчинио јазик, ем партнеро комплетно може да ја долове конотацијата, вредноста на зборовите, и самото значење асоцирано на правилен начин)
А за забава, ќе споделам интересна случка.. Шеткам се со едни американци пријатели низ радовиш (беа дојделе за на брачедо свадбата... ама баш американци, не исселеници).... и се среќават некакви моми, школски на брачедо... и си говорат, јас си праам со американците маабет, и овие момите де да се запознаат со американците, и мен ме ставија како американец, а јас не ги исправих.. И си говореме, ово оно, маабети, па се почна ако сам можел на кафе да седнеме ово оно после свадбата, каков ми бил распоредо.. И на мене ми се врте филмо у главата, и на крајо и вика, фала ногу за поканата, ама на 9ти одам на пат нема да сам тука (на македонски)... и сега како јас да го разбирам однесувајнето на момата?