Абре луѓе, ја читам темава и се чудам до каде дојдоа овие луди теории и искази, кои немаат друга примена, освен да ја замрсат и онака работата... Дебатата е на место, но да се фабрикуваат екстремни теории е бесмислено. Гледам, доста од вас ја критикуваат пан-словенската теорија од времето на социјализмот, со фразата дека „ние сме дошле од зад Карпатите“... и во право сте, една таква апсолутистичка, непоткрепена теорија мора да се критикува. Е сега, од друга страна, ние не смееме да се изгубиме во некои други, дијаметрално спротивни теории и да станеме полоши и од старите социјалистички фалсификатори...
Пред некое време читав една книга, „Никодин низ историјата“, од Глоговичанец, по потекло од село Никодин, Прилепско. При читањето, еден пасус, навидум неважен, ми го привлече вниманието. Сега не се сеќавам на точната формулација, ама се однесуваше на периодот на доселувњето на Словените. Во книгата стои дека во тој регион Словените се беа населиле околу 7 век. Самото село Никодин не било уште формирано, туку на негово место постоеле седум поголеми села со доминантно христијанско население. Кога се доселиле Словените, тие не се населиле директно во селата, туку почнале да си градат наколни живејалишта во околината на тие села. Така, почнала да се развива една хетерогена средина, во која виреат две култури; првата, претежно христијанска, со репутација на висока култура, која ги опфаќала староседелците ( за нивниот состав подоцна), и втората, претежно паганска, која ги опфаќа Словените, со статус на нижа култура. Во периодот што следи ( притоа, мораме да сфатиме дека периодот што претходи, то ест периодот на доселувањето на Словените, е подолг, и трае децении и децении, ако не и векови), овие две култури во овој регион, под закрила, де на Византија, де на некоја од склавиниите, почнуваат да се мешаат, на база на население, политика, јазик, култура...
Ова е отприлика како во книгата, во мало се објаснува тој процес на доселување на Словените и симбиозата што се случува. Оттука, оние главни предмети на раскол и жолчни расправии ( од каде потекнува јазикот, која е таа „словенска култура“, религиозното прашање...) не можат докрај никогаш да се утврдат и разрешат, освен со сериозни научни истражувања и докази, со кои ретко кој од форумов се консултира.
Натаму, збор-два и за составот на „домородното“ население во Македонија. Конкретно според книгата што ја читав, Никодин се наоѓа во еден регион каде имало отсекогаш големи раздвижувања. Тој регон бил населен со повеќе промакедонски племиња, од Пајонците, Пелагонците, и други, кои и пред Филип и пред Александар,иако не биле по род Антички Македонци, генетски (благодарејќи на повеќевековното мешање со своите јужни собраќа, силните племиња на Македонците и другите ним слични, во периодот пред и за подемот на Аргеадите) и културолошки, во периодот на доселувањето на Словените се повеќе или помалку хомогени. За нив е карактеристично тоа што Филип Втори, во периодот кога ја зацврстува својата власт на север, кај нив основа една силна администрација и едно чувство на припадност кон Македонското кралство. Од нивните редови имало доста учесници во фалангата...
И би помина време, пропадна Македонија, падна под римска власт. Иако мнозинството македонски племиња си го задржуваат својот кулчтурен идентитет, во подоцнежниот период се неизбежно подложни на ромеизацијата и западната култура. Потоа, за време на раздвижувањата од север, поминуваат Готи, Хуни, и што ли уште не, кои сепак оставаат некои траги во тоа „домородно“ население, тоа не смееме да го негираме, или да живееме во лагата дека „недопрен останал родот на Александар“. Тоа се само националистички, многу наивни и непромислени изјави.
Конечно стасуваме до Словените. Нивното населување, со одредени исклучоци ( нападите на Солун, одредени напади на византиски тврдини, итн.), веројатно поминало доста мирно, главно од повеќе
причини. Прво, мораме да имаме на ум дека во времето на нивното доселување, главните судири помеѓу Византија и „варварите“ (Хуните, Готите, и останатите северни народи) се веќе завршени, па Византија, посебно после Јустинијан, е доста ослабната. Второ, знаејќи ја добро прочуената превртлива Византиска дипломатија и политика, многу е веројатно да на Словените во повеќе наврати им било дозволувано да влезат на нејзината територија и да се населат на одредени области (секако дозволата била давана од силни политички причини).
А веќе после 8 век, со подемот на христијанството, и Словените стануваат дел од тој конгломерат на народи, државички, кнежевства, склавинии, од кои произлегува и балканското средновековие.
Засега толку, а за некои други прашања другпат.