Messanger
Аскер
Колку и да изгледа прости и детски, прочитај можеш да ми помогнеш и те како ( се прашувам себе си што правам со ова долу, но кога нема кој друг да ми помогне...)
Не сакам да изгледам како некое залутано девојче со своите љубовни проблеми па наместо да сере по гламстик се лигави по форуми, ама веќе ми прекисна и ми се подурди се...
Во принцип мразам некој да ме надвладува ( иако хороскопот не го вели тоа) мразам кога некој со "косилка" ме демне и искушува. Како и да е советот го барам токму од вас, на Кајгана сум секој ден ги знам сеирџиите ама некогаш некој велат "кој пита не скита." Не сум интелект, ниту сум изгубен селанец кој најверојатно доаѓа од 19 век и му се допаѓа турбо фолкот ама...
Далеку е моето време да се придружам на студентските денови и да завладеам со она што најмногу го сакам - Историјата. Да не навлегуваме колку јас знам и колку ќе знам, нештото што ме натера и ги разниша моите цврсти ставови дека моето идно место е во просториите на факултетите каде се предава "ИСТОРИЈА И АРХЕОЛОГИЈА" Ама од дома многу ми вршат притисок, иако ме дели 1 година сепак ме стави во фаза да размислувам што понатаму, додека мојот татко ми виси на глава и со секој негов поглед го читам неговото мислење додека зборуваме на таа тема, ме обзема страшен гнев, а останатите се само подржувачи или навидум не заинтересирани ( по блиските род. )
Сега се наоѓам во гладијаторска борба а ќе мора да се борам сам со себа што да одлучам. Толку многу нурнав во историјата а тоа ми стана дел од животот и ми се чини дека не можам без неа.
Но пред да ги изгубам нервите и ај да речеме да ми пукне филмот, барам совет од вас...
Main part: Посветено работам , се надоградувам, учам, победувам, губам, ај да не речам страдам и живеам со поимот историја факт или дејуре како сакате е дека ги знаеме општествените прилики при нас и да бидам директен од дома толку многу се трудат да ме премислат што дури мислам веќе дека го прават за инает. Нема работа, нема шанси, нема политика, нема врски, нема што нема. Дури на прашањето "Добро ајде што сакате да учам" обично тоа е ( кревање раменици ) или што вели мајка ми "Па не знам баш, а што ќе оди Филип ( братучед ми )". Знам дека да се стане историчар било професор или што и да е и со археологија и сите дрангуџи тешко е за вработување. Уште потешко е да завршиш и учиш нешто што не го сакаш и пак не бидеш примен, "политика, среќа, промена на времиња".
Воден од сите анализирања мои е ДА останам на мојот и така добар цврст став, но не сакам тоа да ми премине во инает, па затоа барам совет, старите се поискусни ама тоа не значи дека...тоа што значи. Мојот професор по историја е млад и многу добро му оди со работата, минатата професорка беше млада нова примана и таа добро си поминува и те како е насмеана, познавам многу млади историчари кои не излезени од студентски дом ми предаваат. Не сакам да грешам таму каде што навистина не треба. Да не зборуваме за самодоверба во врска со ова речиси и не ми текнува што всушност беше тоа? ( Повеќе се чудам на другар ми кој е поголем и нема абер за факултет, добро бе што ми е мене? )
Не сакам да изгледам како некое залутано девојче со своите љубовни проблеми па наместо да сере по гламстик се лигави по форуми, ама веќе ми прекисна и ми се подурди се...
Во принцип мразам некој да ме надвладува ( иако хороскопот не го вели тоа) мразам кога некој со "косилка" ме демне и искушува. Како и да е советот го барам токму од вас, на Кајгана сум секој ден ги знам сеирџиите ама некогаш некој велат "кој пита не скита." Не сум интелект, ниту сум изгубен селанец кој најверојатно доаѓа од 19 век и му се допаѓа турбо фолкот ама...
Далеку е моето време да се придружам на студентските денови и да завладеам со она што најмногу го сакам - Историјата. Да не навлегуваме колку јас знам и колку ќе знам, нештото што ме натера и ги разниша моите цврсти ставови дека моето идно место е во просториите на факултетите каде се предава "ИСТОРИЈА И АРХЕОЛОГИЈА" Ама од дома многу ми вршат притисок, иако ме дели 1 година сепак ме стави во фаза да размислувам што понатаму, додека мојот татко ми виси на глава и со секој негов поглед го читам неговото мислење додека зборуваме на таа тема, ме обзема страшен гнев, а останатите се само подржувачи или навидум не заинтересирани ( по блиските род. )
Сега се наоѓам во гладијаторска борба а ќе мора да се борам сам со себа што да одлучам. Толку многу нурнав во историјата а тоа ми стана дел од животот и ми се чини дека не можам без неа.
Но пред да ги изгубам нервите и ај да речеме да ми пукне филмот, барам совет од вас...
Main part: Посветено работам , се надоградувам, учам, победувам, губам, ај да не речам страдам и живеам со поимот историја факт или дејуре како сакате е дека ги знаеме општествените прилики при нас и да бидам директен од дома толку многу се трудат да ме премислат што дури мислам веќе дека го прават за инает. Нема работа, нема шанси, нема политика, нема врски, нема што нема. Дури на прашањето "Добро ајде што сакате да учам" обично тоа е ( кревање раменици ) или што вели мајка ми "Па не знам баш, а што ќе оди Филип ( братучед ми )". Знам дека да се стане историчар било професор или што и да е и со археологија и сите дрангуџи тешко е за вработување. Уште потешко е да завршиш и учиш нешто што не го сакаш и пак не бидеш примен, "политика, среќа, промена на времиња".
Воден од сите анализирања мои е ДА останам на мојот и така добар цврст став, но не сакам тоа да ми премине во инает, па затоа барам совет, старите се поискусни ама тоа не значи дека...тоа што значи. Мојот професор по историја е млад и многу добро му оди со работата, минатата професорка беше млада нова примана и таа добро си поминува и те како е насмеана, познавам многу млади историчари кои не излезени од студентски дом ми предаваат. Не сакам да грешам таму каде што навистина не треба. Да не зборуваме за самодоверба во врска со ова речиси и не ми текнува што всушност беше тоа? ( Повеќе се чудам на другар ми кој е поголем и нема абер за факултет, добро бе што ми е мене? )
